Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Goed nieuws vind ik dat 'opruimkoningin' Marie Kondo het eerst weigerde te erkennen maar nu zij zelf kinderen heeft, van mening is veranderd: Als je jonge kinderen hebt, is het onmogelijk om 'met maar twee uurtjes per dag!' je woning netjes en ordentelijk te houden.
Ga maar rustig je sokken netjes zitten vouwen zodat alle twaalf paren keurig op volgorde van kleur in de sokkenla passen als je tegelijkertijd kauwgom uit het haar van je kind probeert te krijgen terwijl je probeert het gegil van je andere kind ('Ik mocht van mama het grootste stuk appel!') te negeren.
Hier is een filmpje van enige tijd geleden van Billy de Kat (de tweede kat die in beeld komt) en mijn schaduw:
Je dromen volgen. Doen waar je zin in hebt! Vrijheid! Klinkt prachtig. Maar niet als je prettig wilt leven. Tenzij je het leuk vindt om egoïstisch te zijn. In een samenleving - het woord zegt het al een beetje - doe je het samen met anderen. Leven dan. En nee, ook Edward Michael "Bear" Grylls kan niet in zijn eentje overleven. In de filmpjes waarin de [miljonair] avonturier 'in zijn eentje' in de wilde natuur overleeft, draagt hij speciale - en dure - 'survival'kleding. Die door anderen is gemaakt. Er staat een arts paraat voor het geval er onverhoopt iets misgaat en de 'woeste locatie' is zelden meer dan een kwartier autorijden bij een comfortabel hotel vandaan.
Kortom: wij mensen kunnen niet zonder elkaar. Zou mooi zijn als ook eens egoïstische mensen dat beseften.
Maandag bleek dat ik slecht had geslapen. Niet omdat ik ziek was of lag te piekeren of zo. Maar omdat mijn nachtrust meerdere malen verstoord werd: een ambulance, de brandweer, een knal met onbekende herkomst, een dichtslaand autoportier, een luidbellend persoon die een paar minuten lang stond te bellen op de stoep aan mijn slaapkamerraam. Tsja, het is niet voor niets dat mensen die in een grote stad wonen vaker last hebben van een ochtendhumeur dan mensen die in een kleine gemeenschap wonen; het ligt gewoon aan een verstoorde nachtrust.
Maar goed, een kopje koffie met een rondje sociale media om langzaam wakker te worden helpt dan een beetje. En lachen. Lachen is goed voor de mens. De lach van de dag was voor de afwisseling voor Thierry Baudet. In plaats van doen waar hij voor betaald wordt (debateren in de Tweede Kamer), was hij op Curaçao in de hoop daar enkele stemmen te winnen om Forum voor Democratie een blamage te besparen bij de komende verkiezingen. Hij had een zaaltje gehuurd onder een valse naam (klik). Waardoor de zaalverhuurder de stekker uit het evenement trok en Baudet wat donatiegeld van zijn paar overgebleven volgelingen mocht betalen bij de achteringang van een naburig restaurant. Tot lichte verbijstering van de mensen die daar rustig zaten te eten en te drinken begon een of andere schreeuwlelijk zomaar opeens te oreren.
Op Twitter spraken de narcist en zijn ego van 'een geweldige opkomst!'. Ook maakte hij bekend dat hij niet weet dat Curaçao geen 'buitenland' is. Vermakelijk.
Maar die arme toehoorders! Dat soort gezichten zag ik ook toen ik als jonge tiener met mijn moeder een dagtochtje deed met een touringcar en wij onderweg - in ruil voor een gratis drankje - mochten luisteren naar een mevrouw die vertelde hoe geweldig de door haar verkochte kersenpittenkussens wel niet waren.
De man achter het verbaasde stel slaat een hand voor zijn mond: 'Ach heden! Hoop voor die arme man dat zijn moeder niet meer leeft en niet hoeft mee te maken hoe haar zoontje zichzelf voor schut zet door onzin uit te kramen.' Of 'Zonde! Zo'n lekker lijf en dan komt er zoveel onzin uit.' Dat kan natuurlijk ook. Dacht dat ik een grapje maakte toen ik bedacht dat Baudet mensen die naar hem wilden luisteren een gratis drankje aanbood voor hun tijd, maar het bleek echt waar (klik).
