Bush-aanhangers zijn geen mensen

Bush-aanhangers zijn geen mensen

Ferdinand was gisteravond nog niet helemaal lekker vandaar dus nog maar even een avondje thuisgebleven en gewacht tot hij sliep. Even langsgeweest op de verjaardagsborrel van collega Wieteke. Was weer gezellig! Ook bij m'n moeder was het gezellig, vanavond. Direkt na het werk Fer opgehaald van huis en meteen doorgestoomd naar zijn zieke oma om haar wat boodschapjes te brengen, onderwijl een patatje halend. M'n moeder op haar praatstoel, ik luisterend en Ferdinand een Donald Duck lezend...een foto waard, dat beeld.

Nog meer foto's van Erotic Pinkster Vibes in de Happy Dayzz in Culemborg op 4 juni 2006. Vond het een errug leuk feestje...Leuk ook dat collega Stijn erbij was. Voor het eerst werkte ik met hem samen in Swansea, Wales, inmiddels bijna een eeuwigheid geleden...

11 September 2001 lijkt ook alweer zo lang geleden. Toch staat bij velen nog vers in het geheugen dat een paar zelfmoordenaars de wereld deden opschrikken: voor het eerst was "het bastion van de beschaafde wereld" rechtstreeks doelwit van een massale aanslag. Als reactie op de door Saoedie-Arabiërs uitgevoerde aanval werd niet Saoedie-Arabië binnengevallen, zoals normaal denkende mensen zouden verwachten maar Afghanistan. Nog een gevolg was het gebruik van het Amerikaanse kamp op Guentanama Bay op Cuba om "terroristen" zonder enige vorm van proces jarenlang op te sluiten. De Conventie van Geneve is nu eenmaal alleen van toepassing op mensen en terroristen zijn geen mensen, luidt de Amerikaanse verklaring. 't Uurlijk! Zo zijn volgens een imam-in-opleiding homosexuelen geen mensen en hoef je je tegenover hen niet te houden aan het gebod: gij zult andere mensen respecteren. Lekker makkelijk. "Negers zijn geen mensen", "Vrouwen zijn geen mensen" en "Joden zijn geen mensen" waren (en zijn, helaas) onder sommigen ook graag gebezigde termen.

Ik neem hierbij de vrijheid (van meningsuiting. En die is heilig! Toch?) om te komen met een nieuwe variant:
Bush-aanhangers zijn geen mensen.

Prioriteiten

Prioriteiten

Boek nummer 6 van dit jaar is uit en daarmee lig ik nog immer op schema. Het ging hier om "Jem" van Frederik Pohl. In dit Science Fiction boek wordt beschreven hoe aardbewoners inmiddels zijn opgedeeld in drie machtsblokken: Het Voedselblok, het Energieblok en de Volksrepublieken, oftewel het Mensenblok. "Mensen blijven mensen" komt in dit verhaal sterk naar voren. Een planeet wordt gekoloniseerd en de mens brengt niet alleen haar vegetatie over maar ook haar conflicten. Het boek geeft ons geen hoop dat de mensheid ooit zal leren van haar fouten. Eigenlijk onvoorstelbaar.

Bijna net zo onvoorstelbaar als de ontwikkeling van de "Homobom", een ideetje van de Amerikanen om de vijand de lust tot vechten te ontnemen. Blijkbaar houden homo's niet van vechten of bedienen zij zich liever van de herenliefde dan dat zij een geweer afvuren. Heerlijk die vooroordelen...;-)

Onvoorstelbaar ook dat mensen medelijden hebben met de moeder van zes kinderen uit Luik en die er nu twee mist. Daags na de verdwijning van haar dochters Stacy en Nathalie van zes en tien zat zij weer in de kroeg. Nu met haar 1 jaar oude zoontje Sylvain. De meiden waren niet meer op de braderie aanwezig toen mama om drie uur 's nachts de kroeg verliet. Ook dit maal duurde het tot diep in de nacht voordat gelukkig een omstander de moeder op haar verplichting wees voor haar baby te zorgen. De baby moet zij nu afstaan aan de Belgische Kinderbescherming en volkomen terecht in mijn ogen. Volgens mij zijn de twee meisjes niet ontvoerd maar gewoon weggelopen van hun moeder die duidelijk meer van een pintje houdt van van haar kinderen.

Zo. Genoeg vooroordelen gespuid. Over naar de orde van de dag die begon met een vergadering van het oudercollectief. Terwijl ik langs een kleuterklas liep riep een jochie "He, jij bent de vader van Ferdinand!" Mijn zoon zit in groep zes; Leuk dat hij zo bekend is...Inmiddels vindt men het ook op school vrij gewoon dat er een vader is die wel eens in een rok rondloopt. In het begin vond vooral Fer het eigenlijk maar niets. Totdat het beste voetballertje van de klas ten overstaan van zijn klasgenoten verklaarde dat hij het wel koel vond, zo'n vader in een rok. Tsjs, zo'n ventje geniet natuurlijk heel wat aanzien en dus is zijn mening belangrijk. Sindsdien maakt de Ferman helemaal de blits met zijn vader. Leuk, toch? Ook op het werk is mijn rokgedrag inmiddels geaccepteerd. Natuurlijk zijn er mensen die er moeite mee hebben maar zo heeft iedereen wel wat. Zo zag ik gisteren een kerel in z'n rood-met-witte-stippen-boxershorts over straat lopen. Geen gezicht! Vind ik. Sommige vrouwen hebben niet de juiste benen voor sommige modellen rok. Vind ik. Maar als zij zich er nu prettig in voelen?

M'n zoon voelt zich momenteel verre van prettig en daarom heb ik mij afgemeld voor de deelraadsvergadering van vanavond. Er zijn zo van die prioriteiten.