Leven

Vanmorgen ontving ik een paar bijzonder nuttige tips aangaande mijn op te zetten bedrijfje. De lunch bestond vandaag uit een stel kippenpootjes en een maïskolf en het avondeten bij m'n moeder bestond uit gebakken krieltjes met haricoverts en een biefstukkie.

Vanmiddag was vriend Pieter op visite en zegde buurvrouw Hetty toe Toos & Moos van eten te voorzien terwijl de Ferman en ik ons vermaken op een zomerfestival in Dresden. Vanavond gaan m'n zoon en ik een filmpje kijken: Karate Kid III

Onlangs keek ik met m'n zoon de film "Karate Kid". Neen, niet die met Jackie Chan maar die met Pat Morita in de rol van leraar.

Voor velen een film met wat aktie, avontuur, een beetje humor en zelfs wat drama en een vleugje romantiek.

Maar ik zag een verhaal over trouw, vriendschap, eer en broederschap. Maar bovenal zag ik een film over principes en het belang van het vasthouden daaraan.

Natuurlijk stellen wij onze principes bij in de loop der tijd want stelt U zich eens voor dat wij nog steeds vasthielden aan het buitengewoon kinderachtige principe "Alle knikkers zijn van mij?"

Eh...het nieuws een beetje volgend ziet U dat dat nog steeds het basis-principe is waarnaar de machten van het grootkapitaal leven.

Vermoeden

Gisteren zou ik naar een verjaardagsfeest in het park gaan en voor gisteravond kon ik kiezen uit maar liefst twee feestjes. Toch ging ik niet want soms moet een mens naar z'n lijf luisteren. Door mij keelpijn te geven, branderige ogen, een verstopte neus en een verhoogde lichaamstemperatuur zei het: "Doe maar even rustig aan." Zodoende ben ik vandaag en gisteren thuis gebleven. De tijd heb ik besteed met voorbereiding op onze werkvakantie die al bijna begint. De Ferman en ik gaan een weekje werken op een Parade-achtig festival in de Duitse stad Dresden.

Bent U toevallig in de buurt, kijk dan even op http://scheune.org/ en kijk in het programma naar Carnival of Hellucinations, het gezelschap waar wij deel van zullen uitmaken. Eén van de kostuums is die van priester...

Pastoor Paul Vlaar is op non-actief gesteld omdat hij een wereldse zaak als voetbal naar de kerk bracht. Zijn baas ziet dat als heiligschennis want voetbal heeft niets met het Christendom te maken. Alsof het verrichten van sexuele handelingen met kleine jongetjes wél voldoet aan de bijbelse leer. Om nog maar te zwijgen van de traditie om oude heidense symbolen in de kerk te gebruiken. Ik noem maar even de kerstboom.

Maar goed, inmiddels staat vast dat "de kerk" net zo schuldig is aan een hoop ellende in de wereld als bijvoorbeeld Shell en BP. Shell wegens het vervuilen van ondermeer de Niger-delta en BP vanwege de grootste olieramp ooit. Die kon worden voorkomen door de pomp-installatie vier dagen af te sluiten en een scheurtje te repareren. Maar dat had BP maar liefst twee miljoen dollar gekost. Bovendien had het betreffende installatie-bedrijf moeten toegeven ondeugdelijk materiaal te hebben gebruikt. Daarom laat je de boel maar ontploffen, vermoord je miljoenen zeedieren, maak je tienduizenden mensen werkloos, zeg je dat je er spijt van hebt en betaal je miljarden aan schade-vergoedingen. Als beloning voor dit falen stijgt de aandelenkoers...

President Obama probeert het boren naar olie op zeebodems voorlopig aan banden te leggen maar ondervindt tegenwerking van de olie-lobby die miljarden overheeft voor het instandhouden van hun systeem van zelf-verrijking. De Republikeinse rechters en andere belanghebbenden doen lekker mee.

Persoonlijk vind ik het tijd worden dat ook voorstanders van bovengenoemd systeem hun leven beteren.

Ook ik probeer wel eens mijn leven te beteren. En soms lukt dat. Een beetje. Neem nu mijn vasthoudendheid in het stellen van vragen aan instanties en machthebbers. Het DWI heeft negatief gereageerd op mijn bezwaarschrift aangaande de aanvraag van een studiekosten-toelage en Albert Heijn weigert verdere vragen van mij te beantwoorden over hun manier van klantenmisleiding inzake de stiekeme prijsverhoging van Nutella (en ongetwijfeld nog tientallen andere produkten).

Ooit beet ik mij vast in élk "conflict" maar tegenwoordig kies ik een paar zaken uit om in door te zetten. Verrassend vaak met succes. Bijvoorbeeld toen ik de gemeente Amsterdam vroeg of het klopt dat er een schoonmaakbedrijf is ingehuurd om een niet-gebruikte vloer van het Stedelijk Museum regelmatig te laten aanvegen. Pure verspilling van gemeenschapsgeld. Uieindelijk (na twee maanden volharden) kreeg ik het antwoord dat een bevestiging betekende van mijn vermoeden.