Maar goed. In een democratie als Nederland bestaat er zelfs stemrecht voor mensen die roepen dat zij 'meer democratie!' willen en iemand als Baudet graag als alleenheerser zouden zien: 'Met Baudet als alleenheerser wordt Nederland weer een democratie!'
'Negeer die man toch gewoon.' Nee. Fascisten moet je nooit een kans geven. Huh? Is Baudet een fascist dan? Nee joh, hij doet gewoon alsof.
Vervolgens gooide ik een plens water over mijn hoofd, trok verse kleren aan en besloot ook maar even mijn haren te kammen. Had namelijk een sollicitatiegesprek. Via beeldbellen dus ik hoefde geen schoenen aan te trekken. Het werd een bijzonder prettig gesprek (de dame met wie ik het voerde en ik hebben beiden drie kinderen. Dat schept een band) en al snel werd duidelijk dat ik door ben naar de volgende ronde. Houzee!
Later hopelijk meer goed nieuws over deze interessante vacature.
Omdat ik niet zo goed geslapen had, had ik wat last van mijn ogen. Dus deed ik weinig met cijfers en letters en wat meer met schoonmaken en opruimen. Tot een vriend mij kwam ophalen en wij samen genoten van de jaarlijkse Avond met Partners in mijn vrijmetselaarsloge.
Uit privacyoverwegingen heb ik de gezichten wat onherkenbaar gemaakt. Dat gold niet voor de foto van het hoofdmaal:
Tegen middernacht dronk ik een laatste 'nou, vooruit, nog één borreltje dan'.
Dinsdag las ik dat de fabrikant van M&M's een geweldige reclamestunt had bedacht; het nieuws dat zij waren gestopt met het produceren van donkere, vrouwelijke, dikke en andere soorten (plaatjes van dan. Want een chocolaatje met een suikerlaagje en delen van luizen als ingrediënt lesbisch maken is echt wel een beetje raar. Op meer dan één manier) M&M's vanwege de ontstane ophef dat dat 'woke' zou zijn? Nep. Gewoon, niet waar (klik).
Dus domrechts dat stond te juichen met hun bezopen: 'Hoera, dankzij onze protesten is woke links gestopt met het verkopen van lesbische M&M's!' was meteen weer de mond gesnoerd. Ik vind dat grappig.
En zeer positief dat tienduizenden mensen, aangespoord door volskmenners als Tucker Carlson (klik) zich liever druk maken om verschillende kleuren M&M's dan om problemen die zij blijkbaar niet hebben. Als 'woke M&M's!' je grootste probleem zijn, heb je het best goed.
Ik had het ook goed deze dag want ik mocht koffie drinken met een buurvrouw, een paar uurtjes werken en diverse mensen helpen met het beantwoorden van diverse vragen. Vooral tegen hun verveling want alle vragen die mensen vandaag aan mij stelden hadden zij eenvoudig - met maar een piepklein beetje nadenken, het lezen van een handleiding en/of een zoektocht van 30 seconden in hun favoriete online zoekmachine - kunnen beantwoorden 'maar jou storen om dingen te vragen is gewoon lekker snel en makkelijk.' Ik ga maar eens wat mensen 'lekker snel en makkelijk' slaan, denk ik.
Mensen die dit soort vacatureksten opstellen, bijvoorbeeld:
'De' GVB?' Aaargh!!! Het is 'het Gemeentelijk Vervoerbedrijf'; 'het' GVB dus. En wat aardig, je hoeft als je komt werken bij het (dus niet 'de') GVB niet te betalen voor de interne opleiding. Moest er nog eens bijkomen, zeg: 'Als je bij ons komt werken voor 2 tientjes per uur, leren wij jou omgaan met onze apparatuur voor maar €25 per uur!'
