Betaald zelfs!

Betaald zelfs!

Gisteren was weer zo'n dag waarvan je denkt:"Wat moet ik er mee?" Zo hoorde ik van een klant dat zij uit Wales komt waarop mij te binnen schoot dat zij woont in Llanelli (spreek uit:"Kgenechtjlija" Bij benadering dan) en bus 5 uit Swansea bij haar voor de deur stopt. De dame werd meteen wat onrustig en vooral argwanend maar vond het ook wel boeiend. Zelf vond ik het ook eigenlijk wel grappig.

Later op de dag veroordeelde ik in de rol van rechter een "heks" tot een alternatiefve straf. Toen ik haar later als mezelf tegenkwam vertelde zij dat zij en haar vrienden zo vreselijk om die straf moesten lachen omdat de straf in hun vriendenkring al jarenlang rondwaart als "running gag". Grappig he?

Zo vond m'n zoon het ook grappig dat toen wij 's avonds film zaten te kijken ik antwoord gaf op een vraag gesteld door een filmpersonage terwijl de tegenspeler even later exact (maar dan ook woord voor woord!) hetzelfde antwoord gaf. Ondanks het feit dat ik de film in kwestie nog nooit gezien had wist ik blijkbaar precies wat er kwam.

De OV-chipknip komt er ook aan. Dit massa wanproduct moet en zal ons door de strot worden geduwd. Terwijl miljoenen mensen dreigen om te komen van de honger heeft mevrouw Peijs besloten dat er miljoenen moeten worden uitgegeven om reclame te maken voor een produkt dat wij notabene verplicht zijn aan te schaffen! Dat is alleen nog maar voor de promotie. Het ding zelf kostte totnog toe 1 miljard euro. Da's een heleboel geld. Het is bekend dat de implementatie niet zonder problemen verloopt. De Digitale Reiziger schrijft erover.

Er is ook al het een an ander geschreven over de film "Arthur en de Minimoys". Hier wat foto's van de première waarbij m'n zoon en ik bij mochten zijn. Betaald zelfs!

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van A. Moonen en Sydney Sheldon

Democratisch Centralisme

Democratisch Centralisme

De dag begon met het naar school brengen van m'n zoon en werd vervolgd met een ontbijtafspraak, een werkoverleg, een lunchafspraak, m'n zoon van school halen, met hem een nieuw dartcafé uitchecken wat een coffeeshop bleek te zijn, het rapportgesprek op school (een 8,5 voor Geschiedenis!), een aflevering Star Trek kijken, een dutje van een half uur, nog wat raadsstukken doornemen, een potje darten en eindigde met een langdurige raadsvergadering waarna ik m'n zoon thuis aantrof in een diepe slaap. Oppas Wieteke was al naar huis.

Fer's favoriete album is op het moment "Private Investigations" van Dire Straits. Toch wel apart voor een joch van 11. Of misschien ook niet want behalve een aantal van zijn klasgenoten ken ik helemaal geen kinderen van 11. U wel? En wat is hun favoriete muziek? Of moet U mij het antwoord op die vraag schuldig blijven?

De schuldhulpvraag is de afgelopen vijf jaar verdubbeld. Zo goed gaat het dus met de economie. Gemiddeld bedraagt de schuld van mensen die hulp aanvragen bij de sanering ruim 20.000 euro. Da's een hoop geld. Ene "Zonnetje" verwoordde het fraai in reaktie op het artikel:"met geld wat we niet hebben kopen we dingen die we
niet nodig hebben om indruk te maken op mensen die we niet mogen". Er zijn verschillende oorzaken voor dit probleem aan te geven: Het eerste kabinet Balkenende, de euro, het tweede kabinet Balkenende, gebrek aan eigen verantwoordelijkheid, leenreclames en het derde kabinet Balkenende. Nu zou het vierde kabinet Balkenende de problemen moeten oplossen? Om een of andere reden (zie voorgaande paar zinnen) heb ik daar geen feducie in. Gek he?

Zo vind ik het ook gek dat de fractie van de PVDA het afschaffen van de no-claim regeling bewust tegenhoudt door zich te onthouden van stemming inzake de SP-motie dienaangaande "in afwachting van de formatiebesprekingen." Ik bedoel maar: zelfs de ontwerper van de regeling, het CDA, is er inmiddels van overtuigd dat de maatregel slecht is uitgevallen voor met name bejaarden en chronisch zieken en dus is een ruime meerderheid van de kamer voor afschaffing van de no-claim-regeling in het ziekenfonds. Soms kan ik mij enorm verbazen over de politiek.

Zo ook vanavond. In de deelraad werd ondermeer gesproken over het concept bestuursakkoord wat wezenlijk inhoudt dat de deelraadsleden macht afstaan aan een select groepje portefeulliehouders waarbij zelfs de betreffende wethouder van de centrale stad een absoluut veto-recht heeft. Ofwel: iedereen mag meepraten maar slegs een klein clubje mensen heeft de werkelijke macht in handen. Een fraai staaltje dus van schijndemocratie waar Lenin trots op zou zijn geweest met zijn bedenksel van "Democratisch Centralisme".