Echt waar

Donderdag het financiële gedeelte van mijn ondernemingsplan verder uitgewerkt, een hoofdstuk toegevoegd aan mijn roman, een fotoshoot geregeld, twee verse korte verhaaltjes geschreven waarvan er inmiddels één gisteren is gepubliceerd (en beide verschijnen in mijn derde bundel terwijl mijn tweede bijna klaar is om te worden gedrukt), een wasje gedraaid (waarvan een deel op de hand), de deuren in huis afgesopt én een avond gepresenteerd met als thema "Psychiatrie & Sociale Media".

Ben ook nog gevraagd om een gesproken column op te leveren voor een radio-programma met als thema "Zorg".

Vrijdag een twitter-account aangemaakt voor het Psychiatrie Café Noord, de puntjes op de i gezet voor mijn ondernemersplan (Statistieken erbij gezocht, taalfoutjes verwijderd en dergelijke), foto's gesorteerd en een vijftal gepubliceerd in het kader van Skywatch Friday op http://terrebelius.blogspot.com

Daarna bij m'n moeder met haar computer aan de gang geweest en daar heerlijk gegeten, samen met haar en mijn zoon.

Terwijl hij vandaag naar een verjaardag was had ik een paar uurtjes voor mezelf.

Voor dit weekend had ik zelf niets gepland. En dat wil ik graag zo houden...het milieu is al genoeg belast door mijn computergebruik van de afgelopen dagen...;-)

Wat het milieu betreft zijn wij allemaal natuurlijk zwaar hypocriet. Als het ventje dat op school een opdracht moet maken over het milieu en bij een mooie tekening schrijft: "Iedereen moet ze auto wegdoen behalfe mij pappie want die heeftem echt nodig."

Natuurlijk kun je niet volledig natuurvriendelijk leven. Dat is maar weinigen gegeven. Hoeveel mensen kent u die bereid zijn hun eigen poep te recyclen bijvoorbeeld? En trekt u eerder een warme trui aan of zet u liever de verwarming een graadje hoger? En als u eerlijk bent: koopt u écht nooit iets wat u eigenlijk helemaal niet nodig heeft?

Natuurlijk niet. U niet en ik niet. Maar dat neemt niet weg dat we een beetje kunnen opletten wat we doen. En zoveel moeite is dat heus niet. Echt waar.

Vandaag staan wij stil bij de slachtoffers van het drama in Winkelcentrum De Ridderhof in Alphen a/d Rijn

Gelaten (Een verhaaltje)

Met kleine stapjes baande zij zich een weg door de straten van de grote stad.

Een mooie zwarte schoen zonder hak droeg zij aan de linkervoet; aan de rechter een witte gymschoen.

Zij was omringd door tientallen mensen, deze winderige zaterdagmorgen, maar toch was zij alleen.

Het was duidelijk dat zij een zware nacht achter de rug had en dat er nog vele zouden volgen.

In haar ogen een blik van berusting.

Het idee dat zij ooit weer geluk zou kennen had zij al lang achter zich gelaten.