Nijntje

Nijntje



Ook nog gisteren: Ferdinand ontving uit handen van buurvrouw Debbie een tas vol jeugdboeken:
de volledige serie "De Vijf" van Enid Blyton, aangevuld met een paar delen van "De Discus".
Prachtig leesvoer! Ook nog: Eva belde om mij een "fijne papadag" te wensen en te vertellen dat zij een kadootje voor mij heeft. Maar ik mag nog niet weten wat het is "want het is een verrassing, hoor!" Zo lief.. Vandaag belde zij mij weer "omdat zij mij even wilde spreken". Zo schattig! De rest van de avond van gisteren werd gevuld met visite: Bas, Elsa, Vincent en Jessica kwamen gezellig theeleuten en ook buurvrouw Angélique liet zich nog even zien.




Vandaag speciaal m'n Nijntje-sokken uit de la gevist. Uiteraard vanwege de 50ste verjaardag van 's lands meest geliefde konijn. Zelfs in Engeland komt er een tentoonstelling over het fenomeen (want zo mag je het wel noemen als een getekend konijn tot ambassadeur van New York wordt benoemd) Miffy, zoals haar naam luidt in het buitenlands. Ook tijdens de viering van de zomerwende (waar ik zojuist van terugkeerde) had ik ze aan. Altijd weer een bijzonder moment. Bovendien altijd weer leuk om bekende gezichten tegen te komen. Dit keer had ik onverwacht een piepklein rolletje in het ceremonieel ronde de viering, wat het voor mij extra bijzonder maakte.
Voel me alleen wel een beetje schuldig dat ik m'n zoon weer aan de zorgen van oma heb toevertrouwd.

Verrassing

Verrassing



"Zo", dacht ik "En nu ga ik mij eventjes een paar dagen niet bemoeien met de
(wereld)politiek/problematiek".
Tot ik vernam dat Hillebrand Nawijn een denktank opricht met Filip DeWinter,
voorzitter van Vlaams Belang, de voormalig racistische partij Vlaams Blok.
Nu men de partij heeft heropgericht en een artikeltje heeft geschrapt is men niet racistisch meer.
'tuurlijk. Als ik op hakken ga lopen ben ik opeens 1.50m.
Neen, mensen. Hoe hoog ook de hak, ik blijf 1.40.
Een beetje rare vergelijking wellicht maar U begrijpt ongetwijfeld wat ik bedoel, zeker als U eerder
stukjes van mijn hand gelezen hebt.





Zeg'ns eerlijk: hoe vaak in je leven hoor je nu live Madrigalen vertolkt worden?
En hoe vaak sta je op de dansvloer "doin' The Dive" op een Bosanova?
Het feest van gisteren was goed geslaagd en dat kan ondermeer worden afgeleid uit het feit dat
men druk doende was met opruimen toen m'n dame van de avond en ik nog aan een tafeltje
stonden gedachten uit te wisselen met diverse anderen. Toch wel grappig hoor dat een bekende
van mij voortdurend mensen aan de arm trok met de mededeling "Kom, je moet gauw
kennismaken met T's buurvrouw!" De buurvrouw in kwestie liet het zich allemaal welgevallen...




Vandaag gaf de zoon zijn vader een pepermuntje. Het was tijdens een verrassingsbezoekje aan
het Concertgebouw waarmee vooral oma werd verrast. Terwijl half Nederland zat te zweten in de file op weg naar het strand zaten m'n moeder, m'n zoon en ik een een prachtige ruimte mét klimaatcontrole! Alleen buurvrouwen Debbie en Angélique
wisten van de verrassing af. Ferdinand pas een half uur te voren en voor oma bleef het een
verrassing tot vlak voordat wij de zaal betraden. Wibi Soerjadi vertolkte op zijn geliefde vleugel
klassieke nummers zoals alleen hij dat kan: soms ingetogen, soms bruusk maar altijd vanuit zijn
emotie van dat moment. Het levende bewijs dat je wel degelijk plezier kan beleven aan een
serieuze bezigheid. Als uitsmijter gaf hij ons zijn vertaling van de oer-hollandse feesthit "Dromen
zijn bedrog", bekendgemaakt door Marco Borsato. Eén vraag zal mij nog echter eventjes
bezighouden: welk liedje speelde hij als laatste van zijn toegiften? Was het "Oranje boven" of "We
zijn er bijna"?