Auto

Lekker bezig met van alles en nog wat waardoor er langzamerhand wat ruimte vrijkomt in mijn huis maar ook in mijn hoofd. Gisteren was ik te gast bij een heuse Tworrel; een via Twitter georganiseerde netwerkborrel en vanavond mocht ik lesgeven: een heuse workshop betreffende Sociale Media & Marketing. De leerlingen zijn zelf docent dus het gaat om een andere doelgroep dan de studenten die ik morgen tref. Dan mag ik lesgeven aan 'mensen die iets hebben met psychiatrie'.

Erg leuk, dat leraar spelen maar ook best vermoeiend. Zeker ook omdat ik nog de wintersport-vakantie in de benen heb. Mede daardoor miste ik gistermiddag een vergadering; was simpelweg weggedut tijdens het voorbereiden van een workshop...

Tussendoor een wasje gedraaid, m'n zoon opvoedkundig beziggehouden en een en ander geregeld ten aanzien van gedane en toekomstige entertainment-opdrachten. O, en een kort verhaaltje geschreven, te verschijnen in m'n derde verhalenbundel.

Omdat ik zo moe ben heb ik het ook eerder koud dan normaal. Terwijl het in huis 19 graden is zit ik te bibberen. Terwijl ik normaliter een graad of 16 als aangenaam ervaar. Misschien dienen wij te leren van Wim Hof, ofwel The Iceman. Hij heeft zichzelf aangeleerd om - slechts gehuld in een zwembroek - een halve marathon te rennen over de Noordpool. Mij persoonlijk gaat het iets te ver maar het toont wel aan dat wij eigenlijk heel erg verwend zijn en de kachel helemaal niet zo hoog hoeven te stoken.

Zo zouden wij heel wat energie kunnen besparen!

Volgens 'onafhankelijk onderzoek' zouden wij ook kunnen besparen op onze kosten door terug te gaan naar de gulden en de Euro achter ons te laten. Aardig idee hoor maar praktisch onuitvoerbaar om vele redenen.

En ja, dan zou je ook kunnen beweren dat wij voortaan maar moesten skippyballen in plaats van autorijden. De skippybal is namelijk vele malen energiezuiniger dan de auto, beter voor onze gezondheid, wegen hebben minder onderhoud nodig en een skippybal is vele malen goedkoper dan een auto.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Włodzimierz Smolarek en Robert Sherman

Vermoord

'Pekingeend bij Nacht' is een verzameling columns van Sylvia Witteman en voor mij boek nummer drie van dit jaar. Ik las het op vakantie in Tsjechië en vond daar ook de rust om wat te schrijven. Niet alleen het verhaal dat afgelopen vrijdag werd gepubliceerd maar zelfs meer dan dat.

Schrijven lijkt verdacht veel op werk. Voor wie nooit meer heeft geschreven dan een ziekteverlof-briefje in de trant van: 'Hallo beste Juf, Kees was gisteren heel ziek en daarom niet op school. Hartelijke groetjes, zijn vader.' met daaronder een vervalste handtekening, zal dat niet zo over komen. Maar laat ik u vertellen: omgerekend naar een loon per uur is het voor de meeste schrijvers vermoedelijk lucratiever om op een vuilnisbelt rond te scharrelen op zoek naar iets verkoopbaars.

Natuurlijk hoop ik dat mijn boeken verkoopbaar blijken maar het liefst heb ik dat ze gelezen worden; dan heb ik pas ècht eer van mijn werk. In het kader van mijn werk als entertainer zijn er gisteren weer'ns wat debiteuren aangeschreven. Altijd aardig om te ontdekken met welk smoesje een wanbetaler aankomt. Ik heb de meeste nu wel gehad. Van 'De boekhouder is plotseling met vakantie' tot 'De hond heeft de factuur opgegeten.' Serieus.

Serieuze gesprekken doorspekt met humor had ik ondermeer met buurvrouw Hetty (bij wie ik even op visite was) en met buurvrouw Angélique die even op visite was en meteen maar even kennis maakte met mijn vriendin.

Die laatste was niet mee naar een bijeenkomst gisteravond waarvoor ik nog even langs ging bij een kraakpand voor een schoteltje zout en een mandje met brood. Een verzoek waarop werd gereageerd alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. En zeg nu zelf: als iemand bij u aan de deur staat en vraagt om wat zout en brood, zou u dat weigeren te geven?

Nu is het normaal dat mensen hun eigen werk veelal 'belangrijker' vinden dan dat van anderen die het in hun ogen lang niet zo 'zwaar' hebben. Maar wat is 'belangrijk' en wat is 'zwaar'? Heeft een consumptiekip het zwaar en is het belangrijk je kip niet als gefrituurde stukjes bij McDonalds te halen maar liever als gegrild borststuk bij een Frans restaurant aan de andere kant van de straat? Is de ene consumptiekip op een minder gruwelijke wijze dan de andere vermoord?

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ralph McQuarrie en dat van Davy Jones