Virtueel gesprek over buitenlanders

'Dus jij bent ervan overtuigd dat mensen het leuk vinden hun dorp te zien afbranden, hun man onthoofd en hun dochter verkracht te zien worden om zich vervolgens wekenlang samen met een baby zonder eten in de bossen schuil te houden waarna een mensensmokkelaar hen berooft van hun laatste greintje waardigheid en hun aardse bezittingen en hen een nieuw leven in Nederland belooft? Waar zij vervolgens in kampen worden gestopt, geen werkvergunning krijgen, geen respect en geen hulp maar wel worden verguisd en de schuld krijgen van alles wat mis gaat in het land? Denk je dat nou écht?'

-'Eh... ik... eh... Ja maar, het zijn buitenlanders!'

'En dus? Jij bent zelf tenslotte óók een buitenlander. Als jij mij niet gelooft: vraag maar eens aan een Engelsman of een Canadees of jij volgens hem een buitenlander bent. Wanneer jij zegt dat je een hekel hebt aan buitenlanders zeg je dus eigenlijk dat je een hekel hebt aan jezelf.'

De week voorbij

Vorige week zaterdag en zondag werd ik maar liefst drie maal herkend van het vroegere YouTube programma Volg de Baas en maandag moest ik daar nog even van bijkomen...Het valt niet altijd mee beroemd te zijn! ;-)

Maandag ging ik met mijn zoon naar de bioscoop voor de film Ant-Man. Ik had al een paar lovende kritieken gelezen en inderdaad: voor een beetje rare superheldenfilm zit-ie verrassend goed in elkaar! Met fraaie dialogen, een moraal en zelfs een heus plot met soort van cliffhanger!

Verder hield ik mij ledig met schrijven en lezen en het huishouden. Natuurlijk schreef ik een paar e-mails, belde een paar mensen en bovendien laadde ik wat cd's naar mijn externe harde schijf zodat ik nog makkelijker muziek kan afspelen terwijl ik op de laptop werk.

Dinsdag werd ik om onduidelijke redenen moe wakker maar bracht mijzelf er toch toe om de was te doen, te schrijven en te leren. Nu ik nog maar drie spelletjes op de mobiel heb ('De Slimste mens', 'Schaken' en '2048') en geen nieuwsapp's meer heb houd ik opeens een half uur per dag over. En dat voelt geweldig! Het extra half uur van dinsdag gebruikte ik om via Skype met een vriendin te praten. Ook verrichtte ik wat werkzaamheden ten behoeve van de Bewonerscommissie, werkte mijn Twitter account flink bij (ik volgde tientallen mensen die al minstens een jaar niets hebben geschreven. Die accounts verwijderen uit mijn volglijst leverde mij heel wat ruimte op!) streek en vouwde de was weg en ging tijdig naar bed. Maar niet nadat ik op straat een oud-collega sprak. En een buurman.

Woensdag hanteerde ik de stofzuiger, maakte het toilet schoon, wilde ik gaan sporten maar bleek het betreffende buurthuis (nog) gesloten, hield ik mij bezig met mijn nieuwe bedrijfslogo voor wanneer ik een doorstart maak met mijn eigen bedrijf, pleegde ik overleg met de aan mij toegewezen klantmanager van de gemeente, verwerkte wat blogaantekeningen, kookte een oosterse roerbakschotel met kip en verrichtte nog wat huishoudelijke taken.

Donderdag bleek de fietsenmaker geen tijd te hebben voor mij en mijn fiets dus dwaalde ik een uurtje wat doelloos maar genietend van het mooie weer en het gedrag van toeristen door de Amsterdamse binnenstad. 's Middags was ik bij een nieuw project van de gemeente: loopbaanbegeleiding voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Het project is nog zó nieuw dat de gemeente nog geen tijd heeft gehad een extern communicatiebureau een paar ton te betalen om een pakkende afkorting en een dito logo te bedenken. (De hoofdboekhouder van de gemeente weet niet eens hoeveel de stad aan schulden heeft uitstaan 'want dat staat nergens op papier.' Echt waar).

'Toen de medewerkster u vertelde dat zij een achterstand had maar bezig was met het behandelen van uw bezwaarschrift had u door moeten vragen. Dan had u ontdekt dat men uw bezwaarschrift nooit ontvangen heeft.' -'Het is dus mijn schuld dat zij loog?' 'Precies!'

