Wachtkamer




Zou niet graag voorzitter van de Iraakse regeringsraad zijn.
De kans dat je wordt vermoord wordt dan wel errug groot.
Dit keer was het de beurt aan Izzedin Salim die met auto, lijfwachten en al werd opgeblazen terwijl hij bij een grenspost stond te wachten. Het "vredesproces" gaat echter gewoon door. Er zijn nog genoeg potentiële regeringsleiders te vinden die voor een maand het zaakje officieel willen voorzitten. Dichter bij huis is Willem Endstra geliquideerd. De vastgoedmagnaat die geen, herhaal: geen, contacten heeft of ooit heeft gehad met criminelen stond volgens eigen zeggen ten onrechte bekend als de bankier van de onderwereld. Had hij hun zaken maar wél willen behartigen, dan had men hem wellicht niet doodgeschoten...Het lijkt er intussen op dat Al-Sadr de plaats heeft ingenomen van Saddam Hussein wanneer het gaat om minst geliefde Irakees. Tsja, de wachtkamer van het wereldtoneel zit nu eenmaal vol met aanstaande dictatortjes:"Wacht U met oversteken tot het rode licht gedoofd is: er kan altijd nòg een dictator komen..."


Over wachtkamer gesproken: vandaag mocht ik weer van een paar wachtkamers het plafond bestuderen. M'n eigen huisarts bleek een weekje vrij te hebben genomen en bij de waarnemend huisarts werd ik vrij snel geholpen. Zij gaf mij een keurige verwijsbrief voor de radiologen van het ziekenhuis. Eerst gebeld voor een afspraak, vervolgens meteen door, inschrijven en weer wachten. Tot verbazing van velen (waaronder mijzelf) was ik een stuk eerder aan de beurt dan mensen die al langer wachtten. Wellicht heeft mijn moeder (die mij voortdurend tot steun was bij alle voornoemde gebeurtenissen)
hen een bedreiging voorgehouden...

De avond was bijzonder gezellig met name door het bezoek van een aantal Colonisten: Vincent, Jessica en Bas. Nog even in de tuin genoten van het mooie weer en de mooie Eva en Dayna en nog eventjes gebabbeld met buurman Saron en buurvrouw Miriam.

Leven met hindernissen


Geinig om te ontdekken hoe de menselijke geest samenwerkt met het lichaam om het leven zo aangenaam mogelijk te houden.
In plaats van te worden gewekt door een pijnscheut bij elke draai die ik maak in bed had m'n geest besloten mij te laten dromen dat ik werd gemarteld door een stel Russen die mij ervan verdachten een Tsjetsjeense wapensmokkelaar te zijn die het Amsterdamse Centraal Station wilde opblazen. Zo kon ik zowel omgaan met de pijn alsook gewoon doorslapen...

Wolkewietje was blijven slapen nadat hij mij eerst had geholpen bij het verzorgen van de beestenboel en later had vergezeld tijdens een ingelaste barbeque bij Thura. We werden netjes gehaald en gebracht en hebben bovendien een genoeglijke avond beleefd in gezelschap van een aardig stel mensen.

Vanmorgen kwam buurvrouw Johanna en niet veel later waren ook m'n zoon en z'n oma op bezoek. Superfer en z'n moeder hebben zich nuttig gemaakt door in de tuin te werken terwijl mijn moeder m'n wasje opvouwde.
Intussen stond ik in de tuin te babbelen met buurvrouw Miriam en kreeg ik een heerlijke knuffel van Eva:"Je bent een beetje zielig, he, papa?" Later op de dag brachten Bas en zijn vrouw Elsa mij naar een terrasje in Muiden alwaar wij genoten van het zonnetje, een drankje (geen alcohol ivm mijn medicatie!) en een ijsje. Met zoveel mensen om mij heen die op onbaatzuchtige wijze mijn leven veraangenamen heb ik niets te klagen.



Dat zal voor Amerikaanse soldaten wel anders zijn. Vanaf vandaag moeten zij de methoden van ondervraging van Iraakse gevangenen "aanpassen". Praktisch gezien houdt dat in dat zij gevangenen niet meer mogen martelen. Zielig he? Niet zo zielig als het feit dat Tony Blair het vertrouwen van de kiezers kwijt is maar toch best wel zielig. Ik bedoel maar: als je gevangenen niet eens meer mag martelen wat moet je dan nog met je vrije tijd? Meisjes van 13 en 14 verkrachten in Nijmegen? De verjaardag van de Paus vieren of, zoals bijvoorbeeld Ben Bot, op bezoek gaan bij Yasser Arafat?