Heet

"Het Verloren Symbool" van Dan Brown is boek nummer 15 van dit jaar. Natuurlijk gaat het weer over een eigenwijze Amerikaanse professor die in zijn eentje de wereld redt. Maar als je door deze verering heen leest wordt je interesse gewekt in symbolenleer en noëtische wetenschap. Verder is het een alleraardigst -hoewel soms wat ver gezocht- detective-verhaal.

Overal om ons heen vinden we symbolen. En overal zijn mensen op zoek naar de diepere betekenis van de dingen. De een zoekt dat in een betere gezondheid, de ander in een hogere bankrekening of in een andere manier om gewichtsverlies te bereiken.

De mens is altijd op zoek naar iets dat het leven zin geeft want blijkbaar kunnen we het niet verkroppen dat het na zoveel jaren voorbij is.

Ik ben daar geen uitzondering op en daarom blijf ook ik zoeken.

Je hoeft niet altijd te zoeken naar "het geheim van de vrijmetselarij" of naar bewijzen van het bestaan van een of ander wereldwijd complot. Nee, je kunt ook zoeken naar momenten van klein geluk.

Mijn zoon en ik vonden dat vandaag bij zijn moeder. Die lijkt op haar plek te zijn in de instelling waar zij tegenwoordig verblijft. Zij zat aardig op haar praatstoel, maakte geslaagde grapjes waar zij ook zelf om kon lachen en gaf onze zoon zelfs een spontane kus op de wang, voor het eerst in jaren!

Nu zit ik samen met mijn zoon naar de wedstrijd Kiev-Ajax te kijken. Leuk om te zien dat Luis Suarez door lijkt te hebben waarom het spelletje in kwestie VOETbal heet...;-)

Printerpapier

Vandaag lekker bij m'n moeder gegeten en gisteren kwam een huisvriend van de buren langs, op zoek naar drinkbare caffeïne. Je buren helpen met een kopje koffie vind ik gewoon één van die ongeschreven regels van het buren-zijn.

Chauffeurs van touringcars houden zich vaak niet aan de regels. Ik vind dat geen verrassing. Het is namelijk heel simpel: wie zich aan de regels houdt ontvangt een lager salaris. Hetzelfde geldt voor pizza-koeriers; Hoe sneller ze zijn, hoe meer pizza's zij op een dag kunnen bezorgen. Het belonings-systeem moet dus op de schop maar vooral moet er een verandering van mentaliteit plaatsvinden. Niet alleen touringcar-bedrijven en pizza-bakkers maar ook luchthavens en ziekenhuizen moeten af van het idee dat ze de beste, grootste of eerste moeten zijn.

Alsof meer mensen via Schiphol gaan vliegen als in een of ander vakblad staat dat het vliegveld door Japanse zakenvrouwen is verkozen tot meest vrouwvriendelijke luchthaven ter wereld. Of zoiets. Gaan meer mensen hun avond-hap bestellen bij Domino's als uit een test blijkt dat hun koeriers gemiddeld ruim 40 seconden sneller bezorgen dan de brommer-rijders van Pizza Hut?

Gaat U echt liever met Labeto dan met Eurolines nadat U heeft gelezen dat U met Labeto gemiddeld drie minuten eerder aankomt in Salou?

Vroeger waren chauffeurs nog trouw aan het touringcar-bedrijf waarvoor zij werkten. Maar ja, toen kende de directeur hen nog bij naam. Tegenwoordig moeten ze hun personeelsnummer opgeven als ze de baas bellen met een probleem. Natuurlijk heeft men dan geen hart voor de zaak meer. Zo dacht men vroeger: "Wat kan ik betekenen voor het bedrijf?" en denkt men nu:"Wat kan het bedrijf betekenen voor mij?"

Zo zijn er ook mensen die roepen:"Waarom zou ik wat moeten doen voor het tropisch regenwoud? Wat heeft dat regenwoud ooit voor mij gedaan?"

Welnu, dat tropisch regenwoud zorgt ervoor dat jij van dat nuttige spul in je longen kunt zuigen. Verder zorgen tropische regenwouden voor de opslag van broeikas-gassen, komt een kwart van alle ingrediënten voor medicijnen er vandaan, zorgen alle bomen en planten samen voor een groot deel van de wereldwijde regenval en verdwijnt er per seconde een stuk bos ter grote van een voetbalveld.

Bijvoorbeeld omdat mensen graag mahonie-houten raamkozijnen hebben, of teakhouten tuinmeubelen, of mooi wit printerpapier.