Voor de vaste en nieuwe lezers van mijn blog is hier weer eens wat persoonlijke informatie over mij:
Zat op een hele fijne kleuterschool in Amsterdam-West. Zelfs een keertje letterlijk. Heb een litteken onder mijn wenkbrauw als bewijs. Was blijkbaar via de regenpijp het dak op geklommen. Toen de kleuterjuf dat zag riep zij in paniek: 'Kom onmiddellijk naar beneden!' Ik was altijd al gehoorzaam dus voldeed onmiddellijk aan haar verzoek. En werd niet door haar opgevangen maar door Moeder Aarde.
De Hervormde Lagere School waar ik op zat moest helaas dicht vanwege een leerlingentekort. Zodoende zat ik mijn laatste jaar uit op een nabijgelegen Katholieke school. Begreep er helemaal niets van: 'Dus je kan doen wat je wilt als je daarna maar sorry zegt tegen God word je gewoon vergeven en kun je het gewoon nog een keertje doen?' "Eh...ja, daar komt het wel op neer", stamelde de arme mevrouw die twee maal daags samen met de klas kwam bidden. Via de muziekjuf kwam ik voor het eerst in contact met klassieke muziek. Vind 'De Vuurvogel' van Strawinsky
nog steeds prachtig.
Na de middelbare school (HAVO en VWO. En nog steeds vrienden uit die tijd) met tussendoor bijna elke vakantie vakantiewerk, naast mij inzetten voor mijn medeleerlingen als lid van de leerlingenraad, het leerlingenbestuur en schoolkrantmedewerker, ging ik naar de HEAO (HES-A: Hogere Economische School Amsterdam).
Toen kregen vervolgopleidingen nog subsidie per ingeschreven student. Dus het eerste jaar zaten wij met 72 studenten in een klaslokaal waar ongeveer 32 in pasten. Computerles was grappig en interessant. Wij spreken over de tijd dat van de hele klas welgeteld één jongeman een computer thuis had. Dus toen de docent ons huiswerk opgaf, kon ik alleen maar lachen.
=============================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
============================
Na één jaar had ik die opleiding dus wel bekeken, schreef mij in bij een uitzendbureau en kreeg een paar weken later een telefoontje: zes maanden bij een administratiekantoor. Gewoon, vijf dagen per week, negen tot vijf. Want dat was toen de norm. In de tijd dat het maken van een backup de hele nacht in beslag nam en de grap niet doorging als de schoonmaakster de stekker van de computer uit de muur trok 'want ik moet toch kunnen stofzuigen?'
Andere banen volgden en ik ondernam liefdesrelaties. Prachtige tijd gehad met mijn eerste vriendin. Het had van mij wat langer mogen duren maar wij waren jong en het liep helaas mis. Ik trok in mijn eentje (zonder mobiel. Die bestond nog niet) door Amerika en baan volgde op baan.
Tot er een nieuwe buurvrouw in de straat kwam wonen en ik een langdurige relatie met haar aanging. Helaas kreeg zij een zware psychose in de zevende maand van de zwangerschap en moest ik haar laten gaan. Opeens was ik alleenstaand vader van een prachtige zoon.
Na twee jaar van rechtszaken en soebatten ('Een vader alleen kan een kind niet opvoeden!') kwam mijn zoon bij mij wonen. En ineens ben je dan dus alleenstaand vader. In die tijd werd er nog onderscheid gemaakt tussen een alleenstaand vader en een alleenstaand moeder. Een alleenstaand moeder werd bijvoorbeeld - tot het vijfde levensjaar van haar kind - vrijgesteld van sollicitatieplicht. Een alleenstaand vader kwam niet in aanmerking voor een goedkope lening voor een nieuw bed voor het groeiende koter 'want die regeling bestaat voor bijstandsmoeders, meneer!'
"Maar waarom ben je dan niet gaan werken als alleenstaand vader?" Kon geen baan vinden waarbij ik mijn zoon kon meenemen. Ook bestond Tinder nog niet dus kon ik geen bio plaatsen als 'Alleenstaand vader zoekt vrouw om zijn kind en haar inkomen mee te delen.'
De wachtlijsten voor kinderopvang waren zo lang als het lijstje verbroken beloftes van Wilders en bovendien stervensduur: opvang voor drie dagen per week kwam neer op zo'n 1400 gulden per maand. Terwijl in mijn branche een salaris gebaseerd op drie dagen per maand ongeveer 1200 gulden bedroeg.
Pas toen mijn zoon naar school ging, kon ik weer actief naar werk zoeken. En vond dat als 'data entry specialist' bij een laboratorium: patiëntgegevens overtikken vanaf een formulier. Tot er computers kwamen die zèlf konden lezen.
Werkte er inmiddels een paar jaar tot er een interessant aanbod uit Engeland binnenkwam voordat de datatypisten ontslagen zouden worden: "Wij spelen in de voorstelling Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen maar hebben nog maar zes kleine mannen. Wil jij nummer zeven zijn?" Ik nam spontaan ontslag en genoot van het verbaasde gezicht van mijn werkgever toen hij mij vroeg wat ik dan nu ging doen: "Ik word een van de dwergen in Sneeuwwitje". De goede man geloofde mij niet.
Op de planken staan vond - en vind - ik geweldig. En bleef dat - wanneer dat kon met een jong kind in huis - doen. Naast entertainment- en acteerwerk, af en toe een betaalde boekhoudklus en tussendoor een paar jaar als politicus, bleef ik werken tot op de dag van vandaag. Waarbij ik als vrijwilliger (penningmeester, secretaris, voorzitter) betrokken bleef bij verschillende stichtingen en verenigingen.
Wat deed en doet u zoal aan werk?
Posts
