Bont en blauw



Googlewhack:


massage odille




Gisteren zag Ferdinand voor het eerst in zijn leven een aflevering van
The Lone Ranger. Vooral het muziekje leek hem erg aan te spreken...
Het filpmje was net afgelopen toen Marius aanklopte. In de overtuiging
dat het een buurvrouw betrof deed de Ferman de deur open...
Een fles wijn en een paar uur later sloot ik de ogen in de wetenschap
dat een dag waarop je iets nieuws leert een goede dag is.



Zo mocht ik vandaag een twintigtal kinderen ook iets bijbrengen.
Behalve een korte omschrijving van de term "historische roman"
mocht ik hen een stukje voorlezen uit Kruistocht in Spijkerbroek.
Moet zeggen dat het mij zwaar viel m'n mond te houden over de
kruistochten en de daarmee gepaard gaande verschrikkingen die in God's
naam zijn uitgevoerd. De kinderen vonden het een spannend verhaal en
een aantal van hen wilde het boek al uit m'n handen rukken om te lenen.
Een jongeman stelde de vraag waarom ik zo geïnteresseerd ben in
geschiedenis. Ik antwoordde dat het niet alleen interessant is om te
lezen hoe men in andere tijden leefden ("Wat? Hadden ze niet eens
electriciteit!?") maar ook dat je kunt leren van de fouten die ze toen
maakten en de leuke dingen van toen in deze tijd kunt overnemen
("Wat deden ze dan 's avonds als het donker was en ze hadden geen tv's
of computers?" Ik vertelde maar dat men toen meer boeken las. De
volgens mij werkelijke reden (Ze waren dan vooral bezig met het
verwekken van nageslacht) heb ik hen nog maar even onthouden.
Al met al was het een leuke en leerrijke ervaring. Zowel voor hen
alsook voor mij. Wat mij betreft voor herhaling vatbaar.




Dat is ook zeker het spontaan toegeworpen handkusje van Eva die nog enthousiast op de ruit tikte en naar mij en haar broer zwaaide nadat wij ons vanavond er via buurvrouw Miriam van hadden vergewist dat haar koffer voor onze aanstaande onderneming was ingepakt.



Vredig grazend en genietend van het leven kan het gebeuren dat er plotseling een koe
dood neervalt. Eerst dan wordt het arme beest verwerkt tot biefstuk en andere lekkernijen...
NOT. Dat beest wordt speciaal gekweekt voor de vleesindustrie.
Dor middel van verschillende technieken wordt een extra vet koeienras gekweekt
met als enig doel het dienen van de mens als supermarkt-produkt.






Een kippetje loopt vrolijk tokkelend over het erf van een vriendelijke boer
tot zij plotseling wordt aangevallen door een woeste uit de dierentuin ontsnapte vos die is vrijgelaten door dieren-activisten. De arme kip wordt zwaar toegetakeld door het "wilde" dier voordat de boer z'n hooivork te pakken heeft en zijn stukje pluimvee ontzet. Helaas is zijn prijskip dusdanig toegetakeld dat er geen hoop op redding meer is.
Tot tranen geroerd draait de boer de kip de nek om en verdeelt haar vlees onder zijn gezinsleden opdat zij altijd deel zal blijven uitmaken van deze hartelijke en diervriendelijke familie... NOT. Kippen worden speciaal voor hun vlees gekweekt, lijden een armzalig en bijzonder kort leven vooraleer zij op wrede wijze worden gedood en naakt tentooongesteld worden in Uw lokale supermarkt. Dat is de realiteit mensen. En die is net zo wreed als het doden van beesten voor hun vacht. Al lang geleden is aangetoond dat om in leven te blijven de mens geen dieren hoeft te consumeren. Toch blijven wij dat doen. En waarom eigenlijk? Is een hamburger dan lekkerder dan radijsjes-salade? Is een lederen jekker stoerder dan een Zuidwester? Misschien moeten wij ons richten op het mensen leren bewust om te gaan met de consumptiemiddelen en overproduktie en -consumptie bestrijden
in plaats van maar een enkel symptoom. Al wil ik wel punten geven voor het initiatief van de Bont voor Dieren
(kijk op http://www.dombontje.nl voor details); Persoonlijk denk ik dat de mensheid meer gebaat is bij een aanpak van de oorzaak dan bij een bestrijding van de symptomen.






En daar mag U over nadenken terwijl ik m'n door overmatige zweetproduktie getijsterde lijf
(een uitvloeisel van de Pencak (Al schijn je dat ook te mogen spellen als "Pentjak") Silat-les van vanavond
verwen met een uitgebreide douche. Leve m'n nieuwe douchegel!

Staakt!



Aan sommige dingen kun je weinig tot niets veranderen: iemands routine in het leven; de gemakszucht waarmee bewindslieden burgers de afgrond in drijven; de omgang van directies van grote bedrijven met hun personeelsnummers...eh...personeelsleden; de stakingsbereidheid van werknemers in het openbaar vervoer...
Met andere woorden: hoe gaat U naar het werk morgen?




En over staking gesproken: kent of bent U iemand die mij kan helpen met het opzetten van een algemene consumenten-staking? Een dag per jaar waarop wij niets consumeren behalve voedsel voor de ingewanden, de hersenen en het hart. Dus niets kopen; niet reizen en geen gas of elektriciteit gebruiken.
Een combinatie aangaan met de mensen die achter "International hamoc-day" zitten ligt wellicht in het verschiet.



Ondertussen wacht ik op mijn visite voor vanavond terwijl ik nog bij zit te komen van de zware werkdag die volgde op het uurtje dat buurvrouw Angélique met mij kwam studeren. En dat terwijl Ferdinand geschminkt als
kikker door het huis banjert, klimt en springt. Op zijn opvang kreeg hij de groene schildering als bedekking van zijn gelaat vanwege een groepsfoto. Wellicht de laatste met hem erop want vandaag kreeg ik het verzoek of ik hem volgend jaar op de Naschoolse Opvang wil houden voor een bedrag van ruim 7000 euro per kalenderjaar.
Aangezien mijn (netto-) inkomen op jaarbasis alles bij elkaar genomen ongeveer 12.000 euro (Salaris plus aanvullende uitkering plus kinderbijslag plus eenoudergezin-aanvulling plus af en toe een entertainment-klusje) bedraagt en daar een bedrag van 9000 euro vanafgaat aan vaste lasten (waaronder studiegeld voor m'n zoon en een suikerpotje voor m'n dochter en een aanvullend pensioenplan voor mijzelf maar zonder de 150 euro per maand "alimentatie") wordt het technisch ietwat lastig dat bedrag op te hoesten.

Morgen maar even een paar briefjes schrijven: naar m'n baas (voor een eventuele tegemoetkoming); naar de Stichting die de NSO van m'n zoon beheert (toevalligerwijs is dat tevens mijn werkgever) én naar de belastingdienst (voor een eventuele tegemoetkoming.

Lukt dat allemaal niet, dan blijft mij maar een reële optie: stoppen met wit werken, de bijstand ingaan, m'n zoon van de opvang halen en zoveel mogelijk zwart bijverdienen.
Tenzij iemand van de lezers nog een uitweg weet?