Terrebel

Kruispunt


Wordt U ook altijd zo sentimenteeel wanneer U zich op een kruispunt in Uw leven bevindt? Ik wel.
Morgen wordt beslist over mijn toekomst als arbeidskracht in de kinderopvang. Een gesprek met de bedrijfsmaatschappelijk werkster moet uitwijzen waar het aan ligt dat het niet zo goed gaat met mij als persoon.
Af en toe weet ik niet of ik nu eigenlijk boekhouder, groepsleider of entertainer ben. Misschien ben ik gewoon ik? Het ligt niet aan het werk an sich, dat weet ik. Werken met kinderen is absoluut leuk. Dat mijn collega wat betreft haar karakter in veel opzichten lijkt op een ex van mij is niet haar schuld en zou geen belemmering mogen vormen voor een effectieve samenwerking. De zwaarte van de studie is het ook niet, al heb ik mij verkeken op het aantal uren werk dat erin gaat steken. In de lokale politiek doe ik lang niet zo veel als twee jaar terug dus die druk kan het niet zijn. De vergaderingen en overige tijd die wordt gestoken in m'n Rocky Horror-hobby dan? Tsja, soms zijn er wat veel vergaderingen achter elkaar maar over het geheel genomen valt het erg mee en haal ik veel energie uit optredens. Misschien voel ik mij niet zo lekker omdat ik momenteel geen liefdes-partner heb? Eerder nog is het omgekeerde het geval, denk ik: ik heb geen partner omdat daarvoor de rust ontbreekt. De voogdijzaak rond m'n zoon dan. Zit het mij echt zo hoog dat wanneer mij wat overkomt zijn schizofrene moeder hem dan officieel krijgt toegewezen en hij vervolgens gedwongen naar een vreemd pleeggezin moet? De voogdijzaak rond m'n dochter: doet het mij echt zoveel dat een ander de vaderrol speelt en mijn bijdrage bestaat uit het af en toe een weekend verwennen van m'n dochter en het bijkomende verwaarlozen van m'n zoon met daaraan gekoppeld het verlichten van de financiële lasten van de ex in kwestie? Of is een en ander gelegen aan het feit dat ik overweeg een derde voogdijzaak aan te gaan om erachter te komen of m'n dochter's zusje mede door mij is geproduceerd en de bijkomende eventuele consequenties? Of is het gewoon omdat het onderhouden van een sociaal leven niet meer te combineren valt met werken, studeren, opvoeden en het verrichten van het huishouden? Misschien verwacht ik teveel van de dame met wie ik morgen een gesprekje heb als ik van haar verlang dat zij op het einde van het gesprek een pasklaar antwoord heeft...



"Papa, mag ik stofzuigen?" 'k Heb een goed kind...;-)




Zaterdagmorgen kwam Tante Mary onverwachts langs. Net op tijd want een kwartiertje later waren de Ferman en ik de deur uit geweest. Wij waren niet lang terug van bezoek aan bibliotheek en HEMA toen de visite arriveerde: een weekendje rust was het gevolg. Vanmorgen kwam mijn moeder op visite en later op de dag bracht buurvrouw Johanna een bliksembezoek aan onze zoon.
Terwijl peetzoon Matthijs zich vermaakte met zijn Amsterdamse "neefje" hielden zijn moeder en ik ons bezig met lachen om het vraagteken op het schaatspak van "belg" Bart Veldkamp die hiermee op een ludieke manier om sponsoring vroeg. Wij zagen hoe Shani Davis de eerste donkere wereldkampieon allround werd en vroegen ons hardop af waarom dat feit speciaal vermeld moest worden.
Toen Parra zijn plakken haalde sprak men toen van de eerste schaatskampioen van onder de 1.70m? Toen van der Duim triomfeerde sprak men toen van de eerste medaillewinnaar wiens voornaam Hilbert luidde? Neen. Onzin dus. Meneer Davis heeft gewoon ontzettend hard geschaatst en is daardoor terecht wereldkampioen geworden. Niets meer en niets minder.
Waarom vinden velen het zo belangrijk om schismatisering in de hand te werken?