Speelde een potje schaak (nog steeds op een vrij laag niveau. Goed voor mijn ego)
en liet mij door een stukje software uitdagen een paar lessen Frans te volgen waarbij ik nul fouten maakte bij vijftien opeenvolgende oefeningen. Joepie.
Verder verrichtte ik wat huishoudelijke werkzaamheden.
Omdat ik vond het verdiend te hebben, trakteerde ik mijzelf die avond op zelfgemaakte warme chocolademelk. Met marshmallows:
Woensdag viel het mee met de overlast die de buurt ervaart bij het verbeteren van de straat. Blijbaar waren er de laatste tijd te weinig klachten van buurtbewoners binnengekomen want een uurtje of zo nadat de wegwerkers deze ochtend waren begonnen,
meldde zich een ingehuurd heerschap in werkkleding. Waarvan het duidelijk was dat hij uit Den Haag kwam. En niet was ingehuurd om te werken. Althans, de paar keren dat ik uit mijn slaapkamerraam keek, zag en hoorde ik hem luid 'grappen' (racistische en vrouwonvriendelijk opmerkingen) maken terwijl hij koffie dronk, een shaggie rolde of een shaggie rookte. Toch raakte hij ook een keer een bezem aan. Toen hij blijkbaar moe was van het staan praten en er op eentje leunde. Terwijl er hard gewerkt werd door de échte wegwerkers.
Bij het invullen van het maandelijkse WW-formulier, ontdekte ik dat men naar mij (en vermoedelijk tientallen anderen) geluisterd had: het UWV had nu eindelijk ook een module ingebouwd voor (hybride) ZZP'ers!
Omdat wij te laat waren met ons aan te melden, hoefden een buurvrouw en ik niet de deur uit voor ons wekelijks gratis bijna-over-tijd-voedselpakket. Dus ik kon rustig een paar uurtjes werken voor ik naar de kroeg ging. Waar ik had afgesproken met een vriendin. Zo zagen wij elkaar voor het eerst dit jaar:
In onze favoriete Ierse pub:
De vriendin vroeg mij hoe het komt dat zij sinds enige tijd geen mailtjes meer ontvangt met 'Terrence heeft een nieuw blogstukje geplaatst; hier is't:.' Het antwoord is: 'Feedburner is gestopt met e-mail diensten. Feedburner is van Google. Blogger is van Google. Dus is Blogger gestopt met e-mail diensten.' Naar het waarom is het slechts gissen maar vermoedelijk is het simpelweg een geldkwestie: Google/Feedburner/Blogger verdiende niet voldoende geld met deze dienst en waarschijnlijk willen niet voldoende mensen ervoor betalen. Dus ik dook in de HTML-codes van dit blog en voegde haar e-mail adres handmatig toe, ergens tussen veel gekke haakjes en andere maffe tekens. Nu maar duimen dat het werkt. Als u een eenvoudige, liefst gratis, methode kent om ervoor te zorgen dat mensen die dat willen weer gewoon een mailtje ontvangen wanneer ik een vers stukje plaats...graag!
Voor de (vaste) lezers en lezerinnen die die leuke groene 'blob' rechtsboven mijn blog missen: ook de makers daarvan zijn gestopt met de dienstverlening. Treurig.
Het figuurtje is nog wel te krijgen (klik) als bijvoorbeeld keukenschort of drinkglas. En als onderbroekje:
Als goedmakertje plaatste ik op de *snik* lege plek een GIF-animatie van een andere groene blob.
