Tijdstip (Een Vervolgverhaal)

Had vandaag een vrij drukke (maar goede dag) en daarom is het zo handig dat ik nu even lekker lui kan doen. Gewoon een eerder gepubliceerd (waar gebeurd) verhaaltje knippen en plakken met daarachteraan een vervolg, geschreven naar aanleding van mijn oproep om eh...een vervolg te schrijven. Bij m'n volgende luie bui komt er een ander aan de beurt. Inzenden mag trouwens nog altijd...Hetzij een vervolg op het eerste, danwel een vervolg op het vervolg. Of gewoon niet. U ziet maar.

Hij baande zich een weg door de duidelijk zichtbare rookwolken en de niet al te grote mensenmassa. Op de voet gevolgd door een kameraad. Door een luik dat in eerste instantie niet als zodanig herkenbaar was verdwenen de twee in de muur.

Door een kijkgat op kruiphoogte volgde zij hun verrichtingen. Binnen enkele minuten opende de eerste man het luik van binnenuit en beende weg -rokers, praters en drinkers negerend- naar de belendende ruimte alwaar duidelijk hoorbaar door de klapdeuren heen een feest in volle gang was.

In de lichaamshouding van een dier dat op handen en knieën klaarzit om haar bijdrage te leveren aan het voortbestaan van de soort wist zij te melden dat de andere man nog immer in de kamer aan de andere kant van de muur stond te wachten, af en toe om zich heen kijkend.

Met de ongeduldig afwachtende houding van iemand die op de afgesproken plek staat maar plotseling onzeker is over het afgesproken tijdstip.

----

En dan nu een vervolg, zoals ingezonden door de zeer gewaardeerde collega-blogger Redstar:

----

Enkele minuten verstreken en de achtergebleven man kwam ietwat onrustig en gestresst in beweging. Tijdens zijn tocht naar buiten greep hij in de binnenzak van zijn jas naar een telefoon en begon druk te telefoneren.

Ze zat nog steeds in haar inmiddels vermoeiende houding en begon door een mengeling van tintelende ledematen, de heersende temperatuur en spanning behoorlijk te zweten. Het zoute zweet beet in haar ogen, maar meer als het gevoel van marteling over haar heen laten komen kon ze niet. Ze had een taak en die zou ze volbrengen. Niemand zou kunnen zeggen dat ze niet geschikt was voor haar taak.

Er kwam beweging in de menigte buiten het luik. De man was nog steeds druk aan het telefoneren en zwaaide wild met de andere arm om zich heen waar hij inmiddels een sigaret mee vast hield. Er stond duidelijk iets te gebeuren…

Publieke opinie

Gisteren een uitgebreid intake-gesprek gehad met een nieuwe klant die een zak heerlijke zelfgemaakte cakejes had meegebracht (fantastisch, zulke klanten!) en een poging gewaagd de extra ingenomen calorieën er weer uit te zweten in de sauna. Grappig was dat m'n nicht (met wie ik daar was) en ik daar onafhankelijk van elkaar elk een bevriende fotograaf tegenkwamen. Ik bedoel maar: Hoe groot is die kans?

Om m'n zoons kans op een hoog cijfer voor een proefwerk Frans te vergroten had ik hem bij thuiskomst nog even overhoord. Hij bleek de stof vrij goed te beheersen en omdat hij nog wat tijd over had is hij maar vast gaan leren voor een proefwerk Latijn, later in de week. De schat.

Ik weet't maar ik kan er niet over uit hoe geweldig m'n zoon is en moet daar dan even melding van maken op dit weblog. Je bent tenslotte een trotse vader of niet!

Voor m'n weblog, één van m'n nog te schrijven boeken of gewoon zomaar vertrouw ik zo nu een dan een notitie toe aan een tekst-bestand of een of ander flubbel-papiertje. Soms heb ik daarbij dan last van wat ik noem "Het Simon Carmiggelt-effect". Die schreef ooit in een column dat hij midden in de nacht een briljante ingeving had, die opschreef en de volgende dag geen idee meer had wat hij nou eigenlijk aanmoest met de zelfbedachte opmerking "Wit konijn op de snelweg"...Toch blijf ik die aantekeningen maken om mijzelf tot schrijven te stimuleren.

Nog niet zo heel lang geleden werden mensen gestimuleerd om met de VUT en later zelfs de pre-vut te gaan. Wie eerder stopte met werken zorgde ervoor dat de economie beter bleef draaien en dat er meer werkplekken voor jongeren werden gecreëerd. Waarom opeens langer doorwerken goed zou zijn voor de economie is mij een raadsel.

Het is mij ook al eeuwenlang een raadsel wat sommigen toch in hemelsnaam tegen homosexualiteit hebben. Zo haalde een moeder van een mede-leerling indertijd haar zoon van school toen ze ontdekte dat een docent homo was. "Die zal dan wel aan m'n zoon gaan zitten" was haar gedachtegang. Pure stierepoep! De goede man was al ruim 20 jaar met dezelfde vriend en bovendien een kundig leraar. We hadden overigens meer "last" van een heterosexuele lerares die aan de jongens zat. Maar dat terzijde...

Wat absoluut niets van doen heeft met bovenstaande is het volgende: Alle agenten moeten nu opletten of wel alle automobilisten handsfree bellen. Wie de telefoon tijdens het rijden in de hand heeft kan rekenen op een boete van 150 euro. Vreemd toch weer, deze hetze. Natuurlijk is het vrij dom om te zitten bellen in de auto. Maar met of zonder handen maakt daarbij weinig (maar wel iets) uit. Het gaat om het afgeleid worden. Wat dat betreft zou zeker ruzie maken met een passagier verboden moeten worden. Of een broodje eten achter het stuur. Of naar Martijn Krabbé op de radio luisteren. Of overstuur achter het stuur zitten nadat de dag ervoor je poes is verdronken. En noem maar op. Maar om nu alleen maar mensen aan te pakken die een telefoon vasthouden? Da's natuurlijk ook één grote hoop stierepoep en weinig meer dan moedwillige beïnvloeding van de publieke opinie.

De link van vandaag is naar een prachtig (vind ik dan) fotoblog.