'In the year 2889' van visionair Jules Verne is boek nummer 7 van dit jaar. Ongelooflijk dat iemand de podcast bedenkt terwijl hij leeft in de tijd dat de phonograaf nog maar net is uitgevonden!
Zelf deed ik ook een ontdekking: zelfs als je een tijdje in het buitenland zit blijft de PVV rare dingen doen. Inzage eisen in geldstromen van hulporganisaties bijvoorbeeld. Maar zelf weigeren te melden
dat Joe Lieberman wie jouw geheimzinnige anonieme geldschieter is.
Vandaag deed ik het rustig aan en ging ik alleen maar de deur uit om met mijn zoon naar de film te gaan: het officiële laatste deel van de Harry Potter-filmreeks. Op de weg terug naar huis werd ik hartelijk begroet door de trambestuurder, een bekende van me. Leuk!
Het leek trouwens af en toe de echte wereld wel, deze film: nog al wat onnodig geweld en het een en ander aan politiek gekonkel. Maar zeer interessant en mooi.
Ach ja, de politiek...Soms benijd ik onze zuiderburen: gewoon geen regering hebben! En dan toch doen "we" alsof landen waar men 'al' 5 maanden bezig is met een regeringsformatie achterlijk zijn...
Nee, laat mij maar lekker op de planken staan. Hoewel dat ook niet zonder gevaar is. Zo lag een vlamspuwende collega tijdelijk in het ziekenhuis nadat zij het brandbare goedje per ongeluk inslikte; een dronken idioot vond het nodig haar tijdens haar act in de rug te duwen!
Een andere zeer gewaardeerde collega is stomtoevallig óók ondermeer vuurspuwer en ligt al enige tijd in het ziekenhuis met zware brandwonden. Die hij - ironisch genoeg - opliep tijdens een huisbrand. Hij lag gewoon lekker te maffen bij een vriend op de bank toen hij midden in de nacht werd bevangen door rook, bewusteloos raakte en verbrandde door een stomme kleinigheid als een overgeslagen keukenbrand!
Vanmorgen werd ik ruw gewekt door wat al te luidruchtige bouwvakkers bij het huis hiernaast. Ik vroeg ze om in elk geval de deur dicht te doen en of ik gevrijwaard kon blijven van de intieme details van hun luidkeels verkondigde perikelen rond hun liefdesleven. "Ja maar, over een uur moeten wij spullen door die deur sjouwen!" -"Als het zover is, dan kan de deur weer open. Echt waar: kijk maar, daar zitten scharnieren en al je dan de deurkruk gebruikt zul je ontdekken dat-ie open én dicht kan. Hier is mijn kaartje dus zodra je je excuses wilt aanbieden kun je mij bereiken."
Helaas blijkt sarcasme niet besteed aan veel bouwvakkers. Maar vreemd genoeg blijken ze een steiger te kunnen bouwen zonder te schreeuwen, zolang je als buurtbewoner ze maar aan blijft kijken...
Eigenlijk best zielig om ze zo hard aan te pakken want terwijl ik in mijn eentje ongewapend en in onderbroek (tegen de deurpost geleund vanwege mijn slechte heup) in de deuropening stond waren zij maar met drie breedgeschouderde sterke mannen, bewapend met steigermateriaal. Zij waren dus veruit in de minderheid...;-)
Intussen is het weer wat opgeklaard in mijn hoofd en is mijn strottehoofd voelbaar blij dat ik geen dingen meer zeg als "Could I have a bonnetje, bitte?"
Posts
