Persoonlijk

Mijn zoon heeft een behoorlijk vrije opvoeding van mij gehad. Maar niet onbeschermd. Als wij samen de straat overstaken naar school liep ik aan de kant waar de auto's vandaan komen. Halverwege de straat liep ik aan zijn andere zijde. Mocht een automobilist onvoorzichtig de hoek om komen scheuren dan zou ik de eerste klap opvangen.

Vlak bij school was een gevaarlijke oversteek: automobilisten die haast hadden - en dat zijn er nogal wat in de ochtendspits - vinden opvallend vaak dat omdat zij haast hebben en/of een belangrijke baan zij niet hoeven te stoppen voor een zebrapad. Dus terwijl ik met mijn zoon aan de kant stond te wachten speelde ik zichtbaar en opzichtig met mijn sleutelbos. Mensen die zich niet graag aan verkeersregels houden houden namelijk niet van krassen op de autolak. Meestal stopten zij dus. Behalve die ene keer.

De automobilist in kwestie die weigerde ons voorrang te verlenen op het zebrapad stopte met piepende remmen, stapte kwaad uit zijn auto nadat hij het geluid van mijn sleutels over zijn lak had gehoord, keek mij recht in de ogen, zag de blik die ik daarin gelegd had, schreeuwde iets onverstaanbaars en besloot eieren voor zijn geld te kiezen. Heel verstandig.

Ik heb mijn zoon nooit iets verboden en nooit bewust gestraft. Dat was niet nodig. Ik heb hem laten weten welke fouten ik in mijn leven heb gemaakt. Zelf maakt hij zijn eigen fouten. En zo hoort dat. Vind ik.

============================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Mag iedereen elke rol vertolken?

Tegenwoordig mogen wij niet meer 'politiek correct' doen. Dus in plaats van 'Een licht getinte jongeman van Noord-Afrikaanse komaf' spreken wij netjes weer van 'kutmarokkaan' (zoals de Amsterdamse wethouder Rob Oudkerk indertijd deed zonder zich te realiseren dat de camera's nog draaiden) en in plaats van 'vluchtelingen uit oorlogsgebieden hebben aanpassingsproblemen' spreken wij volgens De Telegraaf en de lezers van de Krant van Ingeslapen Nederland voortaan weer keurig van 'een asielplaag' (klik). Overigens legde de redactie van de graag polariserende krant een twitterverbod (klik) op aan een journalist omdat deze een grap maakte. Want - en ik citeer - "De indruk zou gewekt kunnen worden dat De Telegraaf nepnieuws verspreidt." Daar moest ik erg om lachen. Als er namelijk één krant is in Nederland die graag en vaak nepnieuws (vroeger zei men 'onjuiste berichtgeving') verspreidt, dan is dat De Telegraaf wel. Tik maar eens 'onjuiste berichtgeving Telegraaf' in in Google. U vindt dan dit soort artikelen (klik) waarin - zeer waarschijnlijk doelbewust - onjuiste informatie wordt verstrekt aan de lezers.

Maar goed: wij moeten de zaken maar benoemen zoals zij zijn. Dan stel ik voor dat wij racisten weer racisten noemen en niet 'alternatieve rechtse personen die graag hun mening uiten'.

Nadat er geen blote vrouwen meer in de Playboy staan (wij moeten vrouwen voortaan bewonderen om hun intellect. Een vriendin van mij verdient haar geld voornamelijk als pin-up model. Dat zou dus niet meer mogen.) en Zwarte Piet niet meer als stereotype Afrikaan mag worden afgebeeld vraag ik mij af: als het afbeelden van stereotypes racisme is, mag dan ook de reclame met daarin Petje Pitamientje niet meer worden uitgezonden?



Het gaat tenslotte om een stereotype schattig blank en welvarend Hollands jongetje met licht spraakgebrek. Waarom kozen de producenten indertijd niet voor een donker gekleurd meisje? Zouden zij soms racisten zijn?

Altijd een lastig onderwerp, racisme. De discussie over wat racisme nu eigenlijk is laaide weer op toen de producenten van de film 'Fantastic Four' een acteur met een donkere huidskleur kozen om een oorspronkelijk blank personage te spelen. Mensen die het vervelend vonden dat men niet bij de oorsprong van de strip bleven werden onmiddellijk tot racist bestempeld. Maar toen ik vroeg hoe zij zouden reageren als een filmmaker besloot een film te maken over het leven van bokser Muhammed Ali en de hoofdrol zouden laten vertolken door een blanke acteur bleef het even stil. Daarna barstte men los in een 'Ja maar, dat is heel wat anders!' spelletje.

Graag uw mening: kan elke rol worden vertolkt door elke acteur en zo ja, is er een grens? Ik bedoel: is een remake van 'Rambo' mogelijk met een vrouwelijk hoofdpersonage dat een doorgewinterde en doorgedraaide Vietnamsoldaat speelt? Mag een hond Bugs Bunny spelen in een 'real life' film over het bijdehante konijn? En zo nee, waarom eigenlijk niet? Kortom: waar ligt de grens en wie bepaalt dat? En is die grens dan een waarde of een norm?

=========================================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/