Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

maandag, augustus 02, 2010

Hanengevechten


Het "normale" leven neemt weer een aanvang en vandaag en gisteren kwam ik dus traditiegetrouw diverse bekenden tegen. Vandaag versierde ik ook nog een oppasklusje van een moeder die bij de sigarenman klaagde over haar zware leven.

Verder lekker in de tuin gewerkt, gedronken en gekletst. En ook nog een beetje gewerkt. Voor één van de drie stichtingen waarvoor ik in het bestuur zit en aan m'n eigen zaakje. Dresden is nog niet vergeten en vandaar dat U onderaan dit stukje een linkje vindt naar nog meer foto's van dat geweldige leuke zomerfestival...;-)

Kreeg ook nog leuk nieuws: over slegs weinige dagen zie ik m'n dochters weer...het leven is goed!

En nu verder met de reguliere stukjes...

Laatst zag ik er weer eentje: een moeder die haar jonge kind uitlegde dat je uitsluitend bij groen licht moet oversteken. Op zich niets mis mee om je kind al op jonge leeftijd een paar verkeersregels uit te leggen maar waarom niet eerst je kind leren vertrouwen op de eigen zintuigen en intuïtie? Want nu krijg je kinderen (en later dus volwassenen) die blindelings vertrouwen op een gekleurd lampje in een paal op straat en dan mogelijk overreden worden door een automobilist die de hoek om komt scheuren omdat ook voor hem het verkeerslicht op groen staat. Om nog maar te zwijgen over die tienduizenden fietsers en brommer-koeriers die vinden dat verkeerslichten uitsluitend dienen ter decoratie.

Leer je kind bijvoorbeeld niet om naar de klok te kijken voor etenstijd maar leer het naar het eigen lichaam te luisteren. Als de maag het kind al om vijf uur vertelt dat er eten in moet zal het kind gaan snoepen. Vervroeg dan gewoon het avondeten een uurtje. Is dat echt zo erg? Als het kind om zeven uur nog geen slaap heeft, is het dan nuttig om het te dwingen in bed te gaan liggen en een uur te laten dreinen? Of is het gewoon handiger en beter voor de vrede en rust in huis om het kind "pas" om acht uur in te stoppen en voor te lezen?

Als een kind van 14 in haar eentje de wereld rond wil varen, kun je haar dan tegenhouden? Je kunt het haar zeer zeker (en mijns inziens terecht) afraden maar een puber iets verbieden? Dat werkt meestal averechts. Neem de jongeman wiens moeder hem (vanuit hun Christelijke achtergrond) van jongsafaan simpelweg verbood alcohol en andere drugs te gebruiken (hij mocht zelfs een tijdlang niet met kinderen omgaan die niet in God geloofden); Op zijn elfde zat hij bij een jeugdbende, op zijn twaalfde rookte hij zijn eerste joint en op zijn dertiende liep hij zijn eerste alcohol-vergiftiging op.

Mensen verbieden stierengevechten te houden levert ook niet veel op. Ja, een morele overwinning voor dierenrechten-organisaties maar het aantal illegale gevechten zal toenemen. Denk ook maar aan de hanengevechten.

En al die toeristen die in hun fijne hotels aan de Costa d'Holanda genieten van in stukjes gehakte en gebraden inktvis en levend gekookte kreeften, spreken er schande van...

De link van vandaag is naar de website van een inmiddels bevriende fotograaf.

zondag, augustus 01, 2010

Foto's Dresden

Ondanks de visite tussendoor, de verkoudheid en het nog moeten uitzoeken van honderden foto's, hierbij het laatste deel van het verslag van onze werkvakantie:

Maandag was voor uitslapen en inpakken. En natuurlijk om souvenirs te kopen voor het thuisfront. Ons laatste avondmaal in Dresden nuttigden wij in een Turks restaurant. Eerder op de dag regelden wij nog wat papierwerk op het kantoor van de festival-directeur en liepen wij een laatste rondje over het terrein van Die Scheune. Een aantal collega's herkendde ik maar met moeite vanwege het ontbreken van kostuums en theater-schmink. Het afscheid van de kok was allerhartelijkst en ook van verscheidene winkeliers in de omgeving mochten wij de complimenten voor onze show in ontvangst nemen.

De dag van ons vertrek nog afscheid genomen van enkele vrijwilligers die tevens dienstdeden als afbrekers. De laatste restanten van de tenten, de Bratwurst-plek en de "Flammkuchen" (Duits voor barbecue) vonden een plekje en soms een laatste rustplaats in containers, auto's en vrachtwagens. Intussen wachtten wij op het Poolse taxibusje dat ons terug zou brengen naar Amsterdam.

De rit van zo'n negen uren verliep voorspoedig en ik kwam een eind verder in een meegebracht boek. Onderweg ook nog wat rek-en strek oefeningen gedaan ten bate van m'n heup
en inpiratie gekregen voor een paar verhaaltjes.

Thuis wachtte ons een gevulde koelkast en nog levende goudvissen. Dat dankzij de goede zorgen van buurvrouw Hetty.

Ter lering ende vermaeck bij deze nog enkele foto's met dank aan mijn zoon voor het nemen van de meeste daarvan en aan André Wirsig voor dat portret van ondergetekende waarbij ik voor de tent zit met een sigaretje. Zelf gebruikte ik vooral m'n trouwe ouwe Nokia N93 voor het maken van wat foto's. Ongetwijfeld eerdaags meer op Facebook en Flickr. (Klikken is vergroten)