Evolutieleer

Ook afgelopen week kwam ik de nodige bekenden tegen: Jade van mijn zoon's oude naschoolse opvang, opdrachtgever Marco en buurvrouwen Ingrid en Rinie. Vandaag was het prachtig weer en ik zat op kantoor. Nadat de stichting dicht was vanwege de zomervakantie was er flink wat achterstand. Maar je doet wat je kan doen en hoopt de achterstand snel te hebben weggewerkt.

Eén van de dingen die werden geregeld is dat de stichting is overgegaan op een eigen telecomprovider na jarenlang een gemeenschappelijke te hebben gebruikt met andere stichtingen in hetzelfde pand. Met een beetje geluk heb ik eerdaags op kantoor gratis Wi-Fi...

In Japan heeft men sinds kort 'Wi Fi Free kampen'. Let wel: niet 'Free Wi Fi', ofwel een gratis draadloze internetservice. Neen, het gaat om zomer vakantiekampen waar het gebruik van internet eenvoudigweg verboden is. Met name voor grote delen van de Japanse schooljeugd is het noodzakelijk om af te kicken van het gebruik van internet en te ontdekken dat 'offline' spelen minstens net zo leuk kan zijn 'online' spelen. Triest dat dat nodig is, zegt u? Maar u kunt natuurlijk zelf makkelijk een week zonder internet. Als u een woord moet opzoeken pakt u gewoon een woordenboek en als u naar een adres toe moet dat u niet kent dan pakt u het telefoonboek en een plattegrond. Toch? En als u een telefoonnummer nodig heeft dan belt u die persoon gewoon even op om zijn of haar nummer te vragen...of nee, wacht! Dat gaat natuurlijk niet...

Ja, wij zijn met zijn allen internet verslaafd. En veel te dik. Daarom zijn er al jarenlang afval zomer kampen in Amerika; vakantiekampen waar kinderen verplicht worden om te sporten (alsof het daardoor leuk wordt) en waar er geen McDonalds in de buurt is. Voor veel kinderen is het dreigen met zo'n kamp al voldoende om ze te laten stoppen met snoepen en vettigheid eten!

Ja, wij weten onze kinderen goed op te voeden! Nou, blijkbaar niet dus want anders zouden dat soort kampen helemaal niet nodig zijn. 3000 Jaar geleden verzuchtte men al dat 'die jeugd van tegenwoordig' dom werd gemaakt. Je hoofd gebruiken en je geheugen trainen was helemaal niet meer nodig want de een of andere onverlaat had het schrift uitgevonden! Tsja, als mensen dingen kunnen opzoeken en nalezen, waarom zouden zij dan nog moeite doen om iets te onthouden?

Inmiddels zijn wij een paar stappen verder en weten wij vrijwel niets meer uit het hoofd. Behalve dan de dingen die wij hebben gelezen. In boeken, op het schoolbord of online.  Hoeveel mensen denken nog zelfstandig na? Hoeveel mensen bezitten nog kennis die zij niet uit boeken hebben maar geleerd van iemand die er persoonlijk veel verstand van heeft zoals een vader of een oma? Hoeveel mensen plegen nog zelfstandig onderzoek?

Stelt u zich eens voor dat Darwin niet nieuwsgierig was en zijn kennis uitsluitend uit boeken had getrokken? Waarschijnlijk zouden wij dan nog geloven dat wij met zijn allen afstammen van Adam en Eva en dus niet geloven in de evolutieleer.

Russische kerel

Even een verhaal geschreven (van maar liefst 800 woorden. Voor mij een lang verhaal dus) voor een verhalenwedstrijd maar omdat het weer de eerste maandag van de maand was hield ik mij gisteren vooral bezig met de administratie. Zowel die van mijn bedrijf als die van mij persoonlijk. Ja, ik houd al jaren een kasboek bij. Ik vind dat nuttig. Zo hoef ik mijzelf nooit af te vragen waar mijn geld nu weer aan is opgegaan en kan ik mijn kinderen eenvoudig laten zien wat dingen zoal kosten. Zo betaalde ik nog maar 20 jaar geleden ongeveer 37 gulden aan ziekenfondspremie. Volgens de huidige koers ongeveer 15 euro en rekening houdend met inflatie zou dat nu ongeveer 50 euro moeten zijn. Toch vraagt de ziektekostenverzekeraar ruim 170 euro van mij om mij voor minder ziektekosten te verzekeren dan 20 jaar geleden. Ergens ging er iets mis. Het feit dat de salarissen van bestuursleden exorbitant zijn gestegen heeft er misschien iets mee te maken...

