De week voorbij

Wanneer ik mij wat minder prettig voel en ik wil mij beter voelen dan ga ik flirten. Dat wil zeggen: ik geef mensen in mijn omgeving aandacht en complimentjes. Dan zie ik een glimlach en voel ik mij meteen wat beter. Maar muziek luisteren, een spelletje spelen, wandelen, schoonmaken...ook dat zijn voor mij methodes om uit een dipje te komen. Wat doet u wanneer u even niet lekker in uw vel zit?

Maandag was een zonnige dag waar het nieuws dat het aantal woningen in Nederland dat ruim een miljoen euro kost met ruim een derde is gestegen (klik). In twee jaar tijd! Dat kan twee dingen betekenen: de prijzen van glas, beton en bakstenen zijn plotseling gigantisch gestegen óf de prijzen voor woonruimte worden kunstmatig het hemelruim in gestuurd door mensen die daar baat bij hebben.

Op het werk weer flink gelachen. Toen een collega een ander om hulp vroeg bij het installeren van een app op zijn mobiel: 'Ik kan je niet helpen want ik werk niet met Apple.' zei de collega. 'Huh? Maar je werkt toch op een MacBook?' antwoordde de ander verbaasd. Ik kan er niets aan doen maar ik vind dat komisch. Minder komisch was dat urenlang ons online boekhoudsysteem onbereikbaar was. Dat betekent dat de achterstand in het werk met een paar uren oploopt. Maar het is wat het is en wij doen het er maar mee.

Toevallig kwam ik tegelijkertijd met een buurman én met een buurvrouw thuis. Handig want nu hoefde maar een persoon de voordeur van het slot te draaien in plaats van drie. Hebben wij toch maar weer mooi een beetje levensenergie bespaard!

In de Loge die avond hadden wij visite van Broeders uit Haarlem.

Mede daarom waren er hapjes en drankjes.

Wij bespraken onder meer de vraag: 'Wanneer ben je eigenlijk een 'goed mens' en wat is daarvan de definitie? Moet je dan je leven in dienst stellen van anderen en 'de maatschappij' of gewoon je eigen leven leiden en jezelf in de spiegel kunnen blijven zien of doodleuk voortdurend streven naar eigen gewin omdat dat is wat jij zelf als 'goed' ziet?

Dinsdag lekker rustig wakker geworden, kleine (schoonmaak)klusjes in huis gedaan, koffie gedronken met een buurvrouw, buren die in de gemeenschappelijke binnentuin bezig waren een klein beetje geholpen, een wandeling gemaakt, een slecht sluitende keukenla weer goed laten sluiten en nieuws gelezen over de brand van de Notre Dame.

Niet alleen een prachtige kathedraal maar ook van grote symbolische waarde voor gelovigen in het algemeen, katholieken in het bijzonder, voor Fransen, toeristen en liefhebbers van oude gebouwen. Los of iedereen ervan overtuigd is dat de originele doornenkroon van Jezus dat ook echt is, vast staat dat een heleboel mensen daarvan overtuigd zijn en dat zij dus blij zijn dat dit artefact (naast vele andere voorwerpen) gered is. Of Jezus zelf de keuze had gemaakt levens van brandweerlieden te wagen om het object te redden waag ik te betwijfelen. Zoals ik Jezus heb leren kennen op school, door het lezen van Bijbelverhalen en door kerkbezoek denk ik dat hij gezegd zou hebben de waarde van een paar mensenlevens hoger in te schatten dan de waarde van (oneerbiedig gezegd) een 2000 jaar oude takkenbos. Maar goed.

Onmiddellijk zijn er acties gestart om de vele miljoenen euro's die nodig zijn voor de wederopbouw bij elkaar te krijgen. Een rijke meneer zegde al toe 100 miljoen euro te doneren. Dat brengt het totaal aan toegezegde bedragen op maar liefst €700 miljoen. Wat aantoont dat er meer dan geld genoeg is in de wereld maar dat mensen die dat geld beheren kennelijk andere prioriteiten hebben dan zorg, onderwijs, betaalbaar wonen of bredere snelwegen. Ongetwijfeld zal de katholieke kerk (die een bedrag van €0 per jaar aan huur betaalt voor het gebruik van kerkgebouwen in Frankrijk) een ruime bijdrage leveren.

