Voorspoedig

Voorspoedig

De tram onderweg terug naar huis deelde ik gisteren met buurvrouw Claudia. Wij hadden elkaar al een paar weken niet gesproken dus hadden weer even wat bij te kletsen. U kent mij inmiddels: altijd wel even tijd voor een kletspraatje. Met een collega, een buurvrouw, m'n zoon, de conducteur of zomaar een onbekende op de tramhalte. Zo verbreed je je horizon en kom je regelmatig tot andere inzichten. Daarom vind ik het ook zo moeilijk te geloven wanneer iemand beweert al jarenlang overtuigd te zijn van een bepaald gegeven. Je verandert toch zelf? Je hoort toch wel eens andere argumenten? En U? Verandert U wel eens van mening? Vaker of minder vaak dan Wouter Bos?

Wat ook snel verandert zijn de milieunormen in dit land. Zodra Schiphol de geluidsnorm overschrijdt wordt het bedrijf niet beboet maar wordt simpelweg de norm weer gewijzigd. Vrijwel jaarlijks dus.

Jaarlijks probeer ik minimaal 12 "echte" boeken te lezen. "Kinderen van de Geest", het vierde deel in de Ender reeks van Orson Scott Gard is nummer vier van dit jaar. Dat gaat dus voorspoedig.

Wordt vervolgd

Wordt vervolgd

"Schiphol enkele uren ontregeld door nep-bommelding" zou de krantenkop geweest zijn, zo'n tien jaar terug. Tegenwoordig is het "Schiphol in hoogste staat van paraatheid na dreiging met terroristische aanslag."

"Ouderwets recherchewerk leidde tot de opsporing van de twee van huis weggelopen tieners"...In de praktijk schakelde de politie de media in om de zoon van een beroemde regisseur en diens vriendinnetje te zoeken terwijl ze op het bureau op een telefoontje bleven wachten. Dat kwam van de jongen zelf die nerveus was geworden van de media-aandacht. Misschien moet voortaan ook maar de media worden ingeschakeld als een kind van een niet-bekende Nederlander wegloopt.

Het is duidelijk dat de media een bepalende factor zijn in stemmingmakerij onder de bevolking.

Ik maak liever m'n eigen stemming. Zo voelde ik mij gisteren na veel slapen afgewisseld met regelmatig toiletbezoek goed genoeg om bij m'n zoon op dartles te gaan kijken. Het toeval wilde dat men net een begeleider tekortkwam in het betreffende buurthuis en zo kon ik weer even terugschakelen naar mijn vroegere baan als groepsleider in de kinderopvang. Blijft toch een prachtig vak, kinderen helpen opvoeden; hier en daar wat onzekerheid wegnemen en een ander wat nederigheid bijbrengen, soms een complimentje uitdelen en dan weer een reprimande vermommen als grapje.

Na het eten met m'n zoon even gaan kijken hoe het leskrijgen op een atletiekbaan er feitelijk aan toe gaat. Bij het zien van een hele troep voor hem onbekende kinderen was hij in eerste instantie wat timide maar na een gesprekje met de trainer voelde hij zich al snel wat meer op zijn gemak tussen de renners en speerwerpers. Wordt vervolgd.