Giebelen

"Dodelijk Dilemma" van Stephen King is boek nummer twee van dit jaar. Af en toe beangstigend, af en toe zeer realistisch, af en toe langdradig. Geen boek om tussen de klassiekers te zetten in de boekenkast maar zeker geen tijdverspilling.

Zoeken naar overlevenden tussen de puinhopen op Haïti is ook zeker geen tijdverspilling. En ja, ik kreeg een flink brok in mijn keel toen na een paar dagen een levend babietje werd gevonden en ja, ik kon even niets zeggen toen ik de foto zag van de ontredderde vader met de huilende ogen ten hemel geheven met een dood kind in zijn armen.

Toch hebben de verschrikkelijke beelden van de ramp op Haïti (het dodental staat al op ruim het dubbele aantal van de mensen die wereldwijd dagelijks van de honger omkomen. Dat zijn er ongeveer 38.000) mij er niet van weerhouden om te gaan sleetje rijden met m'n kinderen, te lunchen bij oma, hotdogs te eten, tafelvoetbal te spelen, Pinky and the Brain te kijken en te lachen en te giebelen.

Morgen schrijf ik weer wat meer maar voor nu laat ik maar even de foto's voor zich spreken. U ziet oudste, middelste en jongste, Toos & Moos en de omgeving van onze woning (Erop klikken = vergroten):

Koesteren (Een verhaaltje)

Hij wachtte tot de al twee jaar gepensioneerde CIA-agent naast hem (Maar hoe kwam hij dan aan die verse littekens?) sliep en waagde toen een blik over zijn rechter schouder. Twee plaatsen naar achteren en aan de andere kant van het gangpad in de bus zat zij. -flowers-flowers- Eerder op de dag hadden zij in lichaamstaal afgesproken dat als er nog sprake kon zijn van enige aktie, het nu moest gebeuren. In het holst van de nacht, als de opgewonden jonge twintigers die zij zich voelden. En ook waren.

Het was aardedonker omdat de bus door een groot stuk woestijn reed. De laatste lichten hadden zij zo'n twee uur geleden achter zich gelaten en behoorden toe aan een wegrestaurant annex pompstation. Het geruststellende gebrom van de motor had de meeste passagiers in slaap gebracht. -flowers-flowers- Achterin zat een junk half liggend en heftig zwetend te ijlen. Die had al te lang geen shot gehad. Een man met een vissershoedje op leek te lezen maar had al zeker 20 minuten geen bladzijde omgeslagen en was vermoedelijk ook weggedommeld.

Dit was hun kans. De vriendin met wie zij reisde en naast haar zat snurkte zachtjes en hij nam zijn kans waar. -flowers-flowers- Zelden smaakte een kus zo heerlijk en verboden.

Het adres dat zij hem gaf bleek niet te bestaan. Maar de herinnering aan die kus zou hij nog lang koesteren.