Geregel

Geregel

De dag begon met het verwisselen van de volle vuilniszak voor een lege. Uiteraard heeft Ferdinand bij de aktie geholpen. Volgende keer kan-ie het helemaal zelf...:-) Tijdens wat werkzaamheden vanachter de computer werd ik ruw gestoord door een geval van stroomuitval. Na een uurtje of twee kon ik diverse klokken in huis weer op de juiste tijd instellen. Helaas was de pc in vol bedrijf op het moment van het gebeuren en was ik nog enige tijd bezig om zowel de printer alsook de scanner en de modem opnieuw te installeren. Op het einde van de middag besloot m'n internet-verbinding spontaan dat het weer eventjes welletjes was maar gelukkig zijn er genoeg dingen die ik buiten het internet om kan doen. En niet alleen op de computer. In elk geval was ik netjes op tijd om de Ferman op te halen van het buurthuis waar hij was met de Ekokids en tewijl wij een lekkere warme pyjama voor hem scoorden nog even staan babbelen met buurvrouw Ingrid. Onderweg naar huis kwamen wij haar nogmaals tegen om niet veel later een gesprekje te voeren met de toevallig passerende buurvrouw Suzan. Aardappeltjes opzetten en het eerste bezoek van de avond ontvangen: bevriend fotograaf Sahin had hulp nodig bij het opstellen van een voor hem belangrijke brief. Hij was koud de deur uit toen buurvrouw Johanna kwam visiteren. Zij vermaakte zich met onze zoon terwijl ik onder het koken telefonisch nog wat partijzaken regelde. Soms wel handig, zo'n mobieltje: in vroeger tijden zou ik een verlengsnoer hebben moeten regelen...
Samen met Fer lekker gegeten én Dr. Who gekeken. Eerder op de avond had hij z'n huiswerk al gedaan, de goede jongen. Sinds hij naar bed is nog wat huishoudelijke klusjes en op tijd naar bed om een 11-urige werkdag tegemoet te zien. Soms is het een hoop geregel: werken, vrijwilligerswerk, extra werk, huishoudelijk werk...

De grootste handelsmaatschappij ter wereld zijn lijkt mij ook een hoop geregel; Voor de Engelse kust is niet lang geleden een heus VOC-schip geborgen. Met aan boord een hele echte zilvervloot. De vondst is tot voor kort geheim gehouden om de bergers de tijd te geven de schat naar boven te halen zonder dat toeristen en schatgravers hen konden lastigvallen. Dit nieuwsfeit interesseert mij met name omdat wij op het werk regelmatig het woord VOC bezigen. De Vereenigde Oostindische Compagnie bracht ondermeer machtswellusteling Piet Hein naar voren.

Heeft U ook zo'n hekel aan machtswellustelingen? U kent ze wel: van die types die zeggen:"Jij gaat dat doen omdat ik dat zeg." Op een toon van "Ik ben de baas der bazen en ieder ander zal voor mij buigen, sidderen ende beven." Hun levensmoto is vaak:"Iedereen heeft recht op mijn mening." Welnu: deze mensen zijn bij mij aan het verkeerde adres. Ik eis met respect behandeld te worden. Misschien niet netjes om wat dan ook te eisen maar wellicht is de tijd daar om het mondiaal verplicht te stellen om elkaar te respecteren. Zou het werken? Heeft het uberhaupt zin om dingen te verplichten? Zouden meer mensen stelen wanneer het niet bij wet verboden was?

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Stanley "Tookie" Williams.

Eigenwijsje

Eigenwijsje

Er is een groep mensen op wie je best jaloers zou kunnen zijn. Zij staan nooit in de file. Zij hoeven nooit in aktie te komen tegen besluiten van de vakbond. Zij hoeven nooit te proberen een betaalbare loodgieter te vinden voor hun lekkende toilet. Zij hoeven nooit te strijken of te stofzuigen. Zij hebben nooit een conflict met hun werkgever. Zij kunnen nooit De Pil vergeten. Zij zullen nooit in een neerstortend vliegtuig zitten. Zij zijn niet bang voor
terroristische aanslagen op belangrijke instellingen in de buurt. Zij liggen nooit overhoop met hun internet service-provider. Zij hebben nooit problemen met hun beltegoed of oplader. Zij worden nooit lastiggevallen met TV-zenders vol met in detail geregisserde Emodrama's. Zij raken nooit verontrust van een pakkende krantenkop.

Maar om de een of andere reden wil ik niet van plaats ruilen met een de armste burgers van één van de 52 armste landen in de wereld...

Onderweg naar huis kwam een alleraardigste jongedame op mij afgerend. Zij bleek mij te herkennen, slegs afgaand op de verhalen over mijn persoon van buurvrouw Angélique. Zij stelde zichzelf voor als "new neighbour Natasha" en komt binnenkort even op de koffie, zo zei ze. Gezellig.
Ferdinand had de broodjes al in de oven gestopt dus toen ik om half acht thuiskwam hoefde ik alleen nog maar eitjes te bakken en konden we toch om kwart voor acht de deur uit om op tijd op karate-les te zijn. Ons logistiek draaiboek stak weer goed in elkaar, vandaag! M'n zoon trok vandaag het Eigenwijsje:"Ik ben tevreden." Zij vader pakte "Ik zorg goed voor mezelf." Dat wordt dan m'n goede voornemen voor 2006...

Terwijl ik luister naar "Jij woont in mij" van Fréderique Spigt start ik Acrobat Reader 6.0 op opdat ik nog even kan gaan werken ten bate van m'n favoriete Socialistische Partij.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Richard Pryor.