Dag der Zotheid

Dag der Zotheid

Blackburn, 1 april.

De Verenigde Staten hebben ?duizenden tactische fouten? gemaakt tijdens en na de inval in Irak, in maart 2003. Dit heeft de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Condoleezza Rice gisteren erkend tijdens een spreekbeurt in een voetbalstadion in de Engelse stad Blackburn. Volgens mij is dit bericht in het NRC van vandaag een 1-april-grap; Rice die toegeeft dat Amerika fout is geweest...ik geloof er niets van!

Het volgende bericht is geen 1-april grap want het is al een behoorlijke tijd aan de gang:
Simon de Beer is om drie uur 's nachts van het bed van zijn hotelkamer gelicht om wat vragen voor de politie te beantwoorden. Terwijl hij altijd voor hen zorgde na de scheiding nam de moeder van zijn kinderen hen op een dag mee en eiste het volledig ouderschap. Simon de Beer won de daaropvolgende rechtszaak maar had intussen zijn kinderen zeven maanden niet gezien. Financieel (advocaten zijn niet altijd goedkoop) en mentaal zat hij aan de grond waarna uitzetting uit zijn woning volgde. "Tsja meneer", zo oordeelde de rechter, "nu kunt U toch onmogelijk voor Uw kinderen zorgen." Daarna woonde Simon de Beer in zijn auto, waarin hij ook zijn kinderen ontving. Intussen zit hij tijdelijk op een hotelkamer en wordt als een crimineel behandeld. Het waarom ontgaat mij. De vraagstelling is minstens het overdenken waard.

Altijd weer een bron van rust en overdenking, die gesprekken met m'n zoon. Zo hebben wij gisteren lopen praten over magnetisme, onderbewustzijn en levitatie. Ook bijvoorbeeld over de schijnbare tegenstrijdigheid dat zo'n zachte substantie als sneeuw een dorp van de wereldkaart kan vegen. Een heerlijke gesprekspartner die met soms opmerkelijke inzichten komt en als een spons alle op hem overgedragen kennis opneemt. Zelfs als zijn vader hem leert de Trick-a-stick te hanteren...

Bij het ophalen van Eva vanmorgen demonstreerde haar zusje Dayna hoe zij lipstick opbrengt: een donkerder kleurtje op de bovenlip en een lichtere op de onderlip. Met een vastberaden blik in de pretoogjes stond het vier-jarige hummel voor de spiegel. Mooi.

Helaas niet zo mooi als het weer dus ons verblijf bij speeltuin/kinderboerderij/buurthuis
was van niet al te lange duur maar wel gezellig. Helaas waren de mooie stenen huizen die de kinderen hadden gemaakt van de stapels klinkers die er liggen wederom vernield: een klein groepje onverlaten schept er genoegen in het plezier van anderen te vergallen.

Wij laten ons plezier echter niet vergallen en spelen gewoon verder in de binnentuin. Ferdinand met skateboard en Eva met fiets. Buurman Vincent assisteert papa bij het Eva leren fietsen zonder hulpwieltjes en zijn vrouw bezorgt haar buurman een chique jas. Onderweg naar huis nog even gesproken met buurvrouw Ingrid (die ene en niet die andere!) en gezwaaid naar de langsfietsende fractiegeote Fleur.

Is U nog iets grappigs overkomen op deze Dag der Zotheid?