Toren C

Het lijkt erop dat de druk op Nederlandse burgers en bedrijven wat afneemt voor zover het buraucratische rompslomp betreft. Zo behoort eindelijk de eerste dag-aangifte tot het verleden. Vooral voor uitzendbureaus ging het om volslagen nutteloos lopende band werk. De bedoeling was om het aantal illegalen in het Nederlands bedrijfsleven terug te dringen. Maar wat nu als een bedrijf een illegaal in dienst neemt en daar simpelweg geen aangifte van doet? Bovendien -zo bleek- gaat in de praktijk minder dan één procent van de bedrijven op dit gebied over de schreef. De personeels-administateurs...pardon...Human Resource Managers hebben nu dus nóg meer tijd om grafiekjes in te kleuren, spreadsheet-kolommen vol aardige maar compleet nutteloze gegevens aan te passen aan de nieuwste grillen van het hoger management en zo verder. Hoezo, verborgen werkloosheid.?

Ook Geert Wilders heeft last van de vervelings-ziekte getuige zijn nieuwst "ballonnetje": Niet alleen zogeheten veelplegers moeten het land uit maar ook hun ouders. Probleempje; welk land wil onze dronken agressieve Friezen en hun ouders in hun midden opnemen?

Misschien moeten al die mensen die zich zo erg vervelen dat zij zich genoodzaakt zien anderen bewust lastig te vallen maar eens een voorbeeld nemen aan "onze" paralympische sporters. Neem nu bijvoorbeeld Esther Vergeer. Door haar nimmer aflatende strijdlust en trainingsarbeid is deze toptennisster al bijna 350 wedstrijden achtereen ongeslagen! Wie doet haar dat na?

Ik in elk geval niet: een dagje naar Walibiworld met drie kinderen is voor deze jongen al een uitputtingsslag. Geen Chiptwister die daar tegen helpt...

Vanuit het reuzerad heb je een prachtig uitzicht over het park


















Voordat wij de wildwaterbaan op gingen nog even de poncho's aangetrokken die ik had overgehouden aan de tijd dat ik werkte bij The Amsterdam Dungeon


















Drie kinderen poseren in de jaren'50. De oudste zou zich twee dagen later uitstekend vermaken bij vriend Michiel terwijl hun vader uitgebreid en genoeglijk praatte met diens ouders














Trofee van de dag: een cola-beker


















Uitzicht vanuit de trein op de weg terug














Vandaag genoot ik samen met de schilder (Thanks, Billy!) van het eerste kopje koffie in onze gerenoveerde woning. M'n zoon geniet niet alleen van z'n zusjes of bezoeken aan vrienden maar ook van flauwe humor zoals die van de Lama's, Koefnoen, Monty Python of die van het nieuwe hilarische programma op de vrijdagavond Toren C.


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Jos ten Brinke

Latijn

Boek nummer 19 van dit jaar is “De Waarheid heelt de Waan” van Franz Ruppert. Als je even de spelfoutjes van de vertaler over het hoofd ziet (persoonlijk erger ik mij aan spelfouten in boeken; in weblogs heb ik er echter geen enkel probleem mee) is dit een zeer leesbare verhandeling waarin wordt gepleit om geestesziekten niet meer als traditionele ziektes te zien maar als een “staat van zijn” die met aandacht en therapie verholpen maar in elk geval verlicht kunnen worden. Medicijngebruik is daarbij een hulpmiddel en niet de oplossing.

Een oplossing voor de logistieke nachtmerrie waar ik in gestort ben is nog even niet in zicht: contacten met UWV, CWI, Ondernemershuis en potentiële klanten strijden om een plekje in de agenda met “zoon opvangen uit school”, kachelmontage, schilderwerk, vloerlegger, koelkastleverancier, bij m'n moeder langsgaan, energie- en telecombedrijven lastigvallen en...verhuizen waarbij ik zorgvuldiger dan eerst de diverse contracten en polissen zal lezen want ik wil niet weer belazerd worden door bijvoorbeeld de verzekering.

Het blijkt dat niet de energieleveranciers maar de lokale overheden ons al jarenlang belazeren: Wij betalen per huishouden enkele tientjes per jaar teveel voor de levering van energie en laten de distributie-netwerken nu net in handen zijn van met name de provincies.

Als je geld tekortkomt om de energierekening te kunnen voldoen kun je natuurlijk gewoon een tweede hypotheek nemen via Liocorno en investeren bij Easy Life. Eigenaar John Wolbers belooft investeerders een jaarrendement van 9 procent en claimt dat te kunnen waarmaken. De truc is simpel: iemand “investeert” 50.000. Dat geld zet je zelf weg tegen 5 procent op de bank. Een andere sukkel geeft jou 100.000 om te investeren. Ook dat geld zet je op de bank. 5 Procent van 100.000 is 5000 euro. Dat bedrag keer je uit aan loser nummer 1. Minus een percentage voor de moeite, uiteraard. De 5 procent die je zelf vangt op de 50.000 hou je natuurlijk gewoon lekker zelf. Het woord verspreidt zich al snel onder gelovigen dat jij je vlotte babbel waar kunt maken en binnen no time heb je een jaaromzet van ettelijke miljoenen. Uiteindelijk ging John Wolbers -zoals zovelen- te gronde aan zijn eigen levensstijl en kon hij niet meer iedereen uitbetalen. Nu komt het zaakje aan het licht en is de arme ondernemer natuurlijk goudeerlijk en zelf slachtoffer van een gemene vroegere zakenpartner annex studievriend. Misschien moet de arme Wolbers zelfs zijn Bentley verkopen! Zielig he?

M'n zoon is zeker niet zo'n zielig type als John Wolbers en haalde een goede 7 bij zijn allereerste schriftelijke overhoring. Voor Engels was dat. Uit een eerdere test bleek al dat hij geen bijles nodig heeft in Nederlands of Wiskunde. De wiskunde-docent vertelde zelfs dat zijn klas het binaire stelsel het snelst door had van alle klassen totnogtoe. Het vak Frans vindt-ie totnutoe het minst leuke en het leukste vak is volgens Ferdinand Latijn.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Willem “Pa Sem” Seymor