Tennis

Tennis

Mijn gedachtes over de 5-minuten-al-het-licht-uit-actie van vanavond zijn niet zo negatief als die van Nico Dijkshoorn maar ergens heeft hij wel gelijk natuurlijk. Het is inderdaad vreselijk hypocriet op tienduizenden mailtjes en brieven te versturen om mensen op te roepen vijf minuten lang geen electriciteit te verspillen. Raadsvergaderingen zijn aan het fenomeen gewijd. En ik kan het weten. Toch denk ik wel degelijk dat de actie een bijdrage heeft geleverd aan de bewustwording van het klimaatprobleem. Dat dat er is staat inmiddels wel vast en heeft niets te maken met doemdenkerij maar alles met realiteitszin. Elke actie die bijdraagt in bewustwording van mensen is in mijn ogen een goede actie. Misschien is het een idee om de mensen achter voetbalprogramma's, soaps, sitcoms en spelprogramma's op te roepen in hun programma's aandacht te besteden aan bewustwording in het algemeen. Misschien zoals een kinderzender ooit deed: het beeld een uur op zwart met alleen een mededeling:"Ga toch lekker buitenspelen!"

Dat zou ik ook willen roepen naar het management van respectievelijk de KPN en dat van Telfort. Dankzij fouten bij de KPN zijn wij vooralsnog niet bereikbaar via het vaste telefoonnet. De helpdesk is inmiddels al meerdere dagen voortduren "in gesprek". Dankzij Telfort ben ik ook mobiel niet bereikbaar. "Tsja, het lijkt erop dat wij een foutje hebben gemaakt met het overzetten van uw nummer van uw oude provider naar ons. Misschien dat het verholpen kan worden als U morgen terugbelt?"

Punt is dat het probleem niet verholpen zou moeten worden als die ene medewerker die dat ene formulier onder ogen was gekomen van die ene klant eenvoudigweg zijn/haar werk had gedaan. Tegenwoordig is het helaas al veel gevraagd van mensen wanneer je verlangt dat zij hun werk doen. Laat staan wanneer je wat meer vraagt.

Veel werknemers denken bij de term "service" alleen nog maar aan tennis.

Betaald zelfs!

Betaald zelfs!

Gisteren was weer zo'n dag waarvan je denkt:"Wat moet ik er mee?" Zo hoorde ik van een klant dat zij uit Wales komt waarop mij te binnen schoot dat zij woont in Llanelli (spreek uit:"Kgenechtjlija" Bij benadering dan) en bus 5 uit Swansea bij haar voor de deur stopt. De dame werd meteen wat onrustig en vooral argwanend maar vond het ook wel boeiend. Zelf vond ik het ook eigenlijk wel grappig.

Later op de dag veroordeelde ik in de rol van rechter een "heks" tot een alternatiefve straf. Toen ik haar later als mezelf tegenkwam vertelde zij dat zij en haar vrienden zo vreselijk om die straf moesten lachen omdat de straf in hun vriendenkring al jarenlang rondwaart als "running gag". Grappig he?

Zo vond m'n zoon het ook grappig dat toen wij 's avonds film zaten te kijken ik antwoord gaf op een vraag gesteld door een filmpersonage terwijl de tegenspeler even later exact (maar dan ook woord voor woord!) hetzelfde antwoord gaf. Ondanks het feit dat ik de film in kwestie nog nooit gezien had wist ik blijkbaar precies wat er kwam.

De OV-chipknip komt er ook aan. Dit massa wanproduct moet en zal ons door de strot worden geduwd. Terwijl miljoenen mensen dreigen om te komen van de honger heeft mevrouw Peijs besloten dat er miljoenen moeten worden uitgegeven om reclame te maken voor een produkt dat wij notabene verplicht zijn aan te schaffen! Dat is alleen nog maar voor de promotie. Het ding zelf kostte totnog toe 1 miljard euro. Da's een heleboel geld. Het is bekend dat de implementatie niet zonder problemen verloopt. De Digitale Reiziger schrijft erover.

Er is ook al het een an ander geschreven over de film "Arthur en de Minimoys". Hier wat foto's van de première waarbij m'n zoon en ik bij mochten zijn. Betaald zelfs!

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van A. Moonen en Sydney Sheldon