Debatteren

Zou de diverse Amerikaanse presidentskandidaten al gevraagd zijn wat zij vinden van het gebruiken van martelmethodes om "terroristen" te ondervragen? Als de antwoorden bekend zijn zal het voor veel kiezers makkelijker worden een keuze te maken.

Keuzes maken is misschien wel het moeilijkste wat een mens moet doen in het leven. Laat staan als je pas twaalf bent. Ik vertelde het m´n zoon als grapje:"Maak je niet druk bij het uitzoeken van een middelbare school; het gaat alleen maar om je toekomst." Ondanks dit gezegd hebbende ben ik ervan overtuigd dat het vooral aan het kind zelf ligt welke weg zal worden bewandelt in het leven. Een kind dat dat op z'n eentje kan is wel een bijzonder sterk kind en daarom is het handig dat er gemotiveerde docenten bestaan, stimulerende vrienden en ouders die zorgen voor rust en veiligheid.

Blijft de vraag:"Welke school wordt het?" Op een scholengemeenschap lopen meer ongemotiveerde leerlingen rond dan op een gymnasium. Op mijn oude school zijn de twee voornaamste redenen waarom docenten de school verlaten pensionering en overlijden. Ook dat zegt iets over de motivatie van het docentenkorps. Op weer een andere school waren er teveel aanmeldingen van leerlingen die wilden assisteren bij de rondleidingen op de open avond. Zo betrokken zijn leerlingen van sommige scholen dus. Op weer een andere is er een uitgebreid pakket aan naschoolse activiteiten en op een van de scholen die wij bezochten leren de jongelui filosoferen en debatteren.


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Maharishi Yogi

Bed

Bij de speeltuinvereniging was een judo demonstratie-tournooi aan de gang maar daar kwamen wij niet voor. De Ferman, z'n peetbroer Matthijs en ik ontmoetten er speeltuinmedewerker Ron en "zijn" dartpupillen. Wij zouden naar een heus jeugd-darttoernooi afreizen. Met maar liefst twee bekers kwam ons team terug van het uitstapje naar de andere kant van de stad. M'n zoon won z'n allereerste partij op z'n eerste toernooi ooit met maar liefst drie tegen nul. De volgende verloor hij met dezelfde cijfers maar wel van de uiteindelijke kampioen. Zeker geen schande dus. Een van de leukste momenten was voor mij toen werd aangekondigd dat op bord 2 zouden spelen:"Bob tegen Dylan!" Echt waar.





























De school die Superfer en ik gisteren bezochten liet zich van de beste kant zien en ook daar, net als op de twee eerder bezochte scholen, kent hij een huidig brugklasser. Wat wij zagen zag er niet slecht uit en "huisfotograaf" Fokke was daar getuige van. Zo luidde de titel van het school-toneelstuk "Anatevka", blijkt men ondermeer aan schermen en karate te doen en loopt er zelfs een dart-competitie. Wat weer vooral opviel was het enthousiasme waarmee met name de kinderen over hun school vertelden. De docenten die wij spraken beschikken over een gezonde kijk op het onderwijs. "Geloof niet zomaar iedereen, zelfs mij niet" zei de Geschiedenis-docente.

Matthijs' moeder nam als verrassing bij het ophalen van haar zoon na zijn logeerpartij de vriendin van vroeger mee met wie zij gisteren was wezen stappen en herinneringen ophalen. Zo sprak ikzelf ook Leyla weer na z'n jaartje of twintig. Met uitzondering dan van die keer dat m'n zoon en ik haar tegenkwamen, een paar maanden terug, waarna het contact kon worden hersteld.

Over tegenkomen gesproken: vanmorgen liepen wij nog buurtgenote Francis tegen het lijf met haar zoontje Davy; later op de dag werden wij vrolijk toegezwaaid door een (helaas door mutsen en sjaals onherkenbare) voorbijfietsende meneer met een kindje voorop en na het uitzwaaien van de visite spraken wij op straat nog even met voormalig pencak-mede-cursist Jan.

Terwijl bekend werd dat Maradonna helegaar geen excuses heeft aangeboden voor zijn "hand van god"-aktie en Peter R. de Vries zich in de mondiale schijnwerpers begeeft dankzij Joran van der Sloot en Natalee Holloway, begeef ik mij richting bed.