Besteden

Besteden

Nog steeds zijn er problemen met m'n internetverbinding. Vooral tussen zeven en tien uur 's avonds is de verbinding bar slecht. Volgens degeen aan wie ik de rekening voldoe (XS4ALL) ligt de schuld bij het moederbedrijf: KPN. KPN verwijst mij doodleuk terug naar XS4ALL. Al geven ze samen Milosovic de schuld, ik wil eenvoudigweg dat het probleem wordt opgelost. Ze hebben van mij twee weken de tijd. Anders krijgt voortaan een andere provider mijn maandelijkse betalingen binnen. Helaas.

Helaas heeft ook in ons land het sprookje "De Vrije Marktwerking" voet aan wal gekregen. De overheden geloven zo sterk in de Amerikaanse verhaaltjes voor het slapengaan dat ze ook van reïntegratie een product hebben gemaakt. In grote getalen worden herintreders op de arbeidsmarkt denigrerend behandeld. Zo wordt mensen op cursus geleerd wat een personeelsadvertentie is, moeten zij zich melden bij een kledingwinkel met de medeling "Ik ben homo en wil voor U werken" of moeten zij een horoscoop trekken om te bepalen of
vandaag wel een goede dag is om te solliciteren. Wellicht lacht U hier om maar het is de praktijk. Weten de machthebbers dan niet dat het beter is om werkloosheid te bestrijden dan werklozen? Uit een recente uitgave van Mug haalde ik ook de volgende URL: http://www.reintegratieklachten.nl. Meldt U die alstublieft! Met z'n allen kunnen we er wat aan doen.

Vooralsnog ben ik niet werkloos. Volgens hardnekige geruchten is mijn contract bij "The Amsterdam Dungeon" verlengd en daarnaast heb ik sinds korte tijd een bijbaantje (...). Een en ander houdt in dat ik minder tijd overhoud voor andere zaken. Eén van die "zaken" is m'n zoon, Ferdinand de Geweldige ("Nog zoiets als laatst die crematie van Tante Mary trek ik echt niet, hoor".) Hij lijkt er niet zo heel erg onder te lijden dat zijn vader zo veel werkt. Ik doe dan ook m'n best er voor hem te zijn. Zo begeleidde ik hem vanavond naar en van karateles en heb ik des woensdags aanstaande den gehele middag aan hem te besteden.

(Voor de statistici: dit is postje nummer 1200 sinds woensdag 25 december 2002 10:43uur)

Link

Link

Bij de tramhalte op de dam zit een man saxofoon te spelen. Hetzelfde deuntje, bestaande uit vijf noten. Keer op keer op keer op keer. Dag in, dag uit. Hij wordt er maar niet moe van.

Waar ik moe van word zijn langlopende rechtszaken zoals die tegen Slobodan Milosovic. Die is inmiddels plotseling beëindigd. Die tegen die andere dictator, Saddam Hussein, loopt echter nog steeds. Als iemand ter dood veroordeeld kan worden voor het opdracht geven tot het doden van tientallen burgers, hoe komt het dan dat Blair en Bush nog niet door het Haagse Tribunaal zijn "uitgenodigd"? Mij riekt het iets te veel naar vriendjespolitiek.

Graag Uw mening in deze: zijn slachtoffers van "westerse" leiders wellicht meer schuldig of worden ze misschien niet als mensen gezien? Denk eens aan de vroegere boeken van Karl May:"Ik heb 3 mensen en 7 indianen gedood."

De enige lijken waar ik persoonlijk mee te maken heb gehad vandaag waren nep. Het ging om twee poppen die op het werk figureerden als patiënten van de scheepschirurg die ik vandaag ondermeer mocht spelen. M'n collega's waren weer bijzonder lief voor mij. Zo bleef collega Wieteke heerlijke druiven aandragen, had collega Jonna alvast mijn krukje (anders kom ik nauwelijks boven de bar uit) neergezet, had collega Femke bemiddeld bij een communicatie-probleempje, was collega Natasja zichtbaar dankbaar dat ik er was vandaag en hield collega René mij gezelschap tijdens het glaasje Guinness doen op het einde van de werkdag.

Hoe was Uw dag?

Als uitsmijter: buurman Billy stuurde mij deze link: http://www.burorenkema.nl/2006/03/ode_aan_bos.php