"Body-verzorging!?" Dat is natuurlijk een abominatie van jewelste.
Een monstrum, groot genoeg voor een eigen postcode.
Als het dan zonodig op de Engelse toer moet maak er dan meteen
"Body-care" van. Okee?
Vanochtend met Ferdinand de kruising overgestoken waarna
ik hem de rest van de weg naar school alleen heb laten afleggen.
Zag nog vanuit de verte dat hij op een vriend toerende.
Ze worden groot...
In de supermarkt kwam ik zoals zo vaak een vader tegen van een jongetje
uit de kleutergroepen. Zal hem toch eens zijn naam vragen.
Goedemorgen (naam)! klinkt toch vriendelijker dan "hai!"
Nog een tijdje staan babbelen met Jeanet, een lid van de oudercommissie
waarin ik ooit een zetel deelde met buurvrouw M. Op een gegeven moment
was ik mij meer gaan toeleggen op mijn taken voor de medezeggenschapsraad
en bleef de moeder van m'n dochter(s) in de OC als schakel tussen dat cluppie
en de MZR.
Onderweg naar huis werd ik tegemoetgefietst door een breeduitlachende
buurvrouw A die duidelijk zichtbaar haar best had gedaan om er mooi
uit te zien vandaag.
Heb de indruk dat ik Pieter goed heb kunnen helpen vanochtend.
Dat zijn zo van die lastige dingetjes als je ex bij het uit huis verwijderen
van de laatste spulletjes ook haar persoonlijke data van de harde schijf van de PC verwijdert
en en passant een nieuw wachtwoord in het systeem invoert waarvan zij later beweert
niet meer te weten wat het ook alweer was.
Dat is althans zijn versie van het gebeurde.
De hare luidt:"Natuurlijk heb ik een paar dingetjes met opzet gedaan
om hem dwars te zitten. dat is toch normaal?"
Hoezo normaal!? Een flink pak slag op je blote billen is normaal!
Iemand enig idee waarom het "hoort" om elkaar lastig te vallen vanaf het moment
dat je uit elkaar bent. Ik heb nog immer geen valide argumenten
mogen aanhoren. Wie durft?
Net nieuwe gymschoenen gekocht voor Fer en fijne instappers voor mezelf.
Dus goed gebruik gemaakt van de 50% kortingsaktie bij de Bristol.
Kan nu met een voldaan verder aan de slag in m'n huisje.
Bijvoorbeeld even Rebecca, m'n goudvis, voorzien van een vers ijsklontje.
Ja, ook goudvissen kunnen bevangen raken van de hitte en bovendien
is ze al tien.
Nog even van het nieuws meegepikt dat diverse instellingen in de problemen
zijn geraakt vanwege het uitblijven van uitvoering van de zogeheten "vangnet-regeling"
voor Melketiers. Dat zijn mensen aan wie door ene meneer Melkert indertijd is beloofd
dat zij ervaring konden opdoen op een werkplek die zij mochten houden
als het na een jaar nog steeds wederzijds beviel. Een en ander zou met behoud van uitkering
plaatsvinden. Nu was het zo dat de tijdelijke ID-banen nooit zijn omgezet in volwaardige
banen (en was dat volgens mij ook nooit de bedoeling).
Inmiddels is de subsidie-kraan dichtgedraaid en dreigen er instellingen
hun deuren te moeten sluiten omdat zij de "salarissen" van deze mensen
niet kunnen opbrengen zonder die subsidie.
De verantwoordelijke wethouder, Rob Oudkerk, had toegezegd dat elk bedrijf
dat dat voor eind april zou aangeven in principe in aanmerking zou komen
voor een vangnet-regeling. Inmiddels zijn we bij augustus, hebben de instellingen
waar het om gaat (buurthuizen, scholen, theaters) nog geen geld gezien
en zelfs nog niet gehoord of en zo ja hoeveel zij als bijdrage krijgen.
