Terwijl ik verfijnde aanpassingen maakte aan de indeling van mijn woning en dientengevolge slegs een paar minuten tijd had voor een telefonisch onderhoud met Dani (sorry, lieverd!) kwam buurvrouw Angèlique even langswippen. Al binnen enkele seconden werd zij gevolgd door buurman Leon.
Beiden waren binnen een minuut na binnenkomst in het bezit van goede redenen vertrokken in de richting van hun respectievelijke woningen.


En zo geschiedde het dat ik voor elven in bed lag...;-)



Had gisteravond nog eventjes Erwin Olaf aan de telefoon. Het ziet er naar uit dat ik weer'ns mag gaan modderworstelen! Dit keer tijdens Fucques les Balles op 1 november in het Grand Theatre in Groningen.




Kwam er zojuist achter dat het niet kunnen ophalen van m'n elektronische post niet aan mij lag: men is weer aan het oefenen met de meest geschikte manier om een land plat te krijgen. In plaats van een stroomstoring betrof het dit maal een telefoon- en internetstoring. Fijn om te weten.

Weer lekker gewerkt vandaag. Al moest ik er na dat weekje tussenuit wel weer eventjes inkomen. Helaas bleek collega Jennifer ziek maar de invalkracht was ervaren genoeg
om mij vandaag tot steun te kunnen zijn. Heb haar als beloning wat eerder naar huis laten gaan...




De tram op de weg terug naar huis deelde ik met Ton, mijn voormalige chef bij m'n laatste officiële werkgever. Leuk hoor, zo'n ontmoeting! Volgende week kom ik lunchen bij m'n oud-collega's. Zo heb ik toegezegd.




Sleutelkind Ferdinand zat te genieten van het handjevol chips dat ik voor hem op een strategische plek had geplaatst: bovenop de Playstation. Terwijl het eten stond te pruttelen nog even verder gegaan met opruimen en de vloer klaargemaakt voor de plaatsing van de nieuwe vloertegels.




Wij begonnen net te eten toen buurvrouw Johanna zich aandiende als voorleesmoeder. Tsja, bedtijd was een half uurtje later. Zij doodde de tijd met een bakkie koffie terwijl Ferdinand zijn nieuwe spel liet zien en zich vervolgens klaarmaakte voor bed. Fer had een boek uitgezocht over geesten, kobolden en demonen, dit tot ongenoegen van zijn natuurlijke moeder die overduidelijk liet blijken aan dat soort schrijfsels geen didactische waarde toe te kennen.

Wat het voor Superfer extra leuk maakte.

Neuriënd ligt hij nu te wachten op Klaas Vaak terwijl ik mij bezig houd met de ditjes en datjes die behoren bij de naweeën van een vakantie-reis.