De week voorbij

Overigens was dit één van de bands die optrad op het huwelijksfeest waar ik vorige week bij aanwezig was. Jesus Evil Highway. Stomtoevallig ook nog eens bevriend met een entertainment collega van mij! De wereld is een dorp...



En hier nog even een kleine impressie van onze start op muziekfestival Pinkpop, afgelopen vrijdag:


Maandag had ik weer eens een gesprek op het kantoor van de voormalige Dienst Werk en Inkomen van de gemeente en vierde ik des avonds in stijl de Zomer Zonnewende. Overdag waste en streek ik het overhemd dat ik die avond aan had en naaide ik een knoop aan de bijbehorende pantalon. Ook die dingen moeten gebeuren, toch? Met een broeder samen besloot ik een broeder die er door nare omstandigheden niet bij kon zijn thuis op te zoeken. Hij was zeer verrast door het onverwachte bezoek en zelfs dankbaar! Wij kletsten gezellig door tot in de ochtend van de volgende dag.

Dinsdag at ik samen met een buurvrouw een broodje als ontbijt na vier uurtjes slapen. Voor haar betrof het lunch. Half negen 's morgens thuiskomen is niet altijd praktisch (maar het was erg gezellig!) Ik regelde wat geldzaken en ging naar het buurthuis voor papieren aangaande de aankomende Burendag, vanuit mijn functie van penningmeester van de Bewonerscommissie. 's Avonds ging ik naar bed want ook dat doe ik wel eens.

Woensdag was ik weer fris en fruitig genoeg om mijn lichaamsoefeningen te doen, diverse afspraken te maken, op te ruimen, een was te draaien en te stofzuigen, zaken die erbij in schieten wanneer je niet thuis bent. Ook bewerkte ik mijn website. Ik ben geen website bouwer en kan er geen betalen. Dus doe ik het maar zelf. Wat vindt u ervan? http://www.terrebel.nl 's Middags was ik zomaar opeens verkouden en hoewel ik mij had voorgenomen te gaan sporten besloot ik mijn rentree in de wereld van rondjes rennen, wilde armbewegingen maken en zweten een week uit te stellen.

Donderdag kocht ik voor de allereerste keer dit jaar twee broodjes bij de bakker om de hoek, doodgewone chocolade croissantjes voor een euro. De boterham die ik thuis smeer is goedkoper maar ik vond dat het even moest. Gewoon, omdat het normaal hoort te zijn in een welvarend land dat een vader een lekker broodje koopt voor zijn zoon en zichzelf. Ik was in Naarden omdat de broer van een vriend van mijn vriendin mij wellicht kan helpen uit die nare Bijstand (goed, die heet dan nu 'uitkering in het kader van de Participatiewet' maar het blijft gewoon Bijstand) te komen.

Natuurlijk kan ik thuis gaan zitten kniezen en niets doen terwijl ik klaag dat er niets verandert aan mijn situatie. Of ik verander zelf mijn situatie. 's Middags kocht ik een nieuwe pan als Vaderdagcadeau van mijn moeder aan mij. De oude was meermaals aangebrand, de handvatten zaten al tijden los en stinken heel erg bij hoog vuur. Ze zijn namelijk van plastic.

Met de nieuwe pan nog in de tas ging ik langs bij een kunstenaarscollectief dat een feestje vierde. 'Jongens, Terrence gaat ook iets voordragen!' hoorde ik vlak na binnenkomst waar ik dit tafereel aantrof:

Tja, onderdeel van de feestelijkheden bleek een rondje gedichten voordragen te zijn. Persoonlijk vind ik dat je het niet kunt maken om een biertje en kaasblokjes te pakken en dan vervolgens niet bij te dragen aan de feestvreugde en gelukkig kende ik nog een paar gedichten uit het hoofd. (Onder meer deze) We schrijven het jaar 1987 en een rokerige kroeg waar ik gratis kon drinken in ruil voor het voordragen van een aantal gedichten...En veel meer weet ik niet meer van die periode in mijn leven maar soms vertelt iemand mij wat en komen de herinneringen boven. Aan veganistische pannekoeken (ik weet het: officieel moet er een 'n' tussen maar ik weiger want het gaat om één koek die in één pan wordt gebakken. Toevallig.) met hasholie, aan jonge vrouwen met jongensnamen, aan een rondreizende tatoeage zetter, aan thee met een apart smaakje en helaas ook aan een paar sterfgevallen... Gelukkig komen de herinneringen niet allemaal tegelijk. Dit was het trapgat naar de buitendeur:

's Avonds vergaderde ik kort met een mede-lid van de Bewonerscommissie en verder was het een lekker rustig dagje waarop ik - voor mijn doen althans - vroeg naar bed ging want hoewel de thermometer een aangename 19 graden in huis aangaf was ik koud en rillerig.

Vrijdag was ik bij een broeder die mij helpt met mijn financiën en 's avonds was ik bij een viering van de zonnewende in een andere loge dan mijn eigen. Erg mooi en gezellig bovendien! Een broeder aldaar die veel de wereld over reist vertelde dat het hem is opgevallen dat in en rond het Amsterdamse centraal station verreweg de meeste mensen met een muziekinstrument rondlopen. Veel meer dan rond andere treinstations in andere steden in andere landen. Dat vond ik toch wel even het vermelden waard. Net als dat ik de gitarist sprak van deze band, Dr. Fisheye. Eigenlijk vreemd dat de wereld nog nooit van hen gehoord heeft! Hier zijn ze met 'Rosebud'.


Zaterdag stond ik te dansen op een dansfeestje. Een beetje vermoeid nog omdat ik de nacht ervoor half vier thuiskwam...Backstage raakte ik in (vriendelijk) gevecht met de in die kringen zeer beroemde DJ Mental Theo.

