"Het grote gedraai is begonnen". Zo werd het begin van de nieuwe kabinetsformatie zo fraai benoemd in het na-debat. Volgens de huisarts kunnen mijn buikklachten heel goed stress-gerelateerd zijn. Weten we dat ook weer.
Persoonlijk spreek ik liever van mentaal-moeheid. Maar wie ben ik. Zo hebben Patrice (ook stemmenteller) en ik gisteren
onze kenniskring opgeroepen alsjeblieft geen voorkeurstem meer uit te brengen maar simpelweg te kiezen voor de nummer één
op de lijst. Dat maakt het tellen een stuk eenvoudiger. Yep! Nog steeds wordt er in Amsterdam handmatig geteld.
Persoonlijk vind ik dat dat minder fraudegevoelig (en dus beter) is dan elektroniek maar dat tellen...:-b.
Kies alsjeblieft voor een partijprogramma mensen en niet voor "een lekker kontje"! Alvast bedankt.
We hebben trouwens hier in Westerpark toch maar mooi het hoogste percentage SP-stemmers in Amsterdam gehaald: 14.5%!
Goed he?
Gisteren ben ik gebeld door m'n collega's (thanks guys!) over hoe 't met me gaat, Orlando over een mogelijke "meet 'n greet"-klus,
m'n moeder over het feit dat zij moest stemmen tellen onder een rascistische stembureau-voorzitter. Arme mama.
Gelukkig wordt ze dit weekend helemaal opgevrolijkt door Ferdinand die het weekend bij haar komt logeren omdat ik
morgen spannende dingen ga doen met Thura en overmorgen wordt verwacht op de nieuwjaarsreceptie van een zekere politieke partij...

Er is nog hoop voor deze wereld. Zo werd ik vanochtend bijkans geschept door een fietser die met zijn walkman op geen behoefte
scheen te hebben aan verkeersregels danwel het noodzakelijk achtte het bestaan van een zeker zebrapad te ontkennen.
In een (pentjak?) reflex gaf ik hem een tik op zijn bovenarm waarop hij afstapte, zijn walkman afdeed (!) en zijn excuses aanbood.
Even verderop werd er een fietser gebeld; hij stapte af en ging op de stoep lopend zijn gesprek afwerken! Met "er is hoop"
doel ik zeker niet op het "winnen" van het CDA. Jan Peter mag een aardige man zijn, ik vind hem geen goede premier. Maar het kan nog: er zijn nog stemmen die geteld moeten worden...Ben supertrots op Ferdinand: hij heeft fantastisch meegeholpen met
het tellen der stemmen op het stembureau waar ik gisteren zitting had: het uitvouwen der biljetten had hij als taak op zich genomen.
Geen moment leek hij zich te vervelen terwijl hij toch een groot deel van de middag en de hele avond zichzelf moest zien te vermaken. Gelukkig is hij erg blij met zijn rapport-kado: een microscoop. Nu nog uitzoeken hoe-ie werkt. De teleurstelling was vrij groot toen duidelijk werd wat de landelijke uitslag zou worden. Gelukkig zat buurvrouw A (die deze keer haar vest liet liggen)
in m'n woonkamer om mij bij te staan in deze ellende en hoorde ik vanochtend van Fer dat Cian, de zoon van Aiofe bij ons wil komen spelen. Heb haar via haar zoon ons telefoonnummer gegeven. Nu maar afwachten...
Nog een leuke verspreking gehoord gisteren: Ik meen dat het Ferry Mingele was die het had over "de partij van de heer Balkestein".
LOL!