Was keurig met etenstijd thuis. Na het eten werkte ik even aan mijn blog, op de hierboven beschreven manier. Daarna volgde ik het laatste nieuws. Via sociale media. Wat een stuk meer 'bij' is dan reguliere media. Via sociale media kun je - als je weet hoe en waar te zoeken - veel meer achtergrondinformatie vinden dan bij reguliere media. Maar opgepast: want ongeveer een kwart van de informatie op sociale media is gewoon nep, dan wel manipulatief door het bewust weglaten van cruciale data. Gelukkig zijn er - op zowel reguliere- alsook op sociale media - diverse betrouwbare bronnen actief. Toch is het altijd goed vraagtekens te plaatsen bij wat je ter ore komt. Zelfs de meeste betrouwbare mensen hebben het natuurlijk wel eens mis. Een flink aantal berichten had betrekking op de komende verkiezingen voor Proviciale Staten. Nu kan ik mijn gedachten daarover met u delen, maar Pieter Derks doet dat prima. Bovendien met minder woorden én grappiger:
Voor ik ging slapen, werkte ik nog een paar uurtjes aan de administratie van een vriend want ik wil de zaak graag bijtijds kunnen doorgeven aan zijn accountant.
Donderdag had ik een beetje een 'Blegh!'-dagje; had gewoon nergens echt zin in. Niet dat ik dan niets doe maar lang niet zoveel als ik wanneer ik wél fysieke en mentale energie heb. Jammer dan. Was even de deur uit om kleerhangers te halen voor mijn entertainmentkostuums.
Heb weliswaar niet de ruimte die op te hangen maar ik kan ze wel aan een knaapje hangen en dan netjes in mijn verkleedkist leggen. Praktischer dan er los in te werpen. En dan tijd kwijt zijn aan het zoeken van het schortje dat hoort bij mijn 'French Maid' kostuum en zo.
Omdat ik er even niet was, miste ik een oproep van een buurvrouw: 'Koffietje doen?' maar gelukkig was zij bereid later alsnog te reageren op mijn reactie: 'Ja, gezellig!' Nadat zij weer huiswaarts was gekeerd, belde ik een andere buurvrouw. Om haar te bedanken voor een heerlijk stuk zelfgemaakte cake die zij op mijn aanrecht had gelegd. Zij klonk wat timide en ik vroeg haar naar het waarom. Waarop zij mij vertelde dat de buurman die onlangs was opgenomen in het ziekenhuis helaas is overleden. Hij heeft dus niet lang kunnen genieten van zijn extra vrije tijd nadat hij was gestopt als voorzitter van de Bewonerscommissie. Hij was één van die vaste aanspreekpunten in de wijk dus zal erg gemist worden.
Wat ik niet miste om te doen, was mijn dagelijkse Franse les. Wie zegt er nu: 'Ik heb vier twintig één jaren' in plaats van 'Ik ben 81.'?
Nu ja, 's lands wijs, 's lands eer. En ongewijfeld vinden zij Nederlands maar een rare taal.
Gelukkig had ik 's avonds weer wat energie. Fysiek dan. Mentaal zat het nog wat tegen. Dus ik gebruikte mijn energie voor 'nutteloze' zaken. Zoals opzoeken wat een 'Laurens Buijs' is. Blijkbaar had ik wat nieuws gemist want ik heb meer interesse in échte problematiek dan in wat een ex-docent aan de Universiteit van Amsterdam al dan niet beweerd zou hebben.
Laurens Buijs blijkt een - inmiddels gewezen - docent te zijn die doodleuk beweerde dat 'non-binair' niet bestaat. Hij zei zelfs daar wetenschappelijk bewijs voor te hebben en vertelde dat ook zijn leerlingen. Die beklaagden zich bij de directie van de UvA: 'Deze docent roept onwetenschappelijke nonsens!' Tsja, wanneer je verifieerbare data negeert en liever 'anti-woke' complotdenkers napraat, heb je op een universiteit niets anders te zoeken dan de uitgang.
Op sociale media ging Laurens Buijs keihard op zijn snufferd; zijn 'wetenschappelijke bewijzen' blijken - dat had ik hem ook wel kunnen vertellen - namelijk te excelleren in non-existentie.
(Hier zegt Laurens Buijs in 'dure' woorden: 'Dat ik geen bewijs heb, komt omdat dat niet bestaat.')
Beetje jammer dat zijn ego dat weigert te accepteren en hij volhardt in zijn leugen. Laurens Buijs is van harte welkom bij 'omroep' Ongehoord Nederland. Daar is men dol op mensen die - zonder ook maar enige onderbouwing - controversiële dingen roepen.
