De week voorbij

Maandag op het werk ging het opeens niet goed: ik kon mijn ogen niet meer scherpstellen, voelde mij opeens zwaar uitgeput en de inhoud van mijn maag verliet mijn lichaam op een manier die ik gelukkig niet dagelijks meemaak.

Mijn collega met Asperger moest opeens zijn hond uitlaten (typerend voor Asperger is het niet kunnen omgaan met onverwachte situaties) dus een andere collega reed mij met een bedrijfswagen naar huis. Heel lief.

En ik sliep. Ik meldde mij af voor mijn maandagavond clubje en sliep. Veel.

Dinsdag begon met uitslapen. Tot wel half tien, lieve mensen! De rest van de dag deed ik niet veel: was draaien, gegevens van oude naar nieuwe mobieltje overzetten, een stapel kranten en tijdschriften sorteren, vier mensen tekstberichten sturen en drie mensen bellen, vijf mensen e-mailen, pisang goreng bakken, aantekeningen digitaliseren van tientallen flubbel papiertjes, ukelele spelen, mijn lichamelijke oefeningen doen, kattensnoepjes kopen, bij de bank langs gaan en een oude slechte film (uit 1960!) kijken: 'Beyond the Time Barrier'. Handig op Youtube en via de Chromecast doodleuk op televisie.

Ook wandelde ik een stukje om een frisse neus te halen. Voor zover mogelijk in een - relatief - grote stad als Amsterdam. Anderzijds: ook dit is Amsterdam:

Van de bushalte naar het werk loop ik hierlangs

Bij het opstappen op de betreffende bus zie ik dit:

Bij een winkel zag ik een dame een stuk speelgoed pakken uit het rek: een Chewbacca action figure! Tussen alle Star Wars figuren was dit de enige van de grote harige vriend en co-piloot van Han Solo. De dame vertelde haar vriend: 'O, deze past zo goed bij mijn X-Box!' Op mijn vragende blik zei de vriend: 'Haar X-Box is 'gecostumized' naar Chewbacca en maakt bij het opstarten zelfs het kenmerkende geluid dat de Wookie maakt:


Een Broeder uit mijn loge belde om naar mij en mijn gezondheid te informeren. Met zijn ruime ervaring als beroepsmilitair en zijn mede daaruit voortgekomen functie van 'mental coach' kon hij mij van diverse tips voorzien. De belangrijkste: 'Doe een paar maanden lang niets wat niet strikt noodzakelijk is.' Zo'n advies van zo'n man is toch moeilijk naast je neer te leggen, niet?

Alleenstaande ouders in de Bijstand hebben recht op oudertoeslag. Alleenstaande ouders in de Bijstand die heel hard hun best doen om - vanuit de Bijstand - hun eigen geld te verdienen met hun eigen bedrijf moeten die toeslag inleveren 'want het zijn inkomsten.'

Kortom: als ik 3 jaar geleden de luie werkloze had uitgehangen in plaats van mijn eigen bedrijf op te zetten, had ik nu minder schulden gehad. Dat werd mij woensdag door een tweetal ambtenaren bij hen op kantoor duidelijk gemaakt. Verder had hun afdeling wat rekenfoutjes gemaakt waardoor voor mij niet duidelijk was dat ik per saldo teveel had ontvangen. 'Tja, meneer, de regelingen rond uitkeringen zijn nu eenmaal erg lastig voor ons ambtenaren om uit te voeren.' Duidelijk. Maar betekent dit dat de cliënt dan maar daar de dupe van moet worden? Kortom: ik ga binnenkort maar even praten met de wethouder van Sociale Zaken.

Verder woensdag: drie mensen (waaronder - uiteraard - mijn moeder) gebeld, een paar e-mails verstuurd, het programma Focuswriter geïnstalleerd, mijn oude mobieltje verder leeggehaald ten gunste van de volgende eigenaar, aanrecht schoongemaakt, een paar tekstberichten verstuurd en vroeg mijn bed in gegaan. Mag - vooral van mijzelf - nog maar drie afspraken per week maken. Een hele grote stap terug van mijn gebruikelijke drie per dag. Maar wat moet, dat moet.

Donderdag schoot ik dit plaatje, vlakbij mijn werk:

Het was een fijne dag op het werk: mijn baas en ik spraken vertegenwoordigers van het boekhoudpakket waar wij eerdaags op overstappen en mijn klantmanager en een collega van haar kwamen even kijken en babbelen. Gezellig. Helaas was ik behoorlijk zwak en koortsig. Had graag wat meer werk verricht maar in elk geval is de achterstand niet opgelopen. Ook dat is wat waard. Op weg naar huis raakte ik onvrijwillig een deel van mijn maaginhoud kwijt. Gewoon, zomaar op straat. Irritant. Thuis meteen mijn bed in om er alleen even uit te komen voor toiletbezoek. Meerdere malen.

