Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

zondag, juli 05, 2009

Analyse

Net wakker en nu wachtend op dochter Eva die gebracht wordt voor een paar daagjes papa. Superfer sliep bij diens afwezigheid in het huis van de buurvrouw en vriend Erwin sliep in mijn bed terwijl ik gebruik maakte van dat van m'n zoon. Gisteren zowel op de kleine buurtbarbecue alsook in de kroeg later met een paar nieuwe buurvrouwen kennisgemaakt. Theo Koomen had er leuk commentaar bij kunnen leveren. Helaas is deze Tour de France-commentator al jaren terug overleden.

Een commentator (heet dat zo wanneer iemand een commentaar achterlaat op een weblogstukje?) kwam met de vraag: Wat is de definitie van werk? Een hele goede vraag, m'n beste. Wikipedia geeft deze omschrijving:"Werken is het aanbrengen van wenselijk geachte veranderingen in de omgeving door menselijke activiteit". Dan kun je ook weer debatteren over de vraag of datgeen wat Willem Holleeder doet "werk" kan worden genoemd: Was het al dan niet wenselijk dat hij diverse criminelen heeft laten omleggen? En voor wie was dat al dan niet wenselijk?

Willem Holleeder is veroordeeld en moet wel tweeëneenhalfjaar de bak in! Dat allemaal volgens de theorie:"Criminalteit drijft op het water van het Nederlands rechtssysteem en hoe zwaarder de crimineel, des te lager hij eindigt op de lat der straffen." Natuurlijk kreeg hij wat aftrek vanwege zijn slechte gezondheid en vindt zijn advocaat dat de rechter zijn cliënt "volgens andere regels" behandelt dan andere mensen "omdat hij Holleeder heet." Dat klopt maar Willem begon er zelf mee:"Ik heet Holleeder en daarom gelden voor mij andere regels en mag ik mensen door hun kop (laten) schieten wanneer ik ze niet aardig vindt."

Wie ik altijd heel aardig vindt zijn al die leuke schaatsenrijdsters zoals Emese Hunyady, Barbara de Loor en Anni Friesinger om er maar een paar te noemen. Eentje uit hun midden, Claudia Pechstein, is nu voor twee jaar geschorst na betrapt te zijn op dopinggebruik en kan dus de Olympische Spelen wel vergeten.

Bij de Tour de Doping die gisteren van start ging is het inmiddels meer gewoonte dan uitzondering wanneer er iemand betrapt wordt op gebruik van een illegaal prestatie-verhogend middel. Ene meneer Dekker is zo'n recent "slachtoffer". Sommige van die middelen hebben nauwelijks meer effect dan een sterke bak koffie maar ja, dat is niet verboden.

Het blijft natuurlijk vreemd dat sommige drugs verboden zijn en andere niet. Er zijn altijd mensen die roepen dat zij, de belastingbetaler, opdraaien voor de kosten van hen die in het ziekenhuis terechtkomen of gewoon hun werk tijdelijk niet kunnen verrichten door het gebruik van wiet of speed. Die mensen kan ik geruststellen: Die cijfers vallen in het niet vergeleken met de maatschappelijke schade die alcohol oplevert. Maar ja, alcohol levert ook de staat wat op: Ettelijke miljoenen (zo niet miljarden) aan accijns-opbrengst.

Alleen bij wielren-, schaats-, en honkbalpubliek lijkt er nauwelijks hommeles tussen de verschillende groeperingen. Zelfs tussen basbetbalfans (Een sport die niet is "uitgevonden" maar -net als korfbal- is gebasseerd op het oude Zweedse Ringboll. Maar dit terzijde.) gaat het er vaak al hard aan toe.

Tussen fietsers en automobilisten blijft het een beetje als tussen aanhangers van Feyenoord enerzijds en die van Ajax anderzijds: Vraag je't hen individueel dan blijken zij de andere partij te respecteren maar zodra men anoniem opgaat in de massa zijn leden van de andere groep vogelvrij. Dat is althans mijn persoonlijke analyse.

