Chinees

Chinees

Het ziet er naar uit dat dit kabinet om een gigantische manier op de muil gaat met Cees Veerman voorop. Heeft de heer Veerman in al zijn jaren van politiek bedrijven nu nog niet geleerd dat wanneer je liegt je dat niet al te opzichtig moet doen? Laat hem een voorbeeld nemen aan Gerrit Zalm die doodleuk beweerde dat de bevolking niet financieel geleden heeft onder de invoering van de Euro. Inmiddels heeft ondermeer het CPB de zelfontworpen mythe van het kabinet genadeloos ontkracht: met de plannen die er liggen gaan uitsluitend de hogere inkomensgroepen en tweeverdieners met kinderen er in koopkracht op vooruit.
En dus niet "iedereen" of "vrijwel alle groepen in de samenleving" zoals de zoon van mevrouw Balkenende ons wil doen geloven. Dat brengt mij op de nieuwe uitdrukking (met dank aan Pieter) voor heren die zich verexcuseren voor kortstondig toiletbezoek:"Ik ga even Jan Peter een handje geven."

Voelt toch altijd weer even vreemd om in m'n oude buurtje te zijn. Gisteren was dat dus weer'ns het geval. Tante Mary woont nog steeds in het huis waar ik het leeuwendeel van m'n kinderjaren heb doorgebracht. Met de buurvrouw van toen het er nog even over gehad hoe het zou zijn als ik daar weer kwam wonen. Een aantal van de huizen in de buurt staat op de nominatie te worden gesloopt. Het oude speeltuintje is niet meer en ook m'n lagere school-vriendinnetje, tevens buurmeisje, woont er al jaaaaren niet meer. Toen was ik zelf kind en nu héb ik kinderen. Zal de geschiedenis zich herhalen? In ieder geval doet die dat op het gebied van het spelletje peg-solitaire. Op de leeftijd die de Ferman nu heeft vond ook ik dat een uitermate boeiend spelletje. Onlangs had ik voor hem een setje gekocht en tegenwoordig is hij uren zoet met het uidenken van verschillende taktieken om het laatst overgebleven pinnetje in het middelste gaatje van het speelbord over te houden. Leuk, niet?
Ook is m'n zoon de laatste tijd veel bezig met het uitwerken van complete wooneenheden en andere architectonische hoogstandjes op papier, zoals bruggen. Net als ik vroeger. Zal hij later ook gaan werken in de administratieve sector om vervolgens te gaan werken in de kinderopvang om daarna een betrekking als acteur te aanvaarden?

Ach, dat zien we later wel. Vooralsnog was het vandaag tijd om oma bij te staan bij het vieren van haar zeventigste verjaardag. Dat geschiedde in de Chinese wijk en met name bij restaurant Wing Kee. Lekker was die kip Kung Po! Wat over was zit nu in bakjes in de vandaag volledig uitgemeste en schoongepoetste koelkast. Nog even de Chinese supermarkt in gedoken voor een paar Chinese lekkernijen zoals bamisoep, jasmijnthee en marshmallows en bij de Chinese apotheek langsgeweest voor een fijn zalfje tegen de bultjes en beetjes op m'n huid. Om in de Chinese sfeer te blijven sluiten we af met een film van Jackie Chan.

Slordigheidje

Slordigheidje

Minister Cees Veerman loog toen hij zei dat hij zich niet met de bedrijfsvoering van zijn landbouwbedrijven in Frankrijk bemoeide. Bij elk feit wat wordt ontdekt over zijn frauduleus handelen heeft zijn woordvoerder het over "een slordigheidje". Eerdaags staat komt de uitdrukking "een veermannetje" in zwang wanneer men "een slordigheidje" bedoelt. Had hij in eerste instantie alleen de schijn tegen, nu spreken ook de feiten in zijn nadeel. En nu? Zeggen zijn partijleden het vertrouwen in hem op en mag hij verder leven op wachtgeld of vergeeft men hem dit "foutje" (Je beleid als minister dusdanig uitstippelen dat met name mensen die minister van landbouw zijn en Cees Verman heten worden bevoordeeld) en blijft hij gewoon aan als minister? Al eerder verzocht ik hem om een reaktie op de aantijgingen maar behalve een ontvangstbevestiging van het ministerie nog niets mogen ontvangen.

Dit in tegenstelling tot de mortuaria in Bagdad. Wat zelfs Amerikaanse soldaten niet lukt krijgt paniek wél voor elkaar: ruim 600 mensen vonden de dood toen zij op de vlucht sloegen voor geruchten over zelfmoordcommando's die actief zouden zijn bij een religieuze bijeenkomst. Dat George Junior verantwoordelijk is voor de dood van zo'n 80 burgers de dag ervoor bij het bombarderen van een woonwijk waarin een mogelijke terrorist (die overigens neit is gevonden) zich zou schuilhouden staat daarbij in schril contrast.

De film met Audrey Tautou die ik gisteravond zag gaf mij bijna datzelfde gevoel dat ik al had bij het zien van Amélie. Ik hou er altijd wel van als een film mij vervuld van hoop.
Eigenlijk hebben "wij" het toch best wel goed, hoor. Doe voor de gein maar'ns deze test om te bepalen hoe goed eigenlijk.

Vandaag hebben wij de lunch genuttigd bij de jarige Tante Mary (86 jaar inmiddels!), hebben we daarna de laatste roddels over de buurt aangehoord bij de kapper waarna wij de wekelijkse boodschappen deden en ondermeer muntbladeren haalden voor onze eigen muntsiroop. Lekker fris met deze warmte. Terwijl de aardappelen op stonden vermaakten wij ons (én buurvrouw Hetty) met een balvangspel gebasseerd op het oeroude Baskische Pelota.