Nieuws



Volgens een woordvoerder van luchthaven Schiphol is het geen enkel probleem wanneer mensen wapens meenemen in hun koffer."Die gaat toch in het bagageruim."
Dan hoeft beveiliging dus ook niet meer en kan er een paar tienstjes af van de luchthavenbelasting. Da's mooi.
Bovendien: zet het aantal doden door terroristische akties eens af tegen het aantal mensen dat binnenshuis sterft door eigen schuld danwel ondeugdelijke keukentrapjes.
Dan blijken opeens de heren Curver, Brabantia en hun collega's de échte moordenaars te zijn.
Waarom wordt daar niet tegen opgetreden?


En waarom mogen regeringsleden glashard liegen? Is dat waarom zij voor ons in dienst zijn?
Zo kreeg het adviesbedrijf COT van eerste-kamerlid Uri Rosenthal van de VVD zeker drie keer ten onrechte een order van het ministerie die lijnrecht indruiste tegen het door datzelfde ministerie vervaardigde lijstje van aanbestedingsregels. Een sanctie wordt niet opgelegd. Bovendien heeft men weer hartelijk tegen de burgers gelogen toen werd beloofd dat chronisch gehandicapten en langdurig zieken er financieel iets op vooruit zouden gaan met hulp van een aantal nieuwe belastingregels. Helaas: in de praktijk is men er gemiddeld 160 jaarlijks op achteruit gegaan. Er wordt geen sanctie opgelegd. Ook niet voor deze leugen. Dan is ook nog'ns verklaard met de hand op het hart dat wij nu weliswaar de broekriem moeten aantrekken maar dat 2006 het oogstjaar zal worden van de huidige onpopulaire maatregelen. Ook die verklaring blijkt op onwaarheden te berusten. Er wordt geen sanctie opgelegd.


Laat ons dan, als burgers, bij de eerstvolgende mogelijkheid zélf een sanctie opleggen aan de huidige regeringspartijen en massaal juist NIET VVD, CDA of D66 gaan stemmen. Koel plan?


Vandaag heeft collega Lieke een plusje verdient: zij blijkt bekend met het album "Roltrap naar de Maan" van Het Klein Orkest. En over muziek gesproken: tegenwoordig zit "Ave Adore" van The Smashing Pumpkins als CD nummer 1 in m'n cd-wisselaar die dienst doet als wekker. Niet dat ik wakker wordt met de betreffende muziek want zodra het apparaat aanslaat maakt Ferdinand gebruik van zijn vermogen de uit-knop in te drukken om vervolgens op half-fluisterende toon liefjes te melden: "De wekker is gegaan...". Dat is voor mij het teken dat m'n zoon met een minuutje of vijf bij zijn vader zal aandringen op het verlaten van de ouderlijke bedstee.


Vlak voordat hij vanavond de zijne opzocht kwam zijn moeder nog even welterusten zeggen. En dan bedoel ik ook "even". Had ik een chronometer op zak gehad dan zal die nauwelijks meer dan 18 seconden hebben gerekend voor haar bezoekje. En dat is een hoge schatting...

Werken



De eerst volledige werkdag na n-weken van afwezigheid zit erop. En met genoegen kan ik er op terugkijken. Ook voor de kinderen was het even wennen dat ik er weer was. Twee kleine meiden waren bijkans uitzinnig van vreugde over mijn terugkeer en ook ouders lieten blijken blij te zijn met mijn aanwezigheid op de groep. Het was wel duidelijk dat er behoeft was aan een huisman: zo was al dagen de was niet gevouwen, was vermoedelijk sinds mijn tijdelijk wegvallen het afdruiprek niet schoongemaakt, zat het poppenhuis onder het stof, stonden de boeken niet netjes op hun planken en waren de spelletjes- alsook de knutselkast nodig toe aan een opruimbeurt. Maar toch hebben collega's Jennifer en Lieke het goed gedaan verders, hoor;-).


Voor Ferdinand was het in zoverre wennen dat het eventjes vreemd was om papa niet thuis te treffen toen hij thuiskwam van de opvang. Morgen weer en dan vanaf volgende week elke maandag, dinsdag en donderdag werken. Financieel maakt dat voor mij geen verschil aangezien ik toch gewoon aanvulling krijg tot bijstandsniveau, of ik 4 uren of 25 uren per week zou werken.


Natuurlijk was er ook weer karate vanavond. Dit maal kwam het gesprek op Ferdinand's gymles van vanmorgen. Het bleek dat hij zijn eerste kennismaking had beleefd met softbal. Zo heeft hij bijvoorbeeld reeds drie verschillende worpen geleerd, volgen er nog twee lessen en wellicht een vriendschappelijke sportieve ontmoeting met een andere school die dezelfde kennismakingslessen heeft gevolgd. Geinig, niet?
Personlijk vind ik dat leuker nieuws dan dat over de Paus. Maar wie ben ik? Ek is slegs een vader die sinds een paar dagen graag met zijn zoon Buck Rogers op DVD kijkt. U weet wel: die jaren '70-serie met in de titelrol Gil Gerard "The only man who looks good in lycra" die van de aarde vertrok in een sterk op de (pas veel later genbouwde!) spaceshuttle gelijkend ruimtevaartuig en 500 jaar in de toekomst Erin Gray tegenkomt die in de serie Wilma Deering mag spelen en dat zo overtuigend deed dat zij nog immer huwelijksaanzoeken ontvangt.
Lachen, toch?