'U moet uw uiterste best doen om aan werk te komen maar u mag er niet te veel tijd en moeite in steken want dan raakt u gedeprimeerd en gedeprimeerde mensen maken minder kans op een baan.'
-'Ik moet dus elke kans op werk grijpen maar mag niet elke kans op werk grijpen?' 'Precies!'

Leuker kunnen ze't niet maken...

's Avonds had ik een borrel met een jeugdvriend. In een café waar een DJ was ingehuurd die de hele avond uitsluitend klassieke muziek draaide. Weer eens wat anders! Een kleine sfeerimpressie:

 Handjes in de lucht!

 Bezoekers laten graag toiletkunst achter.

En zie: geen schuttingtaal!

Vage gitarist

Vrijdag voerde ik natuurlijk geen klap uit en genoot ik van het gratis eten van de voedselbank. Iedereen weet tenslotte dat mensen die geen betaald werk verrichten absoluut niets uitvreten en niets anders doen dan interen op de maatschappij en blij zijn met elk stukje aandacht, iedereen die hen een tijdschrift tegen de verveling komt brengen 'want jij bent toch werkloos en dan verveel jij je toch?) Toch? Niet helemaal:

Ik schreef drie bezwaarschriften, één sollicitatiebrief, verstuurde acht e-mails aan evenzovele verschillende mensen, knipte mijn vingernagels, ripte wat cd's, zocht kleren uit ten behoeve van een aankomende fotoshoot, liet een bedrijf weten dat ik voor hun TV-programma niet met voor mij vreemde dames zou gaan zoenen en probeerde geld los te peuteren uit mijn pensioenfonds om bijvoorbeeld mijn huur en een (vermeende) schuld van ruim €7000 te kunnen aflossen.

Helaas: tussentijdse opname van het opgebouwde pensioen kost mij in eerste instantie 52% 'administratiekosten'. Over wat er overblijft rekent de fiscus 20% inkomstenbelasting en daarna neemt het verzekeringsbedrijf nog even 32% af als 'boete voor voortijdige opname'. Niet handig dus. Ook Waternet is hardvochtig en laat mij 8 maanden lang ruim €60 betalen terwijl mijn bezwaarschrift tegen het afwijzen van een kwijtscheldingsregeling nog dient. De komende tijd mag ik het dus doen met - na aftrek van vaste lasten - €80 per maand voor mij en mijn zoon samen. Dat is best krap.

Gelukkig hadden mijn vriendin en ik die avond een etentje dat betaald werd door een goede vriend. Fijn! (Dankjewel, Peter! x)

 Drankje na eten: Raki en limoncello

Uitzicht uit keukenraam bij vriend

Bij een gezellige avond hoort muziek. Eén van de muziekjes die voorbij kwamen was deze:

O ja, en op straat sprak ik nog twee verschillende buren, buurvrouw Angélique was een half uurtje op visite en ik was met mijn zoon bij mijn moeder langs geweest.

En heen en terug was ik op de fiets! Dat lijkt misschien geen geweldige prestatie maar (behalve een paar maanden geleden een klein stukje om te oefenen) het was het voor het eerst sinds 36 jaar dat ik überhaupt echt een stuk fietste. Bovendien had ik nog nooit echt op straat als verkeersdeelnemer gefietst en nog nooit in het donker. Een enorme overwinning dus en een geweldige opsteker voor mijn zelfvertrouwen want ik ben geheel en al zelfstandig (goed, mijn vriendin fietste mee voor morele steun) heelhuids en ongeluksvrij thuisgekomen! Voortaan wel om denken om mijn contactlens in te doen want afstanden schatten met één goed oog is best lastig ('Hoeveel ruimte zit er tussen die kaartlezende toerist en dat verkeerspaaltje? Kan ik daar met deze snelheid tussendoor laveren met mijn fiets?'). Bovendien ben ik wat nachtblind dus dat is al lastig. Mijn nieuwe heup (nu ja, inmiddels bijna vier jaar oud) hield zich fantastisch en mijn beenspieren geven kloppend aan dat ik leef en pijn kan leiden. Met name de spieren die 36 jaar in sluimerstand in mijn dijen hebben geleefd.

Zaterdag dus een fotoshoot. Ik zeg er niets over maar geef een tip: koop het oktober nummer van de glossy 'Vrouw'. 's Avonds waren wij te gast bij een verjaardag.

Zondag stond ik met mijn vriendin op de Museummarket op het Museumplein Amsterdam en aten wij samen met andere broeders en hun partners bij één van hen thuis in het kader van de zomerbijeenkomst van mijn vrijmetselaarsloge. Gezellig!

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Stephen Lewis