Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Goed nieuws vind ik dat tienduizenden jongelui zich zoveel zorgen maken om de gezondheid van onze planeet dat zij spijbelen van school om de regeringen te wijzen op hun verantwoordelijkheid. Natuurlijk kunnen burgers zelf ook maatregelen nemen maar als regeringen dat doen zet dat écht zoden aan de dijk.
In de jaren'80 maakte men zich druk om zure regen en het gat in de ozonlaag, weet u nog? Weet u ook waarom wij daar niets meer over horen? Simpel: miljoenen burgers wereldwijd drongen er bij hun regeringen op aan om het probleem aan te pakken en onder grote druk namen die regeringen daadwerkelijk goede maatregelen. Zo werd wereldwijd het gebruik van CFK-gassen verboden (klik) en kregen bedrijven subsidie voor de aanschaf van diverse soorten filters om giftige uitstoot drastisch te verminderen.
Kortom: protesteren werkt! Daarom vind ik het ook goed dat toen minister-president Mark Rutte een groepje 'klimaatspijbelaars' vertelde dat Nederland heel goed bezig is om de klimaatdoelstellingen te halen zij hem - terecht (klik) - niet geloofden en beloofden door te gaan met actievoeren tot de regering écht maatregelen neemt om het milieu te helpen. 'Dat punt zetten wij volgende maand op de agenda' is niet genoeg.
Billy de Kat is gefascineerd
door de goudvissen:
De lolcat van deze week
geldt ook voor 'klimaatspijbelaars':
'Kinderen moeten altijd doen wat hen gezegd wordt
en zelfstandig leren nadenken.'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Gemiddeld kent elk individu ongeveer 300 andere mensen van naam en gezicht: familie, vrienden, collega's, buren, verenigingsleden, oud-klasgenoten, mede-vrijwilligers, winkeliers, artsen,...Voor de ene persoon zullen dat er 150 zijn en voor de andere 500, afhankelijk van de grootte van de werkkring en diverse andere factoren. Van de 300 kunnen wij zo'n 30 mensen 'vrienden' noemen en ongeveer 3 'hartsvrienden': mensen die altijd voor je klaarstaan en omgekeerd.
Persoonlijk verkeer ik in de gelukkige omstandigheid dat in die laatste categorie zo'n tien mensen vallen en daarnaast ken ik mensen die het gevoel hebben bij niemand terecht te kunnen met hun besognes.
Wat kunnen wij als mede-mensen daar aan doen?
Maandag zag ik de Molen van Sloten weerspiegeld in het slootje voor de deur:
Bij het uitstappen uit de bus, even eerder, zag ik dit:
Ook mocht ik hartelijk lachen om een grapje van een collega: 'Als je klaar bent met de administratie, kun jij mij dan even helpen?' De collega lachte niet want hij wist niet dat zijn opmerking grappig was. Dat vind ik dan weer grappig. Even voor de duidelijkheid: geen enkel bedrijf is ooit 'klaar' met de administratie want voortdurend wijzigen voorraden en banksaldi.
Was half zeven thuis, prepareerde eten voor mijzelf en de kat terwijl ik tussendoor berichtjes en een telefoontje verwerkte, een cadeautje inpakte voor een jarige vriendin en een kaartje schreef voor een zieke vriend en bereidde de Loge-avond voor omdat ik die als Secretaris mag notuleren. Kwart over zeven was ik de deur uit.
'Als ik er ben, is de Dood er niet' was een uitspraak die die avond werd gebezigd in de Loge. Net als 'Een 'beter' mens is een mens die in volheid kan geven en nemen'.
Dinsdag hadden wij op de brouwerij een algemeen werkoverleg. Fijn te weten dat ieders inbreng op prijs wordt gesteld: of je nu de baas bent of een vrijwilliger die af en toe even komt helpen, niemand is belangrijker dan een ander. De sfeer was na het overleg beter dan daarvoor en dat is natuurlijk alleen maar toe te juichen. Spontaan werd besloten dat een vers biertje getest moest worden voordat de bestelling naar de klant gaat:
Een buurvrouw kwam een stuk zelfgebakken perentaart brengen en met een ander zat ik later die avond aan de thee. Voor het slapengaan nog even genoten van een nieuwe aflevering van The Walking Dead.
Woensdag was ik vrij van werken op kantoor maar dat betekende niet dat ik dus maar niets deed: zo werkte ik aan een verslag voor de maandagavondclub, een brief voor de bewonerscommissie, genoot van deze lunch:
draaide een was, had een buurman op visite en dronk 's avonds laat thee met een buurvrouw.
