U misschien?

U misschien?

"Zij functioneert problematisch en is resistent tegen elke vorm van therapie." Anders gezegd: "zij is gek en niets helpt." Leuk, dat newspeak. Zoiets als "interventiemacht" voor "internationale knokploeg" of "zelfverdediging" voor "laten we dat dorp opblazen. Gewoon voor de lol". George Orwell had het er al over in zijn "1984" waar ook een redelijk beklemmende film van is gemaakt, destijds.

Een film van een heel ander soort is Superman Returns die ik vandaag met m'n zoon heb gezien. Eerlijk gezegd was-ie beter dan ik had verwacht al was het even wennen aan de nieuwe vertolkers der bekende karakters. De film had zelfs meer diepgang dan ik vantevoren had verwacht. Zo blijkt Loïs een zoontje te hebben waarvan zij claimt dat-ie van haar huidige vriend is; was Superman een tijdje uit beeld en had zij voor zichzelf gekozen door te besluiten niet op hem te wachten. Tsja, Superman: ga je de stad uit dan neemt zij even een ander en blijkbaar vrij snel: Superman was vijf jaar weg en het joch in kwestie is een jaar of zeven...Dat doet de vraag rijzen: begon zij een realtie met dat heerschap na Superman's vertrek of had zij al kennis van hem terwijl Superman nog in de stad was én min of meer haar vriendje? Misschien zag zij het aanleggen met de neef van de baas niet als vreemdgaan maar als een manier om hogerop te komen. Wie het weet mag het zeggen.

Intussen zeg ik U dit: Sinds wij het kabinet Balkenende hebben (sinds 2002 dus) is het besteedbaar inkomen met vier procent gedaald. De zogenaamde "economische groei" waar de ministers vorig jaar zo vol van waren kwam uitsluitend ten goede van het bedrijfsleven en het financieringstekort. Weet U dat ook weer.

Nog iets om chagrijnig van te worden: zowel Israël alsook Hezbollah heeft zich nauwelijks aan het bestand gehouden: een paar uur lang hebben ze minder kogeltjes afgevuurd en bommen afgeworpen dan op een willekeurige andere dag in hun bloedige geschiedenis. Aan de andere kant: elke dode minder is er toch weer eentje...

Zo is ook elke dag er weer een en moet je er maar het beste van maken. Zoals gezegd waren wij vandaag naar de film. Gisteren was m'n zoon mee naar een bespreking ivm het 15-jarig jubileum van Stichting Doen. Daarna gingen wij de stad in met zijn vriend Berend en diens vader Pieter. Raad eens wat wij deden? Een rondje maken op m'n werk! Het is nog steeds wel even wennen om weer te werken in The Amsterdam Dungeon na een afwezigheid van zo'n drie weken.

Ook wennen is de nieuwe spelling zoals die ons wordt opgelegd door de mensen achter Het Groene Boekje (horen zij niet gewoon bij te houden hoe en waarom de taal verandert in plaats van zelf de taal te vernieuwen?). Of is het toch maar het groene boekje? De komst van de alternatieve "Witte Spelling" maakt het er allemaal niet overzichtelijker op al mag je als aanhanger daarvan tenminste wel weer een pannekoek eten en gaat het blijkbaar niet meer om meerdere koeken die in meerdere pannen worden bereid en derhalve pannenkoek moeten heten. Ben blij dat ik geen leraar Nederlands ben...;-)

Ondanks dat wil ik toch de redactie van Nrc.Next op een foutje wijzen. Eigenlijk een regelrechte blunder wanneer het gaat om een toonaangevende krant die de fout notabene maakt in een stuk over correct taalgebruik:
"Een aantal wijzigingen zijn..." moet natuurlijk zijn: "Een aantal wijzigingen is..."

Niet dat mijn Nederlands nu zo perfect is maar in mijn optiek had deze fout vermeden moeten worden.

Verder moet mij even van het hart dat ik er trots op ben in het land te wonen dat het meeste doet tegen armoede, wereldwijd. Voorwaar geen geringe prestatie. Jammer alleen dat de hulp in percentages wordt uitgedrukt en aangezien het een piepklein landje betreft dus geen zoden aan de dijk zet. Maar als er nu eens een heleboel druppels zouden vallen op die gloeiende plaat...als nu meer mensen eens zouden denken:"Iemand moet er wat aan doen en waarom zou ik niet iemand zijn?" zou het leven op dit planeetje dan niet wat aangenamer worden? Noem mij maar naief maar als ik het niet ben wie moet het dan zijn? U misschien?

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Faas Wilkes en Alfredo Stroessner

Helpen

Helpen

Terwijl de betrokkenen in het gewapend conflict (zeg maar gewoon "oorlog" hoor!) tussen Israël en Hezbollah hebben een adempauze bij mandaat van de Verenigde Naz...pardon...Naties. Mensen kunnen nu van buitenaf zien hoe de puinhoop eruit ziet die eens hun huis was. Het schijnt dat zij daar blij mee moeten zijn. Goed, kijken naar een rokende puinhoop is beter dan beschoten worden maar toch is het een beetje wrang.

Aan de andere kant gaan de geweldadigheden in ondermeer Sri Lanka en Irak gewoon door. Dat is maar goed ook natuurlijk want anders konden fotojournalisten zoals Ghaith Abdul-Ahad niet van die mooie plaatjes schieten en konden wij vanuit onze comfortabele posities niet zien hoe slecht andere mensen het hebben en ons geweten niet afkopen door een tientje te storten op rekening van Warchild.

Vergeef mijn cynisme maar als ik bedenk hoe eenvoudig een einde kan worden gemaakt aan wapengekletter dan wordt ik daar wel eens wat melancholisch, verdrietig en soms zelfs kwaad van. Stop gewoon de produktie van wapentuig dan houdt het moorden-op-grote-schaal vanzelf op! Zo.

Vandaag was Ferdinand mee op mijn eerste Dungeon-werkdag sinds een week of drie. Ook hij kwam dus laat bij oma want de laatste groep bestond uit vooral rolstoelgebruikers en aangezien er op het werk welgeteld één hele lift is ingesteld op rolstoelers (wat nog beter is dan helemaal geen) wilde het wel eens even duren voordat de gasten allemaal de volgende ruimte hadden bereikt. Bij oma lekker een stukje biefstuk gegeten en haar kunnen helpen.