Festival

De volgende dag sprak ik in mijn beste Duits met de dame die bij onze tent de kaartjes kwam knippen. Na een kwartiertje kwamen wij erachter dat wij beiden gewoon Nederlands zijn! Samen met mijn zoon haalde zij een extra zitbankje vanwege de verwachte toeloop die avond.

En druk werd het! Bij onze laatste voorstelling van die avond om 23.30uur stonden en zaten er ruim 100 mensen in de tent die was berekend op 70 toeschouwers. Sehr toll!

Het zondagmorgen-ontbijt werd verzorgd door de oprichter van Carnival of Hellucinations en zijn lieftallige gade: Een gegrild broodje, gebakken champignons, een bonensalade en om het af te maken een glaasje wortelsap.

Mijn zoon maakte mij af met een potje schaak op de meegebrachte ruim 30 jaar oude schaak-computer die hij ook nog wist te verslaan.

De zondag was de laatste dag van het zomerfestival in Dresden en mede dankzij het mooie weer hadden we wederom ruim honderd bezoekers per voorstelling. Maar nu bij alle drie de shows!

Tussen show nummers twee en drie hadden wij tijd voor een uitgebreide fotoshoot, verzorgd door fotograaf Ferdinand. Voor het uizoeken van die foto's en zo had ik vandaag en gisteren niet veel tijd. Zo kwam gisteren buurvrouw Pieternella op visite, volgde ik vandaag overdag een workshop acquisitie en kwam later op de dag vriendin Thura eten en hangen. Die foto's houdt U dus nog steeds tegoed.

Het na-feestje was erg gezellig: leuke muziek, fijne drankjes en prettig gezelschap. Ook door mij werd nog gedanst en gedronken. Iets teveel. Van beiden.

Aankomend weekend het derde en laatste deel van het verslag. Met hopelijk ook (een link naar) de foto's.

In elk geval hierbij een filmpje van de band Budzillus, die speelde op het festival:

Dresden

De omgeving en de licht-omstandigheden waren perfect voor het maken van foto's en zo kwam het dat Superfer en ik ons uitleefden vanaf de ontbijttafel in de tuin van het festivalterrein van "Das Scheune Schaubuden Sommerfest" in Dresden, in het voormalige Oost-Duitsland.

Die ochtend waren wij om half vijf aangekomen na een rit van tien uren in een Pools taxibusje. De paar uurtjes tot het ontbijt brachten wij door in de lounge want degeen die onze slaapplek had geregeld sliep nog. Of al.

Even na het ontbijt werden wij herenigd met Jim, die wij nog kenden van een optreden in "zijn" Bimbotown in Leipzig.

Zomaar opeens schoot mij het Poolse woord voor "Hallo" te binnen. Te laat natuurlijk want de Poolse taxichauffeur en onze Poolse mede-reizigers zaten al lang en breed in Polen.

Eén van die mede-reizigers was een Poolse schone blonde deerne. En raad eens wie daar al die tijd naast mocht zitten? Juist ja, mijn zoon. De gannef.

De eerste avond hoefden wij zelf nog niet op te treden. Zodoende konden wij enige collega's aan het werk zien en werden wij vergast op vertaalde sprookjes, mensen in dierenpakken en meer fantastische optredens in de dubbele betekenis. Dat allemaal op een terrein van ongeveer 70 bij 50 meter. Voor wie er wel eens is geweest: Stel je De Parade voor. Maar dan 20 jaar geleden. Dus zonder sushi, mojito's, yuppen of sponsors. En een heel stuk goedkoper. 3 Shows voor 12 euro en een Bratwurst voor maar 2.50!

Toch enigszins vermoeid van de lange reis en het gebrek aan nachtrust trokken wij ons bijtijds terug in het ons toegewezen appartement. O ja: John Travolta spreekt Duits!

Het opbouwen van de set ging voorspoedig. Enkele technische problemen waren met wat hulp snel opgelost. Bij de generale repetitie ging vrij veel mis maar wij zagen dat (achteraf terecht) als goed voorteken voor de echte shows. De bezoekers vonden die vooral "Tholl" en 'Soeperghail" en "Kgeezie". Toch leuk.

Alleen op de dag van onze tweede serie shows viel het bezoekers-aantal wat tegen. Maar niet de enorme hoeveelheid regen. Het is iets met heftige regenval wat mensen ervan weerhoud festivals te bezoeken...

Een dame op straat vond mij blijkbaar betrrouwbaar overkomen en vroeg mij; "Wo ist der Bahnhof?" Als rechtgeaarde Nederlander antwoordde ik uiteraard met: "Immer gerade aus".

Omdat het anders een beetje veel wordt laat ik het even bij dit stukje en een paar sfeerfoto's (We zijn de ruim 2000 gemaakte foto's nog wel even aan het uitsorteren...). Morgen de rest van het verslag van ons bezoek aan Dresden.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Henk Vonhoff