Schande

Op een bankje in het plantsoen zit een vrouw die zichzelf duidelijk al een tijdje niet verzorgd heeft. Met een nietszeggende blik in de ogen staart zij naar een beter verleden. Het bierblikje in haar hand is leeg. Zij is de moeder van mijn zoon en ik ben niet bij machte haar te helpen.

Wat ik wel kan doen is zorgen dat onze zoon Ferdinand opgroeit tot een mens die te zijner tijd kan sterven met een gevoel van voldoening; Hij zal zijn best hebben gedaan om deze wereld wat prettiger te maken om op te verblijven.

Gisteren kon ik genieten van zijn schaterlachen tijdens de voorstelling van de Bluemangroup. Wie'm nog niet gezien heeft...DOEN!!

Vandaag zag ik zijn ogen oplichten toen hij zijn oudste zusje op zich af zag stormen toen wij haar en Dayna ophaalden. Ook zag ik hoe hij gloeide van trots toen Eva's jongere zusje zich aan hem vastklemde toen zij even dreigde kopje onder te gaan in het zwembad, vanmiddag.

Vanmorgen smulde hij met zijn zusjes samen van kaasstengels in oma's nieuwe huisje en in haar gezelschap en zojuist wenschten de drie elkaar en mij welterusten met hun traditionele eindedags-knuffel terwijl zij vandaag ook een andere traditie in ere hebben gehouden: het spelen van het geweldige spel "Volg de broer".

Vaste lezers weten dat ik een vrij intensief leven lijdt maar hierboven staan voorbeelden van momenten waarop het mij volstrekt koud laat wat mijn bankstatus is of mijn positie op de maatschappelijke ladder van succes.

Maakte ik mij wel eens druk om belachelijke maatregelen als het verbieden van moedermelk aan boord van een vliegtuig, tegenwoordig probeer ik de zaken wat anders te zien. Al blijf ik het apart vinden dat je blijkbaar een piloot wel mag wurgen maar niet op het hoofd slaan. Bij de douane onderweg naar Nice moest ik een jongleerstok inleveren maar mocht ik mijn mobiele oplader meenemen het vliegtuig in. Nog even en mensen worden gewogen voordat zij het vliegtuig instappen en weer op de terugreis. (Zouden zij er iets van gezegd hebben dat ik voor m'n avontuur in Frankrijk twee kilo meer woog dan op de terugreis?) De verschillende veiligheidsmaatregelen nemen wat absurde vormen aan. Ooit wel eens een terrorist een vliegtuig zien opblazen met behulp van een aansteker (verboden op het vliegtuig naar Amerika) en een kolf vol moedermelk?

Neen. Laat men dan die terroristen oppakken die verantwoordelijk zijn voor al die duizenden hongerdoden per dag. Velen verrijken liever zichzelf en hun vriendjes dan dat zij anderen redden van een hongerdood. Dat is een zwaar misdrijf waar nog nooit iemand voor is opgepakt. En dat is pas een échte schande!

Jaar

Wij kwamen aan in Frankrijk op Quatorze Julliet, dé nationale feestdag. Dus was er vuurwerk die avond in heel Frankrijk. In héél Frankrijk? Nee, een klein plaatsje deed hier niet aan mee...Mandelieu. Toevallig de plaats waar m'n collega's en ik verbleven. De burgemeester had verordend dat het vuurwerk bij Mandelieu eerst op de vijftiende mocht worden verschoten. Zo geschiedde het dat La Bloemen was uitgezongen, de gasten zich verplaatsten naar het grote bordes van het kasteel Chateau de la Napoule en als op commando een kleine minuut later het vuurwerk begon. De timing had niet beter gekund!













Vandaag genoten van het lekkere weer en de spelende kinderen bij Het Wed, vlakbij de plek waar "onze" groep gelegerd ligt voor zomerkamp. Inmiddels is er een speciale "Hyve" opgericht. Morgen is helaas de laatste dag voor de Ferman en mij bij Licht en Lucht, afdeling Thomas Vredes Buitenveldert. Althans voor dit jaar.




Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Schelto Patijn.