Rob Oudkerk, die volgens het nieuwsbericht niet bereid was commentaar
te leveren (?) heeft inmiddels beweert dat de bedrijven geïnventariseerd
moeten worden en dat dat onderzoek in september zal zijn afgerond.
Hij zei er niet bij aan welk jaartal hij dacht...

"Hé, jongens! Zien jullie die agent die daar met z'n handen omhoog
met z'n penning staat te zwaaien? Volgens mij moesten we die maar doodschieten."
En zo geschiedde...
Hoe kan het anders gebeuren dat je als Amerikaans bezettingsleger (sorry:
vredesmacht) op drie Iraakse agenten schiet en daar twee van doodt?
Wellicht hebben ze "per ongeluk" de politiepenning voor een pistool aangezien,
vervolgens "per ongeluk" niet gevraagd wie het was om vervolgens
"per ongeluk" geen waarschuwingsschot te lossen maar "per ongeluk"
het geweer te richten om uiteindelijk "per ongeluk" de trekker over te halen.
Dat is natuurlijk mogelijk...
Onderweg naar de opvang kwam ik nog buurman Jafaar tegen. Communicatie
met hem blijft een beetje beperkt tot "Alles goed?" en "Salaam Aleikum"
gepaard gaand met een vriendelijk hoofdknikken en eventueel een opgestoken duim.
Maar ook al spreek je elkaars taal niet, wat is er mis met vriendelijk zijn?
De kinders waren weer'ns te vinden bij het pierebadje en volkomen terecht
met deze hitte. Vandaag weer na lange tijd wat ouders gezien van kinderen
van school: Linda, Louise, Ronald, Conny, Anneke, Andrea, etcetera...
Dat gaat goed met dat geheugen van mij, niet? Na zes weken ken ik al die namen nog!
Soms ben ik best trots op mezelf. Dat mogen jullie gerust weten.
Een heerlijk vermoeide Ferd heeft een leuke eerste schooldag achter de rug.
Uiteraard moesten ze een opstel schrijven over de vakantie.
Al heet't dan nog "verhaaltje". En waarom ook eigenlijk niet?
Waarom ook moet het in de boekhouderij gaan over "debet" en credit"
en kan men niet spreken van "in" en "uit"?
Zelfde effect, wel zo makkelijk.

Braam heeft besloten vanwege de verwachte sluierbewolking niet naar de kust af te reizen voor een goed zicht op de sterrenregen met de naam Perseiden in de komende nachten.
Hij zal dus Fer's telescoop niet komen ophalen.
Sándor Márai. Gloed. Respectievelijk de auteur en de titel van het boek,
zojuist aan mij voorgelezen door buurvrouw A nadat zij een aantal vastzittende
spieren van mij wat losser had weten te krijgen en gezellig met ons had meegegeten.
Intussen heb ik Dani beloofd haar morgenochtend wakker te bellen
en een eetafspraak gemaakt met Thura voor morgen.
Ook werd er nog aangebeld maar voordat ik bij de deur was om deze te openen
was men verdwenen. Vermoedelijk was het een buurvrouw van een paar deuren
verderop want toen ik op straat keek wie het geweest kon zijn keek
zij mij schouderophalend aan.
Gaaf boek, dat Gloed. Aanrader. Al is het maar omdat het Italiaanse plaatsje Riva del Garda
er in voorkomt. Heb daar fijne vakantie-herinneringen aan.
Ik was er met m'n moeder. Zij heette Colinda, was zeventien lentes jong en kwam uit Den Helder.
Ik was te jong voor haar met mijn vijftien jaren van in leven zijn.
De gitarist speelde voor ons een prachtig Spaans liedje dat ging over een meisje
wiens naam klonk als Margharita. Kent iemand dat toevallig?
Meerdere malen figureerde het woord "corazon" dat, als ik mij niet vergis, "hart" betekent...