Blijft u thuis of gaat u naar buiten?

Gisteravond genoot ik met mijn vriendin (en honderden anderen) van Pluk de Nacht, een filmfestival in de open lucht die diverse steden aandoet. Deze week dus Amsterdam. De film die wij te zien kregen was 20,000 Days on Earth en gaat over een dag uit het leven van Nick Cave. Een boeiende film over een boeiende man! Alle strandstoelen waren inmiddels bezet maar wij spreidden een kleedje uit en genoten van de film, het gezelschap en de meegebrachte versnaperingen. Na afloop trakteerde de organisatie elke bezoeker op een klein flesje Duvel! En het mooist is misschien nog wel: het was allemaal gratis!

Voor iemand zoals ik, die al zes weken zonder inkomen zit zijn gratis zaken natuurlijk bijzonder welkom!

Vandaag kwam eindelijk het geld binnen dat ik van de Belastingdienst te goed had en dus kocht ik het nieuwste stripalbum in de serie 'De Rode Ridder'. Ja, ik maag graag de (lokale) detailhandel blij!

De detailhandel klaagt steen en been dat consumenten tegenwoordig zo weinig uitgeven. Niet gek natuurlijk wanneer je bedenkt dat een werkloze die na 4 maanden nog geen nieuwe baan heeft verplicht moet werken voor 32 uur per week bij de gemeente en 'bevriende bedrijven' (Lees: de kweekkas van de zwager van een lokale wethouder). 32 Uren werk per week voor 790 euro is ver onder het minimumloon.

In een ander land en in een andere tijd stond 'jezelf gratis in dienst stellen ter meerdere eer en glorie van het vaderland' te boek als 'Arbeitseinsatz'.

Ik begrijp dat bedrijven geen mensen tegen normaal salaris willen aannemen wanneer zij via de gemeente een nagenoeg gratis slaaf kunnen krijgen. Probleempje voor diezelfde bedrijven: slaven geven nooit meer uit dan het hoog nodige. Simpelweg omdat zij het geld er niet voor hebben.

Omdat ik nog zonder regelmatig inkomen zit herhaal ik even mijn oproep: wie weet er werk voor mij? Ik accepteer alles binnen de grenzen van goed fatsoen en Amsterdam! Voor mijn CV verwijs ik u door naar mijn LinkedIn pagina: https://www.linkedin.com/in/terrebel

Omdat ik voorlopig even geen geld kan uitgeven ga ik natuurlijk niet naar concerten want - in tegenstelling tot bijvoorbeeld veel huiseigenaren - geef ik geen geld uit dat ik niet heb.

Natuurlijk kun je dan in de veiligheid van je eigen woonkamer in alle rust een cd'tje draaien en genieten van de muziek. Lekker goedkoop en je hebt geen last van mensen die je het uitzicht op de artiest belemmeren, met kraan- of regenwater aangelengd bier en hoge toegangsprijzen. Maar je mist ook de sfeer die een live-optredende artiest kan oproepen, het gevoel om met honderden, duizenden, ja zelfs tienduizenden een gemeenschappelijk doel te delen.

Dat is een onbetaalbaar gevoel en haalt het niet bij de sfeer op een ledenavond van de Partij voor de Vrijheid, internationaal bekend als PVV. Op alle jaarlijkse ledenavonden zijn daar namelijk maar twee leden aanwezig: Geert Wilders en de voorzitter van de Stichting Vrienden van de PVV, ene Geert Wilders. Het kan aan mij liggen maar mij lijkt zo'n avond waarop de leden de nieuwe partijlijn moeten goedkeuren bijzonder saai. Of zou Geert Wilders soms voor de gein zichzelf af en toe tegenspreken?

Let op mijn woorden: het wordt nog eens een uitdrukking 'Het was er rustiger dan op een ledenavond van de PVV!'

De onjuiste aanname van vandaag is: Het wereldberoemde 'Fortune Cookie' (gelukskoekje) is een eeuwenoude Chinese uitvinding. Eerder is het gebaseerd op een Japans koekje maar in de huidige vorm raakte het in zwang in het Amerika van het begin van de vorige eeuw.

Het cadeautje van vandaag is een liedje van een Belgische jongeman. Het gaat er voor de afwisseling eens over dat het leven niet altijd zo geweldig is als mensen graag anderen wijsmaken:


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van J.J. Murphy, Christine Deutekom, Lauren Bacall en Frans Brüggen