Deze dag vroeg ik mij ook af of mensen niet wat duidelijker kunnen zijn in wat zij willen: anderzijds klagen zij dat kinderen luisteren naar hun leraren en zich laten aanpraten dat zij moeten spijbelen voor het klimaat
maar ook klagen zij dat kinderen meestal volledig hun eigen gang gaan en weigeren te luisteren naar leraren. Geen wonder dat kinderen in de war raken: van hun ouders moeten zij luisteren naar hun leraren én mogen zij niet luisteren naar hun leraren.
Bij de 'gemakswinkel' om de hoek kocht ik twee ansichtkaarten en verstuurde er vier. Bovendien ontving ik er een: van de hoogste baas in Nederland en de landelijke secretaris van de club ontving ik een felicitatie inzake mijn 25-jarige lidmaatschap van de Orde der Vrijmetselaren. Tsjonge, 25 jaar lid dus al!
De vriend bij wie ik normaliter eet op de woensdag was ziek en dus was ik thuis alleen met het avondeten. Zo zag de zonsondergang er uit vanaf een punt bij mij om de hoek:
Donderdag stapte ik weer op de bus naar Sloten
om een klein uur later te arriveren bij de voordeur van het werk:
Daar deed ik op kantoor wat een administrateur van een brouwerij zoal doet: debiteuren beheer, crediteuren beheer, kas, bank...Het was een wat hectische dag maar een biertje gaf ons weer wat moed:
Begin van de avond mocht ik genieten van een kopje koffie bij een buurvrouw en haar man.
Later die dag werkte ik ook maar in een iets andere hoedanigheid. In verband met Valentijnsdag mocht ik mensen onderhouden in een nachtclub. Samen met mijn collega's en de gasten veel plezier gehad!
Vrijdag was niet alleen mijn jongste dochter jarig (17 is zij al!) maar was het ook nog prachtig weer. Warm zelfs. Na een paar uurtjes slapen (werken in nachtclubs gebeurt nu eenmaal 's nachts) mocht ik naar kantoor komen voor een middag gevuld met praktische aanwijzingen inzake omgang met het nieuwe boekhoudpakket. Fijn te merken dat ook onze externe boekhouder soms even heel hard moest nadenken bij bijvoorbeeld het inboeken van facturen maar minstens zo fijn om te ontdekken dat het nieuwe systeem (na een paar weken van inrichten en wennen) mij aardig wat tijd zal besparen zodat ik mijn werk nog beter kan doen. Als je maar 24 uren per week tot je beschikking hebt moet je soms keuzes maken omdat je niet alles kunt doen en andere dingen doe je gehaast omdat er eenvoudigweg niet voldoende tijd is om secuur te werken. Dan is een foutje zo gemaakt.
Zij deed een biertje mee op de vrijdagmiddagborrel die dit keer in het teken stond van het afscheid van een collega.
Afscheid nemen is nooit leuk natuurlijk maar deze middag (en avond!) hebben wij toch meermaals hartelijk gelachen.
Was nog maar net thuis toen een buurvrouw binnenkwam voor een pot thee. Om half elf.
Zaterdag een en ander gedaan op het gebied van huishouden en mijn eigen administratie (ook een paar uurtjes leuk werken in een nachtclub is werk en wordt dus gefactureerd) en 's middags met mijn zoon samen zijn moeder bezocht. Fijn haar te zien lachen, zittend op een bankje in een parkje om de hoek bij het instituut. Daar dichtbij staat deze brandweerkazerne.
Er zijn er die zich afvragen waarom je daar een woonverblijf zou realiseren voor mensen voor wie rust van groot belang is.
En ook heel fijn om mijn zoon te zien en te horen. Inmiddels ruim twee jaar het vaderlijk huis uit en het gaat uitstekend met hem!
Later in de middag een pot thee gedeeld met een buurvrouw en mij bezig gehouden met ditjes en datjes in huis. Rustig aan want er was een optie voor werken in een nachtclub die nacht.
Die opdracht ging niet door dus had ik tijd voor het genieten van een door een buurvrouw zelfgemaakte soep. Samen met de betreffende buurvrouw. Lekker huiselijk. Vind ik fijn. Nog even een potje gestreken voor het slapengaan.
Zondag met de kat gespeeld en 'zijn' plekje in de keuken even grondig schoongemaakt: restjes saus van brokjes-in-saus vormen een slechte combinatie met kattenkwijl. Daar krijg je vieze vlekken van. Plantjes water gegeven, een paar 'lolcats' bedacht, vrienden gebeld, verhaaltjes geschreven en muziek geluisterd.
Het avondeten genoot ik bij een vriend waarna ik mijn opwachting maakte bij een heus Jordanees café waar de artiest van die avond niemand minder was dan de regisseur en schrijver van de musical De Elephantman.
Het was reuzegezellig! Een mooi einde van de week derhalve.
Fever Ray met 'Keep the streets empty for me' is de muziek van deze week:
A lot of hope in a one man tent There's no room for innocence
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Gordon Banks en Bruno Ganz
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
