Werken



De eerst volledige werkdag na n-weken van afwezigheid zit erop. En met genoegen kan ik er op terugkijken. Ook voor de kinderen was het even wennen dat ik er weer was. Twee kleine meiden waren bijkans uitzinnig van vreugde over mijn terugkeer en ook ouders lieten blijken blij te zijn met mijn aanwezigheid op de groep. Het was wel duidelijk dat er behoeft was aan een huisman: zo was al dagen de was niet gevouwen, was vermoedelijk sinds mijn tijdelijk wegvallen het afdruiprek niet schoongemaakt, zat het poppenhuis onder het stof, stonden de boeken niet netjes op hun planken en waren de spelletjes- alsook de knutselkast nodig toe aan een opruimbeurt. Maar toch hebben collega's Jennifer en Lieke het goed gedaan verders, hoor;-).


Voor Ferdinand was het in zoverre wennen dat het eventjes vreemd was om papa niet thuis te treffen toen hij thuiskwam van de opvang. Morgen weer en dan vanaf volgende week elke maandag, dinsdag en donderdag werken. Financieel maakt dat voor mij geen verschil aangezien ik toch gewoon aanvulling krijg tot bijstandsniveau, of ik 4 uren of 25 uren per week zou werken.


Natuurlijk was er ook weer karate vanavond. Dit maal kwam het gesprek op Ferdinand's gymles van vanmorgen. Het bleek dat hij zijn eerste kennismaking had beleefd met softbal. Zo heeft hij bijvoorbeeld reeds drie verschillende worpen geleerd, volgen er nog twee lessen en wellicht een vriendschappelijke sportieve ontmoeting met een andere school die dezelfde kennismakingslessen heeft gevolgd. Geinig, niet?
Personlijk vind ik dat leuker nieuws dan dat over de Paus. Maar wie ben ik? Ek is slegs een vader die sinds een paar dagen graag met zijn zoon Buck Rogers op DVD kijkt. U weet wel: die jaren '70-serie met in de titelrol Gil Gerard "The only man who looks good in lycra" die van de aarde vertrok in een sterk op de (pas veel later genbouwde!) spaceshuttle gelijkend ruimtevaartuig en 500 jaar in de toekomst Erin Gray tegenkomt die in de serie Wilma Deering mag spelen en dat zo overtuigend deed dat zij nog immer huwelijksaanzoeken ontvangt.
Lachen, toch?

Hooikoorts


Googlewhack:

schaatskampioen allround heren 2005




De zaterdagmorgen was voor bezoek aan bibliotheek, huishoudwinkel en de groot-kruidenier.
Gistermiddag waren Fer en ik op de afscheidsborrel van Marieken. De gannef gaat zomaar voor drie maanden het land uit. Het is wat, niet? Zowel collega's van haar werk alsook leden van de Rocky Horror-cast waren vertegenwoordigd op een alleraardigste locatie in Amsterdam-Oost.

Wij moesten tijdig vertrekken vanwege de begintijd van de barbecue in de binnentuin, georganiseerd door buurman Dudo. Het tijdstip van aanvang werd verschoven in verband met het plotseling overlijden van Puntje, één van de katten van de gastheer. Op het eet-evenement waren behalve de organisator ook zijn vriendin, buurvrouw Johanna, buurvrouw Pieternella, chefkok Thomas, vriend Erwin, Ferdinand en ondergetekende. Bewust de repetitie-middag overgeslagen omdat ik het op doktersadvies rustiger aan moet doen. Dat betekent in de praktijk: terug van 6 naar 4 afspraken per weekend. Dat wordt even aanpassen maar ik denk dat ik daar wel aan kan wennen.



Vanmorgen maakte Ferdinand het mij mogelijk dat ik tot maar liefst 10 uur kon blijven liggen
(slapen zit er echt niet in met een energievolle 9-jarige in de buurt) en zo voldoende rust had gekregen om te kunnen genieten van de dag van vandaag. Zo brachten wij enige tijd door in het Vondelpark en kwamen wij op de weg terug Geert-Jan, m'n baas, tegen. Later in de middag spendeerden wij enige uurtjes bij inval-collega René en zijn zoon Niels. Gezellig gebabbeld, een biertje gedronken op een terras en de maatlijd genuttigd bij hen thuis. Op de weg terug naar huis kwamen wij Hans nog tegen, ooit bekend onder de naam Sir Purple Rose (Het was het pré-internet tijdperk en wij schreven berichtjes aan elkaar via de rubriek "communicatie" in het blad ViaVia)

Bij thuiskomst werden wij opgewacht door Bas & Elsa die net waren gearriveerd terwijl ook buurvrouw Angélique net aan kwam zetten. De visite is net de deur uit, Ferdinand ligt uitgeput in bed en zijn aan hooikoorts lijdende vader volgt zijn voorbeeld binnen luttele minuten...



Het grote nieuws uiteraard is het vescheiden van Paus Johannes Paulus II, wellicht de meest invloedrijke kerkvorst van de afgelopen twee eeuwen. Prins Rainier van Monaco lijkt vergeten door de media.