Vandaag lekker geen link van de dag of iets dergelijks. Puh! ;-)

vrijdag, juli 03, 2009

Toekomst

Overheidsdienaren behoren de burgers het goede voorbeeld te geven en zich niet als kleine kinderen te gedragen. Tenminste dan toch in het openbaar maar juist in het openaar zitten zij elkaar vaak af te katten en zichzelf op te hemelen terwijl zij op vaak zeer kleinzielige wijze collega-politici neerhalen. Daarom ook zal ik er geen traan om laten dat Sarah Palin deze maand nog aftreed als Gouverneur van Alaska om de komende drie jaar een boek te schrijven over haar avonturen als Running Mate van John McCain. Het is echt leuk om deze Amerikaanse term naar serieus Engels te vertalen: je beziet de relatie tussen John McCain en Sarah Palin dan opeens heel anders...Zij heeft nu een kleine drie jaar de tijd om spraaklessen te nemen en haar kapsel op orde te brengen voor de presidentsverkiezingen van 2012. Misschien een beetje flauwe en zelfs ietwat kinderachtige opmerking van mij maar ik vind die vrouw nu eenmaal een "joke", zeg maar "een aanfluiting".

Wij verlangen van onze kinderen dat zij ons netjes dingen vragen zoals:"Mag ik van tafel?" of "Mag ik alsjeblieft een broodje?" of "Wil je mij met m'n huiswerk helpen?" Ik vraag mij af waarom velen niet het goede voorbeeld geven. Zij bevelen hun kinderen vaak letterlijk:"Ik wil dat je nu je speelgoed opruimt!"en "Moet dat nou, die herrie?". Wat is er mis met:"Wil je je speelgoed opruimen?" en "Mag die radio alsjeblieft wat zachter?"

Onlangs was er weer zo'n fraai voorbeeld in Supernanny. Een moeder achtte het nodig haar kinderen te slaan en zeep te laten eten wanneer zij ongehoorzaam waren. Het uurtje per dag dat vader er was deed hij weinig meer dan hen commanderen én hun kamer opruimen nadat zijn vrouw uren bezig geweest was om dat nu juist door de kinderen te laten doen. Binnen een week leerde Supernanny het gezin om elkaar regelmatig te knuffelen én om iets netjes te vragen én om dingen te doen wanneer je dat netjes gevraagd was om te doen.

Toevallig had buurvrouw Angélique, die vandaag bij ons op visite was terwijl toevallig ook buurvrouw Winonah er was, dezelfde aflevering gezien. Vanuit haar werk-oogpunt kon zij beamen dat Supernanny goed bezig was.

Eerder op de dag hadden wij ook al visite gehad: twee schoolkameraden van Superfer kwamen vertellen dat zij ervan baalden dat hun klasgenoot niet over was naar het volgend jaar. Wij zagen de bui al langere tijd aankomen en dus was het voor onszelf geen verrassing. Sterker nog: wij hadden min of meer al besloten dat het gezien zijn persoonlijke ontwikkeling voor m'n zoon beter was wanneer hij nog een jaartje langer zou werken aan zijn basis voor een vruchtbaar (studie-sociaal en werk)leven.

De eerste paar maanden middelbare school waren zwaar voor hem: Wij woonden na de brand van vorig jaar nog in een wisselwoning waar zijn bureau bestond uit een kleedje op de grond en daarnaast waren er ondermeer verwikkelingen rond zijn biologische moeder die haar zoon alleen nog maar van een foto herkende maar niet meer in levende lijve. Stabiliteit in zijn leven was toen ver te zoeken maar we zijn een eind gekomen en vertrouwen op een mooie toekomst.

De link van vandaag is voor hen die af en toe te maken hebben met buitenlandse geld-transacties en steeds maar die vermaledijde IBAN-code niet kunnen vinden.