Zondag was het Vaderdag en kreeg ik dit als ontbijt:

(Koffie, een donut en chips. Paprika chips.)

'Fijne Vaderdag! Ik hoop dat ik dat nog veel vaker kan zeggen! Groetjes, Eva.'
(En ja, dat is een tekening van een schedel. Geen vader kan zonder. Toch?)

Mijn zoon sliep nog. Schande natuurlijk! Welke 19-jarige gaat er stappen op zaterdagavond en zondag uitslapen? Een keurige jongeman gaat uiteraard op tijd naar bed om 's ochtends voor zijn vader koffie te zetten en goed naar hem te luisteren. Vervolgens zegt hij: 'Dank voor uw wijze woorden, vader! Ik zal ze mij ter harte nemen en mijn uiterste best doen u niet teleur te stellen met mijn woorden en mijne acties. Mag ik u hartelijk dank zeggen alvorens ik mij nederzet achter mijn schrijftafel teneinde mij aan het mij opgelegde huiswerk te wijden?' Mijn oudste dochter (jongste was er niet bij) is momenteel erg geïnteresseerd in muziek. En dan met name de wat minder opbeurende muziek. Ik liet haar kennismaken met Siouxsie and the Banshees:


Mijn vriendin stond op de altijd leuke Museum Market op het Museumplein in de hoofdstad dus daar gingen wij even langs. Zij verkoopt er onder meer deze dubbelzijdig bedrukte rollen cadeaupapier,

bedrukt op hergebruikt papier met inkt op soja-basis. Veel duurzamer lukt niet.

Gewoon omdat ik er zin in heb, even nóg een liedje:

Vaderdag

Geen gelijke rechten voor mannen en vrouwen

Overheden, vakbonden en werkgevers doen - ondanks alle goedbedoelde initiatieven - niet aan gelijke rechten en plichten voor mannen en vrouwen op de werkvloer. De ene groep wordt na al die jaren vechten voor gelijkheid nog steeds achtergesteld bij de andere groep en vaders voldoen nog steeds maar voor de helft aan hun zorgplicht jegens hun kinderen. De oorzaak blijkt snel gevonden: mannen hebben veel minder tijd om voor hun kinderen te zorgen!

Huidige zorgverdeling

Vrouwen krijgen tien weken verlof rond de geboorte van hun baby en gaan vaak daarna part time in plaats van full time werken. Mannen krijgen drie dagen (tot 1 januari 2015 was dat twee. Een sterke vooruitgang dus. Yeah.) de tijd om te wennen aan het vaderschap en bouwen dus een veel minder sterke band op dan hun partner met de nieuwe wereldburger. Bovendien worden mannen geacht zo snel mogelijk weer full time te gaan werken. Bij een voorstel om ouderschapsverlof voor mannen uit te breiden naar vijf dagen stonden met name de vakbonden (die horen op te komen voor de wensen en rechten van werknemers) op de achterste benen: 'Wie moet dat gaan betalen?' Over vrouwen die tien weken (dat is vijftig werkdagen, beste mensen!) niet werken hoor je ze niet. En dat is nog maar ná de bevallig. Vóór de bevalling krijgen vrouwen nog eens zes weken volledig doorbetaald vrijaf. Mocht de baby zich pas laat aandienen dan gaan de tien weken vrij na de bevalling. Het doorbetaald verlof loopt zo op tot maximaal 18 weken.

Ooit waren de zorgtaken écht eerlijk verdeeld

Tja, dat vrouwen niet werken zijn wij blijkbaar gewend. Ooit zorgden mannen en vrouwen in gelijke mate voor het kroost. En toen werd de landbouw uitgevonden, ontstonden steden en kwam als vanzelf de taakverdeling te ontstaan die wij nu 'normaal' vinden: de man zorgt voor het eten, de vrouw voor de kinderen.

Emancipatie

Dankzij de emancipatie hebben vrouwen een inhaalslag gemaakt op het gebied van vreemdgaan: 80% van alle vrouwen heeft wel eens sex met een ander dan de partner tegenover 66% van de mannen. Bovendien hebben vreemdgaande vrouwen doorgaan meer dan één minnaar of minnares én nemen vrouwen de tijdelijke partner vaker mee naar het eigen bed thuis.

('Ik vond een kattenhaar op jouw shirt vanmorgen. Een witte.')

Alimentatie

Wanneer de man het vreemdgaan van zijn echtgenote ontdekt en aangrijpt als reden voor scheiding moet hij zijn ex-vrouw daar duur voor betalen in de vorm van partneralimentatie (Omgekeerd komt ook voor maar een heel stuk minder vaak). Die loopt nu nog 12 jaar door maar het kabinet wil dat terugbrengen tot maximaal vijf jaar.

Maar dát is handig! Je gaat vreemd, wordt betrapt, gaat scheiden en laat je vervolgens financieel verzorgen door de man die je bedrogen hebt! Maar hoe zit dat dan wanneer vrouwen zeggen dat zij niets meer met hun ex te maken willen hebben en volkomen onafhankelijk van hem een nieuw leven willen opbouwen? Willen zij dan én onafhankelijkheid én zijn geld? Maar dat is toch heel erg hypocriet?

Wat vindt u: moeten mannen en vrouwen naast gelijke plichten ook gelijke rechten krijgen of vindt u het wel prima zo?

Hoe dan ook: fijne Vaderdag morgen!



De onjuiste aanname van de dag is: mannen zeuren meer bij pijntjes. Dat is niet waar. Mannen werken juist langer door dan vrouwen bij ziekte en klagen minder bij kleine pijntjes. Althans, volgens onafhankelijk onderzoek. Niet volgens vrouwen.