Bevrijdingsfestival



Hoop eerdaags weer de computer thuis te kunnen gebruiken. Vooralsnog trek ik als een ware internet-nomade van computer tot computer; van buurvrouw tot buurvrouw en internet-café.



Was vannacht ietwat te laat thuis om buurvrouw Angélique te kunnen vertellen van mijn wedervaren. Vandaar dat ik haar zojuist een kop koffie had aangeboden. Zo kon ik haar vertellen dat ik vannacht rondliep op een verlaten fabrieksterrein, achtervolgd door een camera. Een aantal van de ingrediënten van het Diesel Jeanswear promo-filmpje waren een naakte vrouw, een grote dikke winterpeen en een heggeschaar....En nee, ik heb op de set geen buurvrouw ontmoet: produktie-assistente Annelisa woont maar liefst een hele straat verderop!



Gisteren eerst m'n zoon bij m'n moeder langsgebracht nadat wij een stukje lokaal bevrijdingsfestival hadden meegepikt. Eerder op de dag was Ferdinand met mij mee naar de mondhygiëniste, was hij mee wezen winkelen en had hij geholpen bij een kleine huishoudelijke verbouwing. Vandaag mocht ik uitslapen en geloof mij maar: dat was nodig ook.



Hier nog even een paar lollige zoektermen: opzettelijk geen werkbespreking; katja schuurman loopt op blote voeten op straat; ruilen met iemand in amsterdam via internet. En kan iemand mij vertellen waarom er zoveel mensen op zoek zijn naar naaktfoto's van ene Franka? Alvast bedankt.

Dodenherdenking



De keuze is niet op mij gevallen. Noch op één der andere kandidaten. En dat is een schrale troost. Ooit, als je ging solliciteren, hield je voorzichtig rekening met de mogelijkheid dat je werd afgewezen. Tegenwoordig houd je er rekening mee dat je wordt aangenomen. De tijden zijn veranderd. Toch verandert er één ding niet: afgewezen worden is nog steeds niet fijn.
Buurvrouw Angélique kwam al snel aanzetten met een troostpakket én een cadeautje voor de Ferman. Tevens bleef zij met ons mee-eten. Buurvrouw Petra kwam ook nog eventjes.


Zojuist namen ook wij twee minuten stilte in acht in verband met de nationale dodenherdenking. Inmiddels worden ook de 19 Marokkanen herdacht die het leven lieten tijdens het verdedigen van Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog. "Gelukkig is de oorlog al weer lang geleden en zal het gebeuren zich niet gauw herhalen" wordt wel eens beweerd. Fout! In veel delen van de wereld is het nog steeds oorlog.
Maar wie wil er nu eigenlijk écht oorlog, behalve wapenfabrikanten en mensen op zoek naar Lebensraum? Met name George Junior en zijn maten maken zich schuldig aan de speurtocht naar dat laatste. Is Amerika niet groot genoeg?
Waarom steunt men Sharon? Ook zo'n vijftig Amerikaanse ex-diplomaten vroegen zich dat af en ik ben ervan overtuigd dat inmiddels het merendeel van de Amerikaanse bevolking de dwalingen van haar leider ("Führer" in het Duits...) inziet.
Laat ons hopen dat dat zal blijken tijdens de naderende verkiezingen in het land van de onbegrensde mogelijkheden...


Wellicht scheelt het aan ellende in de wereld als mensen weer leren voor zichzelf te denken. Het boek "De Wereld van Sofie" van de Noorse auteur Jostein Gaarder kan daar misschien bij helpen. Gisteren, terwijl ik wachtte tot Superfer uit de karate-dojo kwam, ben ik daar op advies van Wolkewietje aan begonnen. De geschiedenis van de filosofie uitgelegd aan een tiener geschreven in een zeer toegankelijke stijl en bovendien amusant.