Laat



Googlewhack:

saddam zingt heya



Eigenaardige zoekactie:

"pieter van geel" foto naakt




Gisteren was Dayna jarig, U weet wel: het zusje van m'n dochter. De jarige wilde niet aan de telefoon komen, druk als zij was met mama, "die ander", haar cadeautjes en haar verjaarseten.
Daarom maar eventjes met haar zusje en hun beider moeder gekletst.
Vreemde situatie. Voelde mij ietwat opgelaten. Soms is een oplossing niet simpel en soms juist kinderlijk eenvoudig.


Neem nu deze vraag:"Dokter, op het einde van een lange wandeling in de buitenlucht voel ik mij altijd zo moe. Hoe komt dat?"-"Welnu, wandelt U op een normale dag ook zo lang of alleen wanneer U in de buitenlucht bent? Vermoedelijk ligt het dan aan het urenlange wandelen dat U zo moe bent en niet aan de buitenlucht..."

Kon elke vraag maar zo eenvoudig worden beantwoord...*ZUCHT*. Als een echte Januskop twijfel ik dagelijks tussen wel en niet stoppen met m'n werk. Vlak voor het verlaten van het pand, gisteren stond m'n brein op standje "stoppen" tot een klein meisje achter mij aan kwam rennen met de mededeling "Ik vinje lief" en mij spontaan een vlinderkusje op de wang gaf. Toen wilde ik opeens weer blijven...Toch maar gaan voor de tussenvorm dan? Twee a drie dagen per week blijven werken en de rest vooral besteden aan kinderen, studie en mijzelf?


Omdat collega Jennifer ziek was begeleidde invaller René mij en een handvol kinderen (waaronder mijn zoon!) naar de bioscoop voor de vertoning van Sponsbob Vierkantbroek. Dat is Spongebob Squarepants voor diegenen wiens vertaalcellen eventjes niet goed werken...



Een half uurtje thuis gezeten voordat wij schoolvader Gijs gingen opzoeken. En met hem zijn partner Otteline en hun dochterje Jip. Zij en Ferdinand konden het al snel goed met elkaar vinden terwijl haar ouders en ik elkaar beter leerden kennen. Het werd zo gezellig dat wij bijna te laat waren voor het bezoek van Sjoerd die spannende plannen met mij doornam onder het nuttigen van steeds meer alcohol. Wie is Sjoerd? Dat verneemt U wellicht later van mij. Intussen nog een drietal telefoontjes gepleegd vanwege het sociale aspect aan mijn leven, noodgedwongen soms ietwat kortaf. Mijn excuses daarvoor. Wijt het maar aan de hogere leeftijd die wij als soort hebben gekregen: 195.000 jaar in plaats van 130.000 jaar. Zo lang bestaat de soort Homo Sapiens blijkbaar al. Ik wordt oud...

Wereldnieuws






Nog even en de knakworstjes laten je via je mobieltje weten dat je niet alleen vlak in de buurt bent van hun staplek in de supermarkt maar ook dat ze in de aanbieding zijn voor iedereen wiens mobiele nummer met "06" begint. Veel gekker moet het toch niet worden. Kijk: dat (vroegere) regeringsleiders zoals recentelijk nog Rafik Hariri worden opgeblazen daar kijkt niemand meer van op maar een interactief mobieltje is wereldnieuws. Ander wereldnieuws is natuurlijk dat Michael Jackson aan het begin van een cruciaal punt in de rechtzaak tegen hem de griep heeft gekregen. Zou het die griep zijn waarvoor "men" heel hard probeert ons bang te maken? Naar verluidt zullen miljoenen mensen wereldwijd sterven aan de griepepidemie die elk moment kan uitbreken.
Ach, je kunt ook "elk moment" je nek breken door van het keukentrapje te storten of "elk moment" bezwijken aan een hartaanval door plotselinge schrik. Ook kun je "elk moment" sterven doordat een zelfmoordenaar vanaf het dak van een hotel op je hoofd valt of "elk moment" stikken in een kipstukje bij een lokale vestiging van een Amerikaanse variant op het verschijnsel snackbar. Erg opgeblazen dus, dat gevoel van onveiligheid. Plaats het wat mij betreft maar in de categorie "terrorisme-dreiging". De kans om te sterven op het toilet "onder grote druk" is bijkans groter...;-)






Een paar welgerichte woorden werken vaak beter dan een tray'tje RedBull. Energie is het magische woord.
Energie haal je uit verschillende bronnen. Liefde in al haar facetten is daarbij geen onbelangrijke factor. Maar vlak de eenvoudiger behoeften als voeding en slaap niet uit.




Gisteren met één collega en acht kinderen naar de Hortus Botanicus Amsterdam geweest. Vooral de vlinderkas maakte bij de meesten veel indruk.
Eén jongen was echter het meest geïmponeerd door "die hoge bomen en dat stukje bij het water daar." Vandaag was het de beurt aan het Scheepvaartmuseum om door ons bezocht te worden en Ferdinand was mee. Zijn voorliefde voor het schoolvak Geschiedenis bleek ook duidelijk op de replica van het VOC-schip.



Op de wekelijkse wandeltocht van en naar de karate-dojo waar m'n zoon z'n lessen ontvangt ging het gesprek ditmaal vooral over de primaire elementen van het bestaan en hoe je theorie en praktijk in de praktijk overeen kunt laten komen. Het houdt je scherp, praten met en luisteren naar een negenjarige filosoof annex wetenschapper in de dop. Bovendien tijdens het wachten weer lekker een hoofdstukje van een studieboek doorgekomen ondanks dat iemand een tafeltje verderop gemiddeld twee nieuwe mobiele beltonen per tien minuten uitprobeerde, een ander meerdere malen verslag deed van de door haar ondergane intieme operatie en ondanks het bekvechten van een vijftal heren die allen waren betrokken bij een spelletje dammen. Wanneer je kunt studeren onder zulke omstandigheden zit het met het vermogen tot concentreren wel goed, luidt mijn conclusie.




Valentijnsdag is geruisloos voorbijgegaan aan Huize Terrebel (wat klinkt dat suggestief, niet?).
Mijn voorkeur blijft uitgaan naar een echt tastbaar kaartje als teken van affectie, moderne communicatiemiddelen ten spijt. Ik heb tenminste nog nooit een SMS'je aan het hart gedrukt of aan een e-mailbericht gesnuffeld om sporen van "haar" geur op te vangen...