In Het Parool werd mijn sentiment betreffende 'de situatie Laurens Buijs' fraai verwoord door Rick van der Made (klik). Wie moeite heeft met woorden van meer dan drie lettergrepen, ook GeenStijl schreef een - niet erg flatteus - stukje (klik) over de domme ex-docent.
Ook maakte ik mijn favoriete theezeefje schoon
en legde een paar mini-pizza's in de oven bij wijze van avondmaaltijd.
(Met ananas. Want dat vind ik lekker op pizza)
Het einde van de dag was voor de laatste aflevering van het eerste seizoen van de 'prequel' van Games of Thrones: House of the Dragon. Met een mooie rol voor Matt Smith. Die zó overtuigend speelt, dat je al snel vergeet dat hij eerder bekendheid genoot in en als Dr. Who.
Intussen ging ik door een stapeltje 'wel of niet te bewaren?' papieren Daarbij kwam ik een bonnetje tegen waar maar één product op stond: 'Kassátas? Wat zijn in 's hemelsnaam kassátas? Een soort castagnetten of zo? Griekse broodjes? En die heb ik gekocht?' Tot ik mij realiseerde dat ik in mijn hoofd de klemtoon verkeerd legde. Het ging gewoon om een 'kàssa-tas'. D'oh!
Vrijdag werd ik weer gewekt door het vrolijk gekwetter van de werklieden voor mijn deur. Het scheelt in elk geval een wekker zetten.
Werd gebeld door een wat verwarde meneer van het UWV: 'Eh...volgens uw opgave heeft u afgelopen maand een andere hoeveelheid uren gewerkt en daarmee een ander bedrag verdiend dan een maand eerder. Hoe zit dat?' Het is duidelijk: niet iedereen weet hoe dat werkt (...), ZZP'er zijn. Voor hem en anderen is hier een aardig artikel (klik) dat wat vooroordelen over zelfstandig werkenden behandelt.
Mocht het bericht ontvangen dat een eerder gesprek met mij blijkbaar goed is bevallen want ik mag voor een volgend gesprek langskomen op het kantoor waar ik wellicht kom te werken. Om te babbelen met mijn mogelijk leidinggevende en zo. Spannond!
Het was prima weer voor een wandeling en dus haalde ik een bestelling op. Natuurlijk, laten thuisbezorgen kan ook maar dat kost extra geld, levert gedoe op als je net op het juiste moment niet thuis bent en wandelen is eigenlijk ook gewoon best fijn en goed voor lichaam en geest.
Op straat kwam ik een buurvrouw tegen die mij begroette met 'gecondoleerd'. Het duurde even voor ik doorhad dat zij doelde op de buurman met wie ik bevriend was. Wij waren niet echt heel dikke vrienden, maar toch. Wel allebei dik en vrienden. Maar dat terzijde.
Sprak over het incident met een buurvrouw bij wie ik op de thee ging en met wie ik even meekeek naar een voor ons vermakelijke Duitse kennisquiz. Ook al had ik er niet heel veel zin in, toch maar een paar uurtjes gewerkt nog, die avond. Want het leven gaat door, al is het niet voor iedereen. Zomaar opeens had ik weer een stapeltje papier voorbereid op een enkele reis naar de lokale papiercontainer:
Zaterdag schoor ik mij niet. Had ik gewoon geen zin in. Wat ook niet hielp is dat mijn mesjes op waren dus ik had een wat onscherp mesje moeten gebruiken. Dus ik ging even van Amsterdam naar Haarlem om een pakje verse scheermesjes te regelen:
Dat was eerlijk gezegd een bijkomstigheid. Ging naar Haarlem omdat ik dat had afgesproken met een vriendin. Had eigenlijk nog best wat werk te doen maar soms moet dat maar even wachten. Wij maakten er een gezellig dagje van. Veel gewandeld, een nieuwe pollepelel gescoord maar geen zakje lavendel
en een cadeautje voor mijn jongste dochter die binnenkort jarig is. De vriendin mocht ik trakteren op koffie en een heerlijke brownie bij Brownies & Downies (klik),
een succesvol etablissement waar mensen met Down Syndroom - terecht - gewoon als mensen worden gezien en werken in de bediening en zo.
