Staakt!



Aan sommige dingen kun je weinig tot niets veranderen: iemands routine in het leven; de gemakszucht waarmee bewindslieden burgers de afgrond in drijven; de omgang van directies van grote bedrijven met hun personeelsnummers...eh...personeelsleden; de stakingsbereidheid van werknemers in het openbaar vervoer...
Met andere woorden: hoe gaat U naar het werk morgen?




En over staking gesproken: kent of bent U iemand die mij kan helpen met het opzetten van een algemene consumenten-staking? Een dag per jaar waarop wij niets consumeren behalve voedsel voor de ingewanden, de hersenen en het hart. Dus niets kopen; niet reizen en geen gas of elektriciteit gebruiken.
Een combinatie aangaan met de mensen die achter "International hamoc-day" zitten ligt wellicht in het verschiet.



Ondertussen wacht ik op mijn visite voor vanavond terwijl ik nog bij zit te komen van de zware werkdag die volgde op het uurtje dat buurvrouw Angélique met mij kwam studeren. En dat terwijl Ferdinand geschminkt als
kikker door het huis banjert, klimt en springt. Op zijn opvang kreeg hij de groene schildering als bedekking van zijn gelaat vanwege een groepsfoto. Wellicht de laatste met hem erop want vandaag kreeg ik het verzoek of ik hem volgend jaar op de Naschoolse Opvang wil houden voor een bedrag van ruim 7000 euro per kalenderjaar.
Aangezien mijn (netto-) inkomen op jaarbasis alles bij elkaar genomen ongeveer 12.000 euro (Salaris plus aanvullende uitkering plus kinderbijslag plus eenoudergezin-aanvulling plus af en toe een entertainment-klusje) bedraagt en daar een bedrag van 9000 euro vanafgaat aan vaste lasten (waaronder studiegeld voor m'n zoon en een suikerpotje voor m'n dochter en een aanvullend pensioenplan voor mijzelf maar zonder de 150 euro per maand "alimentatie") wordt het technisch ietwat lastig dat bedrag op te hoesten.

Morgen maar even een paar briefjes schrijven: naar m'n baas (voor een eventuele tegemoetkoming); naar de Stichting die de NSO van m'n zoon beheert (toevalligerwijs is dat tevens mijn werkgever) én naar de belastingdienst (voor een eventuele tegemoetkoming.

Lukt dat allemaal niet, dan blijft mij maar een reële optie: stoppen met wit werken, de bijstand ingaan, m'n zoon van de opvang halen en zoveel mogelijk zwart bijverdienen.
Tenzij iemand van de lezers nog een uitweg weet?

Homepage



Het is lang niet voorgekomen dat ik m'n zoon 's morgens moest wekken.
Ik wijt het aan de latere karate-les waardoor bedtijd bijna een uur wordt verschoven én aan de ijlere omgevingslucht veroorzaakt door de koude.


Er zit een stuk meer tijd in het verbouwen van m'n homepage maar het werk vordert gestaag.
Sinds vandaag staan deze pagina's vernieuwd online:

Het wereldvermaarde Buurvrouwen-organogram (versie 2.01 inmiddels); de uitspraken van Ferdinand
en een pagina met diverse links. De rest zal volgen (en nee, daar is nog geen datum voor gepland)



Geniet U ook zo van de aanblik van de laatste zonnestralen die weerkaatsen tegen de onderkant van het wolkendek? Bijna net zoveel geniet ik van het enthousiasme van Ferdinand (U weet wel: dat joch van die gave uitspraken) als hij helpt in het huishouden. Zo heeft hij onlangs ontdekt dat er in zijn zakmes een blikopener verborgen zit. U begrijpt: ik mag geen blikken meer openen maar moet die aktie aan hem overlaten...
Vandaag werd het een blik maiskorrels. De rest van het avondeten bestond uit gebroken sperziebonen met rijst vermengd met een paar
eetlepels suikerriet uit Mozambique. Toegegeven, lichtelijk apart maar daarom niet minder smakelijk. Omdat buurvrouw Johanna een beetje vroeg was aten wij een beetje laat. Daardoor ook duurde het eventjes voordat wij eraan toe kwamen om Fer's nieuwe matras van het plastic vervoer-omhulsel te ontdoen. Later op de avond kwam eerder genoemde buurvrouw terug om onze zoon te assisteren bij het inleggen van de nieuwe bodem voor zijn dromen.




Sinds vandaag sta ik in vuur en vlam voor She=Marmod

als één van de zogeheten webfriends. Baie nie-warm!





De VS heeft de kunst goed afgekeken van lieden als Pinochet, Stalin en Hussein: ook zij laten tegenwoordig tegenstanders van hun regime "verdwijnen" maar ongetwijfeld op geheel democratische wijze...

en dan is het wat anders. Toch?


Intussen houdt het Bobbeltje van Bush de gemoederen aardig bezig.
De kreukel in zijn jasje was een ofwel volkomen natuurlijke plooi
die, tegen alle natuurwetten in, perfect rechthoekig was danwel een uitvloeisel van een verborgen communicatie-apparaat. Wat denkt U ervan?



Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ben Komproe.