Het bestuur van KWF kankerbestrijding eist geld terug dat zij hebben gegeven aan Inspire2live omdat de bestuursleden van dat fonds van de vijf miljoen euro die zij via collectes ontvingen slechts 200.000 euro daadwerkelijk hebben besteed aan onderzoek naar het bestrijden van kanker. 1, 2 Miljoen euro ging al op aan 'Management fees', waarvan 200.000 voor 'diverse onkosten' van één enkele manager. Die is bekend van de wielerkoers Alpe D'huZes. Mensen die geld hebben gedoneerd aan kankerbestrijding voelen zich bedrogen want hen was niet verteld dat hun geld bedoeld was voor vakantiereizen van een paar bobo's.  Helaas is ook kankerbestrijding gewoon verworden tot zakendoen. En wel via het nieuwe adagium: de tactiek van de verschroeide aarde. Dat wil zeggen: zoveel mogelijk en zo snel mogelijk winst binnen halen zonder je te bekommeren om wat je uiteindelijk stuk maakt. Dat vindt men een probleem voor toekomstige generaties.

Kijk maar naar pensioenfondsen: mensen betalen jarenlang in totaal voor 20.000 aan premies en krijgen uiteindelijk 12.000 euro uitgekeerd. Had men de maandelijkse inleg op een reguliere spaarrekening gestort dan was men veel beter uit geweest. Maar ja, om zichzelf te verrijken hebben de topmanagers van de pensioenfondsen zichzelf diverse 'management fees' toebedeeld. Dat vanwege hun vijfde vakantievilla duizenden mensen nauwelijks pensioen ontvangen is hun zorg niet. Vinden zij. Persoonlijk vind ik het niet raar dat dat soort psychopaten (mensen zonder enige empathie) nauwelijks echte vrienden hebben.

Vriendschappen kunnen heel hecht zijn. En ja, dat geldt ook voor virtuele vriendschappen. Het gaat namelijk om de emotionele band die je met iemand hebt en niet zozeer om de fysieke. Vind ik. Daarom is internet voor velen een uitkomst. Wachtte je vroeger soms maanden op een brief van je penvriend uit Venezuela, nu kijk je gewoon even op zijn weblog en schrijft een krabbeltje naar aanleiding van zijn laatste overpeinzingen. Via 'chatten' kan dat nóg sneller.

Natuurlijk heb ik het wel eens geprobeerd, dat online 'chatten'. Maar ik vond het helemaal niets. Ik lees liever wat langere stukken om iemand een beetje te leren kennen.  Al is dat wat tegenstrijdig voor iemand die regelmatig op Twitter te vinden is... Al die verschillende manieren van chatten hebben één groot nadeel: Je kunt iemand niet aankijken en geen stembuigingen horen. Zo kun je geen droefheid in iemands ogen bespeuren of door een hikje in de lach horen dat er een grapje werd gemaakt.

Complimentjes geven wordt ook lastig, tenzij je komt met vondsten als: 'Goh, wat een interessante spelfout maakte je net. Doe je dat wel eens vaker?' Een veelgehoorde klacht over met name online daten is dat mensen de neiging hebben tot liegen. Maar waarom is dat een verrassing? Is het dan zo dat mensen die in het café iemand proberen te versieren altijd de waarheid vertellen? 'Tsja, en vlak nadat mijn vader overleed aan acute alcoholvergiftiging ontdekte ik dat ik HIV-positief ben. Maar vertel eens: kom jij hier wel vaker?' Voor mij is de conclusie duidelijk: ook al hoef ik niet meer 'op jacht te gaan' (ik heb er eentje gevonden waar een ring omheen gaat!), ik spreek liever in het echt af. Al is het maar om niet te hoeven ontdekken dat die ontzettend leuke Roemeense dame die ik via een datingsite heb leren kennen niet meer is dan een ontzettend lelijke Russische kerel.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van David Frost en Frederik Pohl