Op mijn Engelstalige blog schreef ik over mensen die bij aankomst in ons land minstens een volle generatie niets anders doen dan gebruik maken van onze verzorgingsstaat zonder zelf een bijdrage te leveren: http://terrebelius.blogspot.nl/2016/10/its-all-their-fault.html

Vrijdag geprobeerd tot uitslapen te komen maar onrust nam van mij bezit: 'niets doen' blijkt niet aan mij besteed. Een buurvrouw kwam op de thee en daarna verstuurde ik wat mailtjes en verrichtte wat huishoudelijke taken als strijken, zwabberen, stofzuigen en opruimen. Ondanks een enorm gebrek aan energie. Ik wilde eigenlijk nog de stad in en naar een verjaardag maar wat niet gaat, dat gaat niet. Voelt raar. Het zal de Pfeiffer zijn.

In plaats van 'verplichtingen' hield ik mij bezig met leuke klusjes: foto's sorteren bijvoorbeeld. Hier zijn - eindelijk - mijn foto's van augustus. Na verwerpen bleven er toch nog 275 stuks over. Oeps! https://www.flickr.com/photos/terrebel/sets/72157675112287046#
(Misschien wel een goed idee om het eens wat rustiger aan te gaan doen. Scheelt ook een heleboel tijd in het sorteren van foto's: dingen die ik niet meemaak gaan ook niet op de foto tenslotte).

Ik vind het een cadeautje: zo'n ondergaande zon boven de stad

Zaterdag met mijn zieke hoofd toch maar vroeg de deur uit om mijn vriendin bij te staan bij het opbouwen van haar marktkraam.

Meer kon ik die dag niet voor haar doen helaas. Tekstberichten versturen lukte mij gelukkig nog wel en ook op die manier kon ik een paar mensen behulpzaam zijn. Voor mijn zoon schoof ik als avondeten een pizza in de oven. Die ik nog voor hem aanzette, ook!

Keelpijn, misselijk, duizelig...nee, dat was niet fijn wakker worden zondag. Pijnlijke, branderige ogen ook dus zelfs lezen en schrijven (ik schreef maar twee stukjes deze dag: een pittig artikel over de woningcorporatie en een toekomstige column) ging moeizaam. Net als slikken. Gelukkig heb ik via mijn mobieltje toegang tot duizenden luisterboeken. Het heeft wel wat hoor, op bed liggen met de ogen dicht en je voorgelezen te laten worden. Boek nummer veertien van dit jaar is 'Five Short Stories' van H. Beam Piper. Vingeroefeningen in de wereld van de Science Fiction. (Eigen) aardige concepten. Vermakelijk.

Nog even voor de felle tegenstanders van het Basisinkomen waar ik hier over schreef: http://terrebel.blogspot.nl/2016/10/zaterdags-cursiefje-basisinkomen-column.html (opvallend vaak zijn dat trouwens mensen die genieten van AOW, een uitkering van de overheid waar de ontvanger NIETS voor hoeft te doen of gedaan te hebben, behalve oud zijn): Basisinkomen op bijstandsniveau levert de staat zelfs winst op. De uitgebreide berekening waar dit citaat uit komt vindt u hier: http://sargasso.nl/is-het-basisinkomen-betaalbaar/ 

Als we dan ook nog eens geld gaan terughalen bij 'belastingontwijkers' (dat zijn gewoon dieven maar dan hele rijke: http://basisinkomenvoordummies.nl/obi/), dan gaan wij er met z'n allen flink op vooruit. Jammer dat de belastingontwijkers de dienst uitmaken en - opvallend vaak - politici, ex-politici of vrienden van (ex-) politici zijn.

Uiteraard staat het u geheel vrij om feiten te negeren. U bent daar niet de enige in. Als altijd vraag ik u om - als u feiten heeft die de door mij aangehaalde feiten tegenspreken - die feiten met mij en mijn lezers te delen. Alvast bedankt!

Hier iets van de muziek waar ik de week mee doorkwam:

Enigma - Principles of Lust



Deze week staan wij stil bij het overlijden van Marnix Kappers, koning Phra Chaoyuhua Bhumibol Adulyadej en Klim Tsjoerjoemov

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/