Voedselprobleem

Een paar witte overhemden die zijn gered uit de smeulende resten van de klerenkast zijn nu weer brandschoon (...) en morgen kan ik de sleutels ophalen van een wisselwoning op slegs 100 meter van ons door brand beschadigde appartementje! Het zal nog wel even duren voordat alles weer op orde is maar vooralsnog ziet het er goed uit. Omdat ik vandaag m'n moeder's printer aan de praat heb gekregen kon het ingevulde schadeformulier worden uitgeprint. Als je er eens goed voor gaat zitten blijkt een mens toch nog voor behoorlijk wat geld aan spullen te bezitten. Zo arm zijn we in dit land eigenlijk dus niet.

De "man met het hondje" -zoals bijna elke wijk er wel eentje kent- wilde ons huis wel even van binnen zien en van buurvrouw Pieternella ontving ik een welgemeende knuffel.

Een paar favoriete knuffels van de kinderen zijn inmiddels weer in knuffelbare staat dankzij de niet-aflatende inspanning van m'n moeder. Het minste wat ik voor haar kon doen was haar vandaag begeleiden naar een hoorzitting van de huurcommissie. Zij zat daar vanwege een geschil met haar woningbouwvereniging. De vertegenwoordiger daarvan kreeg het voor elkaar om in de 10 minuten die de sessie duurde maar liefst drie maal te liegen. Eén leugen was onbedoeld en werd veroorzaakt door een slechte voorbereiding van zijn kant. Ach, de goede man zal ook zijn best wel doen.

Dat doen ook de jongens en meisjes van de NASA Phoenix-missie. Enerzijds kun je je afvragen waarom miljoenen worden gepompt in een project om te onderzoeken of er mogelijk leven is geweest op een andere planeet en zo weinig wordt gedaan om de mensen op aarde te helpen. Anderzijds kan zulk onderzoek van enorm belang zijn voor de toekomst van onze planeet. Ik weet zelf even niet hoe maar ongetwijfeld zijn er knappe koppen die kunnen bedenken hoe wij door dit soort onderzoek aan nieuwe (schone!) energiebronnen kunnen komen, hoe woestijngrond vruchtbaar gemaakt kan worden of hoe zo iets kan worden aangepakt als het voedselprobleem.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Sydney Pollack

Toekomst

Oma en de kleinkinderen zongen gezellig "drie kleine kleutertjes", ondanks de regen speelden broer en zussen toch een tijdje buiten en er werd een bezoek gebracht aan de lokale pastorie waar buren Hetty en Vincent een speciale mis met aanluitend eten voorbereidden. Zo kon de Ferman uitleg worden gegeven over de werking van een ouderwets functionerend kerkorgel, kon Eva zien waar haar pianolessen toe kunnen leiden en zag Dayna een glas-in-lood versie van Sint Nicolaas en hoorde het verhaal achter de bisschop.

Het verhaal over de brand in Huize Terrebel is voorlopig niet uitverteld. Vandaag kreeg ik te horen dat voor m'n zoon en mij wellicht plaats is in het Rampenhotel of in een leegstaand pand iets verderop in de straat waar ons tijdelijk onbewoonbaar huis ligt. Dat laatste zou natuurlijk de mooiste optie zijn. Ook vandaag even gesproken met de buurvrouwen Ingrid, Ingrid en Rinie. De steun blijft maar komen. Was dat overal in de wereld maar zo.

Intussen gaat het leven hier gewoon door, gaat Ferdinand gewoon naar karateles en eten we iets vaker dan anders bij m'n moeder; de toestand in de wereld blijft onveranderd een zooitje en mensen leren niet van fouten gemaakt in het verleden. U weet wat ze zeggen: "Fouten gemaakt in het verleden bieden geen garantie voor de toekomst."