De foto's moeten nog even worden gesorteerd, ingescand danwel ontwikkeld maar hier alvast het geschreven verslag van afgelopen lang weekend:
"Wenn die Gondeln Trauer Tragen" was het thema in Café/Restaurant/Pension Waldfrieden (Kijk even bij 5 februari) in Leipzig. De hele maand februari draait daar constant de film "Don't look now", zoals de Engelse titel luidt.
Wij mochten daar afgelopen vrijdag optreden. Elk tafeltje in de kleine zaal was bezet en ook aan de bar stond het vol. Het Carnival of Hellucionations (Absurdistisch cabaret) bracht een avondvullende show, of eigenlijk meerdere kleine shows. Op gegeven moment raakte ik een beetje de tel kwijt maar vermoedelijk deed ik die avond zeven kostuumwisselingen, steeds passend bij een ander typje. Best lastig om elk karakter op een andere manier te laten lopen en praten en zo. Maar een leuke uitdaging om dat te doen terwijl je geen tijd hebt om erover na te denken...
Op het feestje werd mij nog een onzedelijk maar ego-strelend voorstel gedaan door een 18-jarige travestiet en de jongedame die ik op het podium had gehaald tijdens een licht-erotische act ging een stukje verder dan eigenlijk de bedoeling was.
Twee verdiepingen boven de tap stond de badkuip waarin ik met een badeendje speelde. Even later legde ik mij te ruste in de kinderkamer. Eén muur daar werd vooral in beslag genomen door een afbeelding van twee geanimeerde astronauten die in een baan om de aarde de liefde bedrijven...Heel romantisch...
De volgende dag traden wij op in het in sommige kringen legendarische Bimbotown, een vroegere weverij maar nu krakershonk, vrijplaats voor kunstenaars op allerlei gebied en van divers pluimage. Waar animatronics worden gemaakt, een sofa staat die mensen kan "opeten" en je op een bed kunt liggen dat door de hal wordt voortgetrokken via een ketting die door een bijzonder lange geul loopt.
De matrassen op de vliering van de kleedkamer bieden na jaren van gebruik door musici en ander rapalje uitsluitend nog ondersteuning aan theorieën over het onstaan van mutaties in celdeling bij bedwantsen.
Op het binnenterrein staat een woonwagen die dienst doet als verblijfplaats van een gewezen tangoleraar.
Na afloop van ons optreden mengde ik mij in het publiek alwaar er diverse dames rondliepen die mij lieten weten (en voelen) hoezeer zij van onze 25-minuten durende act "Freakaphrenic" genoten hadden. Eén van hen bleef mij maar bier, wijn en champagne voeren!
De enige manier om aan acute alcoholvergiftiging te ontsnappen was door op het podium te klimmen. Op dat moment speelde daar Dirty Honkers. Ik liet mij meezwepen op hun aanstekelijke beats om de alcohol uit mijn lijf te zweten en kreeg het publiek zover om enkele van mijn bewegingen na te bootsen.
Later in de kleedkamer ontstond een spontane jamsession toen de banjo-speler van Cyclown Circus zijn instrument tevoorschijn haalde. Al snel gevolgd door andere bandleden, leden van andere bands, de kok, de organisator en wie al niet meer.
Zo lag ik onder de make-up tafel te genieten van de spontaan ontstane harmonieën die ontstonden tussen eerder genoemde (zes-snarige) banjo, een stel lepels, een altsax, een human beatbox, een klarinet, een tenorsax, een trombone, een mini-megafoon en een sopraansax. Zelfs de regelmatig optredende dissonanten waren een lust voor het oor want ook die werden met buitengewoon plezier geproduceerd. De brandblusser in een hoekje van de kleedkamer van drie bij vier meter werd uitsluitend gebruikt om sigaretten op uit te drukken...
Ik had wel eens een dame trombone zien spelen. Maar nog nooit live. En nog nooit terwijl de dame stond te koorddansen. Ik heb't over een dame die onderdeel is van Cyclown Circus. Krijgt U ooit de kans om Cyclown Circus (Gypsy Punk) of de Dirty Honkers (Hip Hop met koperblazers) te gaan zien, aarzel dan niet!
Het was een goed weekend. Al viel het niet altijd mee om tijdens het kletsen regelmatig te switchen tussen Engels en Duits, voor twee partijen te vertalen, terwijl je een dame in het Tsjechisch vertelt dat ze een mooie lach heeft en een Poolse dronkaard in zijn eigen taal verzoekt zijn mond te houden...Het kan handig zijn om in verschillende talen een paar woordjes te spreken! ;-)
En als in een tijdsbestek van een half uur iemand je vraagt uit welk deel van Duitsland je komt omdat-ie je accent niet helemaal kan plaatsen en even later een Engelsman vraag uit welk deel van Engeland je komt omdat-ie je accent niet helemaal kan plaatsen...
Ook weer diverse Duitse bieren geproefd en mij laten smaken en vooral heel veel genoten van het sfeertje in Leipzig dat mij heel erg deed denken aan het Amsterdam van de jaren'80....Bij ons is de tijd van idealisme en trappen tegen de regels helaas voorbij...Hoe vertaal je eigenlijk in het Duits en in het Engels "Weg met de vertrutting"?
Posts
