Karate

Karate

Gisteren heerlijk uitgeslapen op m'n eerste officiële dag als werkloze. Eigenlijk tot half elf maar vanwege de overschakeling naar zomertijd maar liefst tot half twaalf! Rustigaan ontbeten met m'n zoon om even later een kijkje te nemen bij de rommelmarkt in het lokale buurthuis. Thuisgekomen een uurtje flink lopen opruimen in de slaapkamer. De komst van oppas Suus was dan ook een welkome afwisseling. Zij gaf ons de energie om hernieuwd aan het werk te gaan. De tweede onderbreking in onze poging van de slaapkamer een bewonbare plek te maken werd veroorzaakt door Fer's natuurlijke moeder, (af en toe) buurvrouw Johanna. Na haar vertrek gingen vader en zoon over tot het ontruimen en herinrichten van de roomdivider, eigenlijk gewoon een soort van dubbeldeks boekenkast. Errug praktisch. Bovendien namen wij nog zijn bureau onder handen. Als "beloning" maakten wij samen zijn stukje van de tuin gereed als groentetuin. Als klap op de vuurpijl leerde de Ferman mij hoe je stuurt met de "plug-n-play" console in het spelletje Pole Position. Indertijd ging een deel van mijn studiefinanciering op aan dit spelletje van fabrikant Namco in de speelhal. Dat waren nog'ns tijden!

Dat was in de tijd dat je nieuwe werkgever je aanmeldde bij het ziekenfonds én een en ander in orde maakte met het Gak, de instantie die toen veel van de werkloosheidsuitkeringen verzorgde. Tegenwoordig gaat het niet meer zo makkelijk. Neem nu mijn intake-gesprek vanmorgen met een dame van het CWI:"Vult U hier even de datum in van de laatste dag dat U een bijstandsuitkering ontving in het jaar 2001."-"Eh, natuurlijk, even nadenken...helaas...die exacte datum is mij eventjes ontschoten." Zou zij gemerkt hebben dat mijn opmerking sarcastisch was bedoeld? Niet veel later vroeg zij mij hoe vaak ik van plan was te solliciteren tot aan het volgende gesprek, over een maand. "Een keertje of 20 a 30" was mijn antwoord. -"Wat!? Zo veel!? Maar zoveel solliciteren gaat wel ten koste van de kwaliteit hoor!" Na enig soebatten kwamen wij uit op een aantal van twaalf sollicitaties die ik in de komende paar weken mag verrichten. Zij geeft de gegevens door aan het UWV en die instantie bepaalt dan hoeveel ik mag ontvangen aan WW-uitkering. Zij basseren zich daarbij op m'n laatste 14 (veertien!) loonstroken en bovendien moeten zij nog rekening houden met het aantal uren dat ik part-time werkloos was ten tijde van mijn werkzaamheden bij The Amsterdam Dungeon, rekening houdend met de uren dat ik 's avonds werk in de lokale politiek (hoewel die uren waarschijnlijk niet worden meegerekend aangezien het geen baan betreft maar dat wist de mevrouw nog niet zeker). Bovendien moet men rekening houden met het feit dat ik eerdaags aan de slag ga als overblijfkracht, waarschijnlijk voor zo'n vier uren per week. Niet voor niets heb ik jarenlang premie afgedragen: nu zal ik de jongens en meisjes van CWI en UWV laten zweten ook! GnaGna! ;-))

Ook leuk: op de weg terug naar huis liep ik oud-collega Sibel tegen het lijf. Vandaag was verder voor vervolg-opruimwerkzaamheden en het begeleiden van m'n zoon naar karate.

Terugdraaien

Terugdraaien

Heb zojuist met m'n zoon samen het laatste half uurtje van de voetbalwedstrijd Nederland-Roemenië aanschouwt. Ik vind dat opnames van deze "wedstrijd" verplicht op kijkschijf en band beschikbaar moeten liggen bij huisarts, psychotherapeut, ouder-en-kind-centrum, buurthuis en bibliotheek. Voor al die mensen die moeite hebben met in slaap te vallen...Bijna lag ik met een duim in de mond te kijken...Het is droef gesteld met het niveau van het Nederlandsch voetbal.

"Als je veel op je duim duimt krijg je vanzelf een duim-duim." aldus de vijf-jarige Dayna die haar zus Eva eventjes op haar duim ziet sabbelen. De dag begon in de speeltuin. Daarna volgde lunch met zelf gerolde chocolade-croissants met iets teveel chocolade...;-) Het was niet druk in het zwembad waar wij een deel van de middag doorbrachten; Dayna liet zien dat zij goed op haar rug kan drijven en Eva liet zien dat zij haar angst voor onderwater-zwemmen heeft overwonnen. Grote Broer Ferdinand keek het allemaal glimlachend aan en liet het zich welgevallen dat twee jonge meisjes in hem een held zien. Terwijl zij zich tegoeddeden aan kippekluifjes na het zwemmen liet de Ferman zich een maïskolf goed smaken.

Buurvrouw Hetty was erbij dat later op de dag de meiden net klaar waren met het beschilderen van een paar hardgekookte eieren in verband met het naderend paasfeest. Vlak erna waren zij opgehaald, andermaal een leegte achterlatend in het huis maar niet in het hart van hun vader.

Wat zal er zich afspelen in het hart van de zelfverklaarde Vader des Vaderlands, de heer JPB? Zou hij echt het beste met ons, zijn kinderen, voorhebben en ons willen behoeden voor al die slechte dingen in de wereld zoals sex voor het huwelijk en andere drugs behalve die waar de staat flink aan verdient? Ach, wie gelooft dat nog nadat is uitgekomen dat hij ons tijdens zijn eerste kabinetsperiode al had voorgelogen? Met name over de oorlog in Irak? Dus ook met de andere betuttel-plannetjes zal er wel een achterliggende gedachte zijn. Neem nu het preventief fouilleren: "Wij weten wat het beste is voor jullie dus jullie hoeven niet alles te weten." Doet mij denken aan een zekere portefeuillehouder in Amsterdam-Westerpark...:-(

Naast preventief fouilleren ziet het kabinet ook graag preventief censureren in de praktijk gebracht. Leuk streven hoor, radicalisering via opruiend taalgebruik tegengaan en mensen verbieden messen op zak te hebben maar bij mijn weten is het al verboden om radicale gedachten om te zetten in daden en mede-burgers overhoop te steken. Nog eventjes en Bos & Co willen de scheiding van Kerk & Staat terugdraaien.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Florentine Rost-van Tonningen