Aanslagen

Aanslagen



Googlewhack:

akkoorden knorretjes film




Een nadeel van veel solliciteren is dat je op een gegeven moment om de oren wordt geslagen met afwijzingsbrieven. Veel van de vacatures die ik wilde opvullen bleken al intern vervuld te zijn. Uiteraard. Op andere advertenties blijken honderden mensen gereageerd te hebben waarvan enkele tientallen beter gekwalificeerd te zijn dan ik. Andere werkplekken worden inmiddels ingenomen door (gratis!) stagiaires en bij flink wat bedrijven en instellingen voldoet mijn profiel niet aan het beeld dat men heeft van de ideale werknemer. Maar het overgrote deel van mijn sollicitatiebrieven lijkt ongeopend in de papierverbrandingsoven te belanden. In elk geval neemt men niet eens de moeite mij te bedanken voor de getoonde belangstelling.
Toch zet ik door.


En doorzetten doen ook terreurorganisaties: zij willen per sé de wereld hun wil opleggen. Wie denken zij wel niet dat zij zijn? Berlusconi? Stalin? Bush? Verdonk? Napoleon? Als al het geld dat wordt gestoken in terrorismebestrijding gebruikt zou worden om kloven te dichten tussen bevolkingsgroepen? Om onvrede weg te nemen? Om armoede te bestrijden? Om onderwijs en zorg te verbeteren? Wat zou beter werken om een zelfmoordactie te voorkomen: camera's ophangen die zijn actie kunnen registreren of hem op jonge leeftijd vertellen dat de groep waartegen hij ageert eigenlijk helemaal zo slecht nog niet is ondanks wat zijn ouders hem vertellen? En wat kost meer geld: het ophangen van een serie camera's op Schiphol of het opstellen van een les maatschappijleer in 4 HAVO?



De aanslagen op een dubbeldekker en diverse metrostations in Londen, vanmorgen (waaronder op mijn persoonlijke favoriet King's Cross. De schurken!) bewijzen dat geen enkele voorzorgsmaatregel effectief genoeg is om gekken tegen te houden. Natuurlijk mag er geen middel ongebruikt blijven om de daders op te pakken maar om aanslagen te voorkomen helpt geen cameratoezicht of identificatieplicht.
Heel simpel gesteld: stel dat ik een lijnbus in de ochtendspits wil opblazen, wordt dat dan voorkomen doordat ik mijn paspoort op zak heb, dat mijn (elektronische) post wordt onderschept, Donner weet welk boek of speelfilm ik pas heb geleend van bibliotheek of videotheek,
mijn telefoon wordt afgeluisterd en er video-opnames worden gemaakt in de betreffende bus?
Nee. Maar in mijn jeugd heb ik geleerd respect op te brengen voor de levenswijze en zienswijze van anderen en heb ik bovendien geleerd dat je met geweld alleen maar een averechts effect teweegbrengt: je doel zal er niet door worden bereikt. Maar stel nu eens dat ik dat niet geleerd zou hebben?

Respect

Respect



Googlewhack:

tuinopbergmeubel





"Mensen communiceren niet meer" zei de dame met de bling bling-bril in haar mobieltje terwijl zij de snackbar binnenwandelde en een fles cola uit de koeling haalde. "Ik vind dat mensen bij het communiceren elkaar in de ogen moeten kijken" zei zij terwijl zij achteloos gepast geld op de toonbank smeet, haar fles pakte en de zaak uitliep. En dat alles zonder de verkoper een blik waardig te gunnen.



"Oertijd in het venster" is de titel van een verhalenbundel van Manuel van Loggem. Tevens is dat het elfde boek dat ik dit jaar gelezen heb. Denk bij van Loggem's verhalen aan Roald Dahl die woont in Amsterdam en je hebt een aardig beeld van zijn cynische korte verhalen met onverwacht, vaak wat sadistisch, plot.


Vanmorgen mocht ik weer een uurtje praten over de dingen in het leven die mij tegenstaan en over de zaken die mij genoegen verschaffen. Daarna m'n zoon van school gehaald om vervolgens hem te misbruiken voor het helpen dragen van een week aan boodschappen. Samen met buurvrouw Angélique de lunch (Crackertjes met aardbei!) genuttigd in voorbereiding op de rapportbespreking van m'n zoon later in de middag: hij is over naar groep 6 zonder een enkele onvoldoende op zijn rapport!



Meteen door naar de afscheidsreceptie van onze huisarts en zijn assistente, tevens echtgenote. Drie generaties van onze familie hebben bij hem in de wachtkamer gezeten. En alle drie waren ook vertegenwoordigd in de lange gang die leidde naar de feestvarkens. Maar liefst anderhalf uur stonden wij in de rij voor dit populaire en geliefde stel voordat ook m'n moeder, m'n zoon en ik de dokter, z'n vrouw en de opvolgster de hand konden schudden.
35 Jaar heeft de heer van Riet zijn praktijk in Bos en Lommer gevoerd. 35 Jaar lang lief en leed gedeeld met de gemeenteleden. Daar kun je alleen maar respect voor hebben.


Het avondeten was een experiment: choco-fondue! In het pannetje verdwenen een paar chocoladerepen, het sap van een sinaasappel, kaneel en een flinke scheut melk. Flink blijven roeren met laag vuur en onderwijl stukjes kipfilet opbakken, een meloen in blokjes snijden, een half stokbrood in hapklare blokken zagen en een paar bananen veranderen in sjoelstenen. We hebben gesmuld, zitten vol en kunnen geen pap meer zeggen. Maar in elk geval hebben wij genoten.