Vliegen


Uit het werk naar huis gevlogen om bij aankomst te horen:
"Pap, over zes minuten moet je op school zijn voor het rapportgesprek."
Terwijl Ferdinand zijn snel door zijn vader klaargemaakte kopje kippesoep opslurpte,
hoorde ik van zijn juffen hoe het op school gaat met de manlijke vrucht mijner lendenen.
Nodeloos te vertellen dat het heel goed gaat met hem, getuige de aantekeningen op zijn rapport. Het liefst zit hij in zijn eentje te werken maar als het hem gevraagd wordt doet hij enthousiast mee met groepsactiviteiten. Hij is secuur en zeer serieus en zijn grappen worden niet door iedereen begrepen.




Weer thuisgekomen warmde ik mijn eigen kommetje soep op terwijl de inmiddels gearriveerde buurvrouw Johanna mij op de hoogte bracht van een kort bezoek van buurvrouw Angélique vooraleer zij zich met de inhoud van Fer's rapport bemoeide.

Niet veel later nadat buurvrouw Johanna vertrokken was belde m'n moeder terwijl ik net een brief aan het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties afmaakte, verzond en publiceerde. Ferdinand had haar eerst aan de lijn en verzuimde over zijn rapport op te scheppen. Daarvoor moest hij na mij oma weer te woord staan. De telefoonhoorn was nog warm toen-ie weer ging terwijl ik bovenstaande alinea invoerde.

Nu maar hopen dat de rest van mijn avond rustiger verloopt dan die van de kersverse minister van buitenlandse zaken van Amerika, Condoleezza Rice. Zij moet nagenoeg in haar eentje Israel en de Palestijnen samen brengen en ondertussen de politieke betrekkingen met Europa verbeteren. Handig als het mis gaat: dan kun je gewoon één iemand de schuld geven...Ook zou ik niet graag in de schoenen staan van de wetenschappers die het groene licht hebben gekregen om zich met het klonen van menselijke embryo's in te laten. Je moet er toch niet aan denken dat je geen tijd meer hebt voor leuke dingen, zoals het luisteren naar je zoon die een verhandeling houdt over de Riddertijd terwijl zijn vader diens bijna-dagelijkse dagboekstukje intypt...;-)







Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Paul "Pistolen Paultje" Wilking.

Geestig



Hoe geestig:

Er komen niet veel bezoekers naar mijn Engelstalige (ongeveer wekelijks bijgehouden) blog maar vandaag kwam er zowaar een hit uit Togo, U weet wel, dat West-Afrikaanse land waarvan de burgerbevolking in rouw is gedompeld vanwege het recente verscheiden van hun geliefde vorst: Gnassingbé Eyadéma.

7 February

19:50

CafeNet Internet au Togo, Togo

Uit het gesprek van vanmorgen met de bedrijfsmaatschappelijk werkster kwam een aantal opties naar voren.
Tot nu toe lijkt de meest realistische die waarbij mijn naam binnen afzienbare tijd zal worden toegevoegd aan de lijst met namen van de nationale arbeidsreserve. Er volgen echter meerdere gesprekken. De eerstvolgende is over een maand aangezien het errug druk is bij bedrijfsmaatschappelijk werk...

Tot dusver in ieder geval hartelijk dank voor het zo hartstochtelijk meeleven en de bovendien niet onaardige tips!
Vroeg naar bed maar weer want morgen is er, naar verluid, weer een dag waarop mij wellicht wordt verteld dat ik mij regelmatig moet melden op een politiebureau omdat ik ooit (in mijn puberteit met name) aanslagen heb beraamd op regeringsbolwerken. Evenals enige duizenden andere Nederlanders zou ook ik kunnen vallen onder de door Donner bedachte meldingsplicht. Selamat malam!