Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

vrijdag, november 25, 2011

De vrije Loop (Een verhaaltje)

Omdat het vandaag 16 jaar geleden is dat mijn zoon werd geboren, bij deze een passage uit mijn NaNoWriMo-roman met daarin een rol voor een tiener. Twee eigenlijk.

Korte inhoud van het voorafgaande: de wereld is een zooitje en twee tieners zijn hun moeder kwijt. Papa gaat zoeken.
===

Hij was zo trots op zijn zoon! Die liep hier te helpen met opruimen, schoonmaken en water uitdelen. Voor wie het even niet meer zag zitten had hij bemoedigende woorden. Met zijn 12 jaar was hij volwassener dan menig ander. Geen moment dacht hij blijkbaar aan de kleine spelcomputer die ongetwijfeld nog gewoon in zijn schattige Spongebob-rugtas zou zitten. (Niet vergeten: zo snel mogelijk een 'echte' rugtas voor'm kopen!) Je zag de jonge soldate die afwasdienst had bewonderend naar hem kijken en hopen dat hij tien jaar ouder was. Ongelooflijk! Geen moment verloor hij zijn kracht. De kracht van de onschuld.

Het kwam hard aan. Natuurlijk. Maar eigenlijk verbaasde het hem niet. 'Pap?' -'Cornflakes?' Een flauw grapje maar ze moesten er beiden altijd weer om lachen. 'Pap, ik wil hier blijven.' -'En waarom dan, Greg?' vroeg hij. Maar hij wist het antwoord al. 'Die mensen die hier komen hebben het meestal erger dan wij. Vaak hebben zij helemaal niets meer en zijn ze alleen. Wij hebben tenminste elkaar nog. Ik denk dat ik hier kan helpen, pa.'

Het was voor het eerst dat hij zijn vader 'pa' noemde en met een schok realiseerde die zich dat zijn jongste van het ene op het andere moment volwassen was geworden. 'Da's goed jongen. Blijf jij maar lekker hier om te doen wat je hart je ingeeft te doen. Je broer en ik gaan je moeder wel zoeken. En hij keek voor bevestiging naar Patrick, zijn oudste. Die schudde z'n hoofd en liet z'n schouders wat hangen. 'Pa, ik kan Greg hier toch niet alleen achterlaten? Hij is nog maar een baby! Ik blijf wel hier om op'm te pass..Au!' Het was een broederlijke stomp in de ribben die hem die gespeelde pijnkreet ontlokte. Grijnzend nam hij zijn kleine broertje in de houdgreep. 'Ga jij maar, pa. Ga jij maar mama zoeken. Wij houden hier de boel wel in de gaten en wachten op jullie. Intussen kunnen Greg en ik ons hier nuttig maken. Die lui hier zijn zo langzaam met broodjes smeren dat mensen omkomen van de honger voordat ze eindelijk wat te eten hebben! M'n broer en ik kunnen dat veel sneller.'

Wauw! Dat was voor het eerst dat hij zijn kleine broertje 'broer' noemde! Is dat altijd zo? Dat een crisis kinderen sneller volwassen maakt? Hij besloot het afscheid niet onnodig uit te stellen, vroeg een paar flesjes water en een paar broodjes mee en werd uitgezwaaid en nagestaard door zijn zoons die met een arm om elkaars schouders heen in de deuropening stonden. Langzaam reed hij het terrein af, met in zijn hoofd de plekken waar zijn vrouw zou kunnen zijn. En het liefdevolle en hoopgevende beeld van de twee wezens waar hij het meest van hield in de hele godganse wereld.

'Kom,' zei Patrick 'Ik zal je wel'n aan het werk zetten.' Even later liep Gregory tussen de stretchers in door de sportzaal. Op zoek naar achtergelaten borden, bekers en bestek die hij dan op een karretje laadde dat hij naar de keuken bracht. Zijn grote stoere broer had zich even opgesloten in een chemisch toilet en liet zijn tranen de vrije loop.

9 opmerkingen:

  1. Goed stuk man! Liefde is verkleinwoordjes voor elkaar gebruiken.
    Mijn zusje(7.5 jaar jonger,ik heb haar ooit voor mijn verjaardag gevraagd, ik was toen nog onbekend met de 9-maanden levertijd) noemde haar nu 14-jarige zoon tot voor kort Ruudje, terwijl hij inmiddels toch 2 koppen boven haar uitsteekt Eerder deze week schreef ze op haar FaceBook-pagina dat haar broertje toch best goed kan schrijven. Zo'n compliment van je grote zus doet je heel erg goed.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi geschreven! En gefeliciteerd natuurlijk....

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Gefeliciteerd!

    Dat ik het storend vond dat je alles in het verleden schreef wist je.
    Dit was dan de laatste keer dat ik dat vertelde.

    Ik vond dit wel een triest verhaaltje, niet bepaald feestelijk, maar dat hoefde natuurlijk ook niet.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Van harte gefeliciteerd!@!@!
    Mijn kinderen noemen me ook Pa. Nou mijn dochter nog Papa eigenlijk.. :D maar dat komt goed.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Nog van harte gefeliciteerd met je zoon. Wij hebben twee zoons (ruim 2x zo oud als die van jou) en de oudste noemt ons bij de voornaam en de jongste zegt pa en ma.
    Goed weekend.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. O, een dag te laat maar daarom niet minder welgemeend lieve zoon van de al even lieve vader!
    En moge je reisje naar Keulen ook een feestje zijn, net zoals de dag van gisteren dat ongetwijfeld was!
    En jou wens ik veel Klepon-plezier en vanavond een fantastisch fetish feestje tussen al dat lak, leer, rubber, latex en zelfs plastic! *wink, big smile*
    Bedankt voor dit weer mooie stukje van je roman én je grappige gedachtengang van hoe het daar in de prehistorie wel aan toeging hihi.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. En lieve Terrebel, hoe is het feestje verlopen gisteren? Kwam je goed uit in je kleurig hemd tegen al die fetish-kledij? *wink, big smile*
    Heerlijk geschreven dat reisje van jou in de prehistorie, merciekes hoor!
    En maak er een uitrustzondagje van, je zal dat wel nodig hebben!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Allereerst proficiat! En dan... zo lief geschreven.... *zucht*

    BeantwoordenVerwijderen
  9. ja zo gaat dat met grote broers , stoer als het móet en zacht als het kán ! Mooi stuk!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie wordt zeer op prijs gesteld. Mits die netjes blijft. Dus zonder beledigingen en scheldpartijen en zo. Bedankt!