Een gemaakte afspraak ging die avond niet door wat mij de tijd gaf om niet alleen te strijken maar ook de eerste aflevering te zien van het laatste seizoen van Game of Thrones, de fantasy-serie over verzonnen karakters die (vooral nare kantjes van) onze maatschappij vertegenwoordigen: jaloezie, hypocrisie, wellust, verslaving, seksisme, vreemdelingenhaat...

Na het avondeten kreeg ik bezoek: een buurvrouw kwam gezellig thee drinken en bijkletsen. Wij hadden elkaar immers ruim een dag niet gezien.

Tijdens het strijken die avond keek ik de voetbalwedstrijd Juventus-Ajax.

Beide activiteiten staakte ik even om een buurvrouw bij te staan op haar speurtocht naar de oorzaak van een stroomstoring. Een paar uur later had ik die ook. Er was iets misgegaan bij werkzaamheden in de straat. Of zo. Hoe dan ook: ik merkte dat een CV-installatie een nadeel heeft ten opzichte van mijn ouderwetse gaskachel: hij draait op elektriciteit. Blij dus dat de stroomstoring in de lente plaatsvond.

Woensdag had ik een timmerman op visite. Hij zorgde er voor dat de afvoerpijpen van de onlangs bij mij aangelegde CV-installatie

niet meer te zien zijn.

Intussen beantwoordde ik een paar e-mails, ruimde een kastje leeg (ongelooflijk wat een mens zoal bewaart!) en verrichtte nog een paar kleine klusjes in huis. Ophangen van een messenrek en zo.

Die avond at ik bij een vriend en samen bespraken wij 'Notre Dame' en 'voetbal'. Hij woont vlakbij deze gracht:

Onderweg naar hem toen werd ik aangeklampt door een junk. Hij vroeg mij om geld, ik gaf hem aandacht. Op de weg terug naar huis zag ik hem aan de overkant van de weg staan en hij zag mij lopen. Met een brede grijns keek hij mij aan en stak beide duimen omhoog.

Samen boodschappen doen en daarna een pot thee delen met een buurvrouw om de dag af te ronden en ik kon weer tevreden de nacht in.

Donderdag las ik over een moordpartij in Pakistan waar een groep mensen een bus tegenhield en 14 passagiers doodschoot. https://www.nu.nl/buitenland/5849805/gewapende-mannen-schieten-veertien-mensen-dood-in-bus-pakistan.html Geen vermelding van motief of naam van een verantwoordelijke groep. Alleen maar: 'Mensen schieten mensen dood'. Dat is helaas altijd waar het op neer komt. Dat zal nabestaanden niet geruststellen. Maar ook weten namens welke groepering of waarom iemand is vermoord brengt de dode niet terug in het land der levenden.

De boekhouding op de brouwerij kende weer een paar uitdagingen. Onder andere omdat collega's willen helpen maar niet beseffen dat boekhouden een vak is. Waar een opleiding voor geldt. Die ik slechts ten dele heb gehad want ik ben administrateur en geen boekhouder. Meer een assistent van de boekhouder. Hoe dan ook: stelt u zich voor dat u boeken leest en filmpjes kijkt over autorijden en iemand met ervaring vraagt wat je moet doen wanneer je in de bebouwde kom de hoek om rijdt. Maakt u dat een goede autorijder? Dat zal in de praktijk moeten blijken maar als u alleen theoretisch kunt autorijden stap ik niet bij u in. Dan weet u dat.

's Avonds werkte ik even voor de Loge en (telefonisch en per e-mail) aan een paar mogelijk toekomstige entertainment opdrachten. Voor de ontspanning keek ik een aflevering van The Orville.

Centraal thema dit keer: 'Mogen wij anderen onze waarden en normen opleggen?' Vervolgvraag: 'Mogen zij dat dan ook?' en uiteindelijk: 'Wie bepaalt wiens waarden en normen belangrijker zijn dan die van een ander en waarom?' Voorbeeld: nog maar een paar decennia geleden was het in Nederland 'de norm' dat vrouwen bijna niets te zeggen hadden. Als anderen ons vertelden dat wij vrouwen rechten moesten geven werden wij boos want 'Wie zijn jullie om ons jullie normen en waarden op te leggen?' Inmiddels leven en werken wij volgens de norm dat mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn. Maar verschillen blijven bestaan: Manlijke managers krijgen een hoger salaris dan vrouwelijke tegenhangers terwijl vrouwelijke modellen beduidend meer salaris ontvangen dan manlijke modellen. Bijvoorbeeld.