Even daarvoor hadden wij zitten kletsen met een vriend van mij die in dezelfde straat zijn barbierszaak (klik. Ongegeneerde reclame) heeft. En waar ik de verse scheermesjes vandaan haalde. Zoals u hier ziet
kon ik eigenlijk wel zo'n heerlijke, uitgebreide scheerbeurt gebruiken maar dat zou zeker een half uur aan tijd afhalen van de tijd die ik met de vriendin had. Na het wandelen was het fijn toeven in Haarlem's beroemdste proeflokaal. Dat van de Jopen brouwerij. Waar ik genoot van de gesprekken en een traktatie van de vriendin: een Black It Up, Imperial Double Black IPA, 8,5% Vol.
Terwijl zij even naar het toilet was, bedacht ik dit verhaaltje annex gedichtje (klik) om later op de avond te publiceren. De laatste paar regels schreef ik in de bus onderweg van het station naar mijn huis. Vandaar het iets andere, wat bibberige handschrift.
Eenmaal thuis hing ik mijn nieuwe verjaarskalender op in de badkamer.
Fijn om bij het omslaan naar een nieuwe maand even niet geconfronteerd te worden met de kruisjes achter de namen van bekenden die nooit meer jarig zullen zijn.
Nog een uurtje of anderhalf aan het werk geweest voor ik tevreden iets na elven het trappetje naast mijn bureau beklom om de rust van de nacht op te zoeken.
Zondag was een mooie dag. Niet alleen omdat ik van mijzelf een beetje mocht uitslapen. Het was ook nog eens prachtig weer. Dus was het geen straf om begin van de middag de deur uit te gaan - al was het oppassen met de rukwinden - om mijn zoon op te zoeken in zijn nieuwe woning. Van de stad waar hij studeert, is hij terugverhuisd naar zijn (en mijn) geboortestand: Amsterdam!
Had mij een beetje verkeken op de juiste weg naar het nieuwbouwcomplex waar de man'lijke vrucht mijner lendenen heden ten dage resideert. Was dus een kwartier later dan afgesproken. Maar kwam onderweg daardoor onder meer hier langs:
Ben erg - plaatsvervangend natuurlijk want hij deed het allemaal zelf - trots op het jong waarvan het mij gegund was die grotendeels als alleenstaand vader op te voeden.
Minder trots was ik deze dag op een vroegere schoolgenoot. Die deed zich in een online gedachtewisseling helaas kennen als 'andersdenkende': feiten en data negerend lijkt hij simpelweg complotdenkers na te praten. Tegelijkertijd is hij erg begaan met de planeet. Daarom zou hij graag zien dat er een wereldwijde organisatie bestaat die overheden, bedrijven en burgerinitiatieven samenbrengt om dan samen de grote wereldproblemen (honger, armoede, droogte, oorlog, ongelijkheid...) aan te pakken. Ik vertelde hem dat zo'n organisatie al bestaat waarop hij antwoordde 'Je bedoelt het WEF zeker, ha ha ha!'
De vraag wat er dan zo erg is aan het WEF kon hij alleen beantwoorden met beledigende debattrucjes zoals het simpelweg herhalen van oneliners van populisten. Hij had zichzelf - excuseer mijn Frans - in een hoek geluld en weigerde dat als een echte kerel toe te geven dus begon op de man te spelen, wedervragen te stellen en meer kinderachtige gesprekstrucjes uit te halen. Erg jammer.
Minder jammer was het bezoek van een vriend, later die avond. Dus werken voor een andere vriend werd nachtwerk.
De muziek deze week is The Reckoning Song (One Day) van Asaf Avidan:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Heddy Lester, Boerma Kruit, Paco Rabanne
Posts