Vrijdag veel kunnen doen want het was rustig op de zaak en dan laat ik mij minder afleiden door collega's. Ontdekte nieuwe mogelijkheden in het nieuwe boekhoudpakket en bekeek een paar filmpjes met tips en trucs dienaangaande. Handig! De opgelopen achterstand bij de overgang van het oude naar het nieuwe systeem is er niet direct mee opgelost maar het voorkomt dat er boekhoudkundig zaken misgaan en dat levert dus toekomstig tijdswinst op. Ik vond dat ik het biertje op de vrijdagmiddagborrel dik had verdiend.

Lekker in het zonnetje.

's Avonds met een buurvrouw thee gedronken terwijl wij gezellig samen op de bank hingen televisie te kijken: Flikken Maastricht. Had ik nog nooit gezien.

Zaterdag begonnen met het delen van een potje koffie met een buurvrouw en daarna met een buurman en buurvrouw even wat lopen helpen in de gemeenschappelijk binnentuin.

Zo'n tuin waar ieders achterdeur op uitkomt verbindt, hoor! Je ziet mensen bezig in hun eigen stukje, maakt een opmerking, helpt even en voor je het weet heb je er nieuwe vrienden bij. Jammer dat er nu een trend gaande is dat mensen die de woningen bij ons in de straat op de begane grond kopen bijna allemaal besluiten hun eigen stukje tuin af te bakenen met een groot hek. Sommigen zelfs met camerabeveiliging. Tja, dan moet je niet gaan klagen dat je je geïsoleerd voelt. Dat doe je dan toch echt zelf. Maar ieder z'n ding natuurlijk. Als mensen er blij van worden zichzelf buiten te sluiten en het vervolgens naar vinden dat zij zich buitengesloten voelen dan moeten zij dat lekker zelf weten.

Was gedaan, lakens gewisseld, overbodige spullen op Marktplaats gezet en nog zo wat. 's Avonds naar de film met een vriendin: The White Crow gaat over het leven van Rudolf Nureyev en een van de acteurs is balletdanser Sergei Polonin. Voor mijn gevoel ontbraken er een paar puzzelstukjes uit het leven van Nureyev in de film maar het was interessant om iets meer over hem te weten te komen. Extra leuk was dat het bericht dat ik hierover op instagram plaatste werd 'geliked' door de acteur die in de film Nureyev als jong jongetje speelt.

Zondag werd ook ik wakker met het nieuws van dodelijke aanslagen op kerkgangers in Sri Lanka. Honderden mensenlevens zijn te betreuren. De Amerikaanse president Trump had het op Twitter (zijn favoriete communicatiekanaal) over miljoenen doden. Volgens een woordvoerder betrof het een tikfout. '138 People' lijkt ook wel erg veel op '138 Million'.

In de binnentuin even staan kletsen met een drietal buren en toen aan de slag gegaan in huis. Keukenrolhouder opgehangen en zo.

Met een raar gevoel in mijn donder want nog niet zo lang geleden vierden wij als familie Pasen met een uitgebreide paasbrunch bij mijn moeder. Samen met Moederdag, Kerst en haar verjaardag waren dat de momenten waarop wij samenkwamen om onder het genot van mijn moeders kookkunsten even bij te kletsen. Doorgaans zaten wij er met mijn zoon, mijn vriendin, mijn broer, diens vrouw en hun kinderen met hun partners. Reuzegezellig en vooral mijn moeder kon intens genieten van die bijeenkomsten. En toen was zij er niet meer en hielden de bijeenkomsten op te bestaan. Zo gaat dat.

Maar vrienden en buren kunnen ook als familie voelen. Met een van hen ging ik 's avonds naar de bioscoop voor Cold Case Hammarskjöld, een komisch docu drama dat draait rond de vraag door wie en waarom de Zweedse VN-Secretaris Dag Hammerskjöld in 1961 werd vermoord. Komisch? Jazeker. Drama kan soms bijzonder geestig zijn. Na afloop werd ik op een ijsje getrakteerd. Lekker!

Had niet echt het gevoel dat het deze dag Pasen was.

Het Engelstalige stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2019/04/nationality.html

Anthony Hamilton en Elayna Boynton zijn met Freedom de muziek van deze week:



I know all too well it don’t come easy
The chains of the world they seem to move in tight